Αναζήτηση
«Το αφεντικό ήμουν, είμαι και θα είμαι εγώ!». Αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες της ιστοσελίδας Axios, είναι το μήνυμα που πρόκειται να στείλει ο Ντόναλντ Τραμπ την Κυριακή, στην ομιλία του σε μια από τις σημαντικότερες διασκέψεις των Ρεπουμπλικάνων, την CPAC (Conservative Political Action Conference). Εκεί όπου δεν θα είναι παρόντες όσοι βρέθηκαν απέναντι στον Τραμπ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – όπως, για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρός του, Μάικ Πενς.
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, ο τέως πρόεδρος να προαναγγείλει – ή, έστω, να «φωτογραφίσει» – και την εκ νέου υποψηφιότητά του για την προεδρία των ΗΠΑ, στις εκλογές του 2024. Πρόκειται για ένα σενάριο που «παίζει» από την επομένη κιόλας της ήττας του τον περασμένο Νοέμβριο, όμως τώρα μοιάζει να κερδίζει έδαφος.
Όλα δείχνουν, επίσης, ότι για την ώρα δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί ή να θέλει να αμφισβητήσει ανοιχτά τον Τραμπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο επικεφαλής του κόμματος στη Γερουσία, Μιτς Μακ Κόνελ, ο οποίος τον είχε επικρίνει έντονα και δημοσίως για τη στάση του στα δραματικά γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου που οδήγησαν στην εισβολή στο Καπιτώλιο, άλλαξε ρότα.
Με την ουρά στα σκέλια…
Ερωτηθείς, συγκεκριμένα, από το υπερσυντηρητικό δίκτυο Fox News για το κατά πόσο θα στηρίξει τον Τραμπ εάν διεκδικήσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, δεν δίστασε να απαντήσει κατηγορηματικά: «Απολύτως». Μετά και από αυτό, μικρή σημασία έχει το γεγονός ότι ο ίδιος φρόντισε να μετριάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας: «Πολλά θα συμβούν από σήμερα ως το 2024. Έχω τέσσερα στελέχη, νομίζω, που σχεδιάζουν να είναι υποψήφια για την προεδρία, συν όσα στοχεύουν σε θέσεις κυβερνητών και άλλες».
Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα, την πίστη του προς το πρόσωπο του Τραμπ επαναβεβαίωσε και ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων στη Βουλή, Κέβιν Μακάρθι, ο οποίος τον επισκέφθηκε στη βίλα του στο Μαρ-α-Λάγκο της Φλόριντα, στα τέλη Ιανουαρίου. Εκεί, μάλιστα, σύμφωνα με το CNN, συζήτησαν και τα σχέδια για να επανακτηθεί η πλειοψηφία στη Βουλή στις επόμενες εκλογές.
Ο μεγάλος στόχος δεν είναι βέβαια αυτός, αλλά η θριαμβευτική επιστροφή στον Λευκό Οίκο. «Όπως έγινε και το 2016, βάζουμε στο στόχαστρό μας ξανά την Ουάσιγκτον», δήλωσε χαρακτηριστικά στενός συνεργάτης του Τραμπ στο Axios.
Η αλήθεια είναι πως δεν εμφανίζονται όλοι οι συνεργάτες του Τραμπ τόσο κατηγορηματικοί αναφορικά με τις προθέσεις του, αλλά και το τι θα πει την Κυριακή από το βήμα της CPAC. «Δεν αναμένω να ανακοινώσει οτιδήποτε οριστικό», είπε ένας από αυτούς στο Reuters, προσθέτοντας ότι είμαστε σε μια περίοδο αναμονής, όπου κυριαρχεί το «βλέποντας και κάνοντας».
Κι αυτός, όμως, συμφώνησε πως όσοι και όσες έχουν βλέψεις για το χρίσμα του 2024 (όπως η πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χάλεϊ) δεν πρόκειται να εκδηλωθούν. «Γνωρίζουν ότι δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστούν τον τέως πρόεδρο», είπε. Όπως προέβλεψε άλλωστε και ο γερουσιαστής Μιτ Ρόμνεϊ, εάν ο Τραμπ αποφάσιζε να κατέβει στην κούρσα (έστω κι αν τότε θα είναι πλέον 78 ετών) θα επικρατούσε «σαρωτικά».
Η βάση στηρίζει Τραμπ
Η παραπάνω εκτίμηση ενισχύεται και από τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία της βάσης όχι απλώς στηρίζει τον Τραμπ, αλλά είναι έτοιμη να τον ακολουθήσει ό,τι και αν κάνει. Για του λόγου το αληθές, έρευνα του πανεπιστημίου Σάφολκ και της USA Today έδειξε ότι το 46% των ψηφοφόρων των Ρεπουμπλικάνων στις πρόσφατες εκλογές θα ακολουθούσε τον Τραμπ εάν αποφάσιζε να ιδρύσει το δικό του κόμμα – ενώ το 42% δηλώνει ακόμη πιο πιστό προς αυτόν μετά την πρόταση μομφής που κατέθεσαν οι Δημοκρατικοί.
Σαν να μην έφτανε αυτό, το 58% εμφανίζεται να έχει υιοθετήσει μια (μάλλον αδιανόητη) θεωρία συνωμοσίας αναφορικά με τα όσα συνέβησαν στο Καπιτώλιο: Ότι επρόκειτο «κατά βάση για μια επίθεση οργανωμένη από τους antifa, στην οποία συμμετείχαν λίγοι μόνο οπαδοί του Τραμπ»!
Έτσι, αν και χιλιάδες έχουν αποχωρήσει τις τελευταίες εβδομάδες από το κόμμα, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι ο Τραμπ εξακολουθεί να κινεί τα νήματα, παρά και το γεγονός ότι 17 Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου (βουλευτές και γερουσιαστές) τάχθηκαν υπέρ της μομφής και της καταδίκης του, είναι φανερό ότι παραμένει το αφεντικό.
