Μετά την αποκάλυψη του protothema.gr για τον παραιτηθέντα καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος είχε εκδιωχθεί από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή « Ίασμος» έπειτα από καταγγελίες σπουδαστών για ανάρμοστη συμπεριφορά (οι σπουδαστές είχαν υποστηρίξει ότι ο ηθοποιός τους μιλούσε συχνά πυκνά για σεξουαλικές εμπειρίες φέρνοντας του σε δύσκολη θέση) σήμερα, ο καταξιωμένος κριτικός θεάτρου και πρώην πρόεδρος του Δ.Σ του Εθνικού Θεάτρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος, εξηγεί γιατί δεν είχε ανανεώσει επί προεδρίας του, την σύμβαση του ηθοποιού και σκηνοθέτη ως καθηγητή στο Εθνικό.

«Δεν ανανέωσα τη σύμβαση του γιατί από τότε ακούγονταν διάφορα για την συμπεριφορά του»

«Δεν ανανέωσα τη σύμβαση του γιατί από τότε ακούγονταν διάφορα για την συμπεριφορά του. Δεν ήταν η αρμόζουσα απέναντι στους σπουδαστές, κάτι που όπως πληροφορήθηκα είχε συμβεί και στην σχολή του Δελλή (Ίασμος) στην οποία επίσης δίδασκε», προσθέτει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, που γνωρίζει όσο λίγοι τι συμβαίνει στα παρασκήνια του ελληνικού θεάτρου. Ο ίδιος παραθέτει και μια άγνωστη λεπτομέρεια, ότι την εποχή που εργαζόταν ως καθηγητής Φιλολογίας σε γνωστό ιδιωτικό σχολείο, είχε μαθητή τον Δημήτρη Λιγνάδη.

Σε άρθρο του στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, έγραψε για τους κάθε είδους βιασμούς, «λεκτικούς, ηθικούς, σωματικούς, κοινωνικούς και εργασιακούς» περιγράφοντας τα μαρτύρια που περνούσαν οι νέοι ηθοποιοί, σαν ένα είδος εθιμικού δικαίου, ομολογώντας ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η κατάσταση ξέφευγε από κάθε έλεγχο και γυναίκες ηθοποιοί υφίστανται κάθε είδους σεξουαλική κακοποίηση ακόμα και βιασμό.

Συγκεκριμένα, γράφει: «Το «Αλαλούμ” εξαφάνισε ευαίσθητους νέους από το επάγγελμα ή έχρισε πρωταγωνιστές, εκείνους που με θράσος είχαν την ετοιμότητα να αυτοσχεδιάσουν και, συχνά, να αντεπιτεθούν με τα ίδια μέσα στον έμπειρο! Αν σκεφτεί κανείς πως όλα αυτά θυμίζουν ζούγκλα, θα είναι μέσα στα πράγματα. Ηταν, όμως, τραυματικά εγκληματική, όταν η, τάχα μου, μυητική διαδικασία ξεκινούσε από τα καμαρίνια, τις πρόβες και τις περίφημες ακροάσεις. Εκεί νέοι ηθοποιοί, ανεξαρτήτως φύλου, υποχρεούντο σε ταπεινώσεις, εξευτελισμούς και βεβαίως- βεβαίως σεξουαλικές προσβολές έως και βιασμούς. Σε αυτή την περίπτωση λειτουργούσε το σύνδρομο της εξουσιαστικής επιβολής, λόγω θέσεως, εργασιακής εξάρτησης, δημοφιλίας και επαγγελματικών προοπτικών, με σύνηθες επακόλουθο ωμούς εκβιασμούς, βιασμούς, ταπεινώσεις».

Για να προσθέσει παρακάτω: «Παρ’ όλ’ αυτά, ένας νέος καλλιτέχνης που υφίσταται μια τέτοιου είδους απαξίωση πνευματική, ηθική ή σωματική, διστάζει να διαμαρτυρηθεί δημόσια, διότι φοβάται ότι θα λειτουργήσει μια ιδιότυπη «ομερτά” στον επαγγελματικό χώρο του θεάτρου, όπου τα σχήματα είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα κατά τρόπο κυκλικό!»

.