Αναζήτηση
«Ζητάει περισσότερες παραιτήσεις υπουργών από όσες μπορεί να δικαιολογήσει το κοινό του». Η σκωπτική φράση αποτυπώνει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία εδώ και 19 μήνες, με τελευταίο παράδειγμα αυτό της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη και με αφορμή την προανάκριση για τον τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη. Χθες με μήνυμά του το ζήτησε ορθά κοφτά ο Αλέξης Τσίπρας, με απεύθυνση προς τον Πρωθυπουργό: «Τον καλώ λοιπόν, έστω και εκ των υστέρων, να πράξει το αυτονόητο. Να αποπέμψει την κυρία Μενδώνη από τα υπουργικά της καθήκοντα…».
Είχε προηγηθεί ο Νάσος Ηλιόπουλος: «Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι του πολιτισμού που ζητούν την παραίτηση της κυρίας Μενδώνη πρώτοι από όλους και σε αυτούς πρέπει να απαντήσει η ΝΔ». «Η μη παραίτησή της είναι εξοργιστική». Δεν είναι όμως η μόνη παραίτηση που έχει ζητηθεί από την αξιωματική αντιπολίτευση. Το αντίθετο. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του δεν ζητούν εκλογές και έχουν αιτιολογήσει πολλάκις πως εν μέσω πανδημίας αυτό θα ήταν άστοχο. Εχουν όμως ζητήσει παραιτήσεις. Και έχουν φτάσει και σε πρόταση δυσπιστίας – που καταψηφίστηκε στη Βουλή – για τον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα με αφορμή τον πτωχευτικό κώδικα.
Στο στόχαστρο
Μια σειρά υπουργών της σημερινής κυβέρνησης έχουν κατά καιρούς μπει στο στόχαστρο της Κουμουνδούρου. Πολύπειρος παράγοντας του κόμματος το περιγράφει ως λογική του «αδύναμου κρίκου». Αλλος, πιο σκεπτικιστής, θεωρεί πως μπορεί μια τέτοια επαναλαμβανόμενη πρακτική να κουράσει τον κόσμο, στον βαθμό που δεν ενοποιείται πολιτικά κάθε φορά και δεν στοχεύει στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το επιτελικό του κράτος. Αλλοι πάλι βλέπουν εδώ το στρατηγικό έλλειμμα αντιπολίτευσης. Κάθε περίπτωση πάντως ντυνόταν με άλλο «οπλοστάσιο» επιχειρημάτων. Πολύ πρόσφατα ζητήθηκε και με ένταση η παραίτηση και της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως με αφορμή τις αλλαγές στα ΑΕΙ. Εδώ μάλιστα, εκτιμούν μια σειρά παραγόντων που ξέρουν την ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα ευνοϊκό πεδίο ιδεολογικά για να επικαιροποιηθεί η μάχη «δύο διαφορετικών κόσμων» (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ή δίπολο «Πρόοδος – Συντήρηση»).
Ετσι, το αίτημα της παραίτησης δεν οριοθετήθηκε μόνο στα χείλη και στις εκφωνήσεις του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και κορυφαίων στελεχών του. Αντίστοιχο ευνοϊκό πεδίο – και σήμερα ακόμη – θεωρείται αυτό της νεολαίας, της δημοκρατίας, των διαδηλώσεων. Κάτι που δεν είναι νέο αφού παραίτηση του υπουργού είχε αιτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το καλοκαίρι του 2020 κατά τη διάρκεια επεισοδίων με αφορμή την ψήφιση για αναπλαισίωση των συναθροίσεων στη Βουλή. Περίπου την ίδια περίοδο είχε μπει στο στόχαστρο της Κουμουνδούρου ο Στέλιος Πέτσας με αφορμή τότε την «αδιαφάνεια στην κατανομή χρημάτων στα ΜΜΕ».
Ο ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε ζητώντας εκ νέου παραίτηση του Χρυσοχοΐδη τον Φεβρουάριο του 2020 με αφορμή περιστατικά αστυνομικής βίας. Για τον διορισμό του διοικητή του Νοσοκομείου Καρδίτσας είχε επίσης ζητηθεί η παραίτηση του υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια. Τον δε Απρίλιο του 2020 ζητήθηκε η παραίτηση του τότε υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση για την υπόθεση των vouchers – με τον ΣΥΡΙΖΑ είχε συνταχθεί και το Κίνημα Αλλαγής.
Εκ των πρώτων πάντως υπουργών που είχαν μπει στο στόχαστρο ήταν ο Αδωνις Γεωργιάδης, τον Οκτώβριο του 2019, για τα τότε λεγόμενά του περί χρηματισμού του Αλέξη Τσίπρα και του Παύλου Πολάκη από φαρμακευτικές εταιρείες. Τον Ιανουάριο του 2020 ήταν επίσης η σειρά του Λευτέρη Αυγενάκη. Αιτία που τότε ζητούσε την παραίτησή του ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως δεν είχε θέσει στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής τον διορισμό του ΔΣ της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΕΑ). Ο Τάκης Θεοδωρικάκος δεν ξέφυγε από το κύμα των «παραιτήσεων» που αιτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, τον Σεπτέμβριο του 2020, με αφορμή τις ελλείψεις στα σχολεία. Και ο Νότης Μηταράκης που επίσης ζητήθηκε να παραιτηθεί για την καταστροφή στη Μόρια.
