Αναζήτηση
Με την τελευταία απόφαση, το οξύμωρο είναι ότι στις πισίνες ο ιός δεν μεταδίδεται στους αθλητές της υδατοσφαίρισης (πόλο) που στη διάρκεια ενός αγώνα έρχονται αρκετές φορές σε επαφή, ενώ αντίθετα «κολλάει» στους αθλητές κολύμβησης που κολυμπούν με αποστάσεις (ανά 4 σε κάθε διαδρομή 50 μέτρων) και δεν ακουμπάει ο ένας τον άλλον!
Του Παναγιώτη Βελέντζα*
Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται και πάλι η ελληνική κλασική κολύμβηση, έπειτα από το νέο αποκλεισμό των αθλητών της από τις πισίνες. Το θέμα απασχόλησε προχτές και το έγκυρο παγκόσμιο περιοδικό Swim-Swam, που φιλοξενεί δηλώσεις δύο εκ των κορυφαίων Ελλήνων κολυμβητών μας, των Ανδρέα Βαζαίου και Απόστολου Χρήστου, εκφράζοντας την απορία της παγκόσμιας κολυμβητικής κοινότητας σχετικά με την πρόσφατη απόφαση των αρμοδίων να κλείσουν τα κολυμβητήρια, αποκλείοντας από τις προπονήσεις τους αθλητές της κολύμβησης.
Σαφέστατα μέσα στις συνθήκες της πανδημίας που βιώνουμε όλοι, οι ανθρώπινες ζωές και η δημόσια υγεία έχουν απόλυτη προτεραιότητα. Όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα και κυρίως τί γίνεται στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, όπου και αγώνες γίνονται και διεθνείς διοργανώσεις κολύμβησης υλοποιούνται και μάλιστα σε χώρες που βρίσκονται σε χειρότερη επιδημιολογική κατάσταση από την δική μας (Γαλλία), τηρώντας αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα.
Η κολυμβητική κοινότητα στην Ελλάδα έχει αποδείξει ότι τηρεί ευλαβικά τα αυστηρά πρωτόκολλα, με πολλά τεστ (από τον Νοέμβριο έχουν γίνει περίπου 15.000 τεστ) και με μόλις …8 κρούσματα! Τί άλλο να προσκομίσει κάποιος, προκειμένου να αποδείξει ότι το ατομικό άθλημα της κολύμβησης είναι ασφαλές;
Σε άλλες χώρες της Ευρώπης όπου η κατάσταση με την πανδημία είναι χειρότερη από τη δική μας, η προσέγγιση απέναντι στην κολύμβηση είναι διαφορετική. Άλλωστε, υπάρχουν και παγκόσμιες έρευνες (και στατιστικά στοιχεία), οι οποίες έχοντας ως βάση τον αριθμό των τεστ σε σχέση με τα κρούσματα και την μεταδοτικότητα του ιού στα κολυμβητήρια, δείχνουν ότι το άθλημά μας είναι το πλέον ασφαλές.
Στη Γαλλία, αυτήν τη στιγμή πραγματοποιούνται αγώνες τόσο διεθνείς (με συμμετοχή και δικών μας κολυμβητών-τριών), όσο και εσωτερικοί, με συγκεκριμένο αριθμό αθλητών.
Στην Αυστρία, γίνονται αγώνες σε δύο διαφορετικές πόλεις, για να αποφορτιστεί ο αριθμός των αγωνιζομένων.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήδη έχει ολοκληρωθεί και ο δεύτερος αγώνας πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης, κολυμβητικοί αγώνες γίνονται στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Τουρκία κ.λπ., ενώ για τη συμμετοχή στους αγώνες αυτούς προπονείται ικανός αριθμός κολυμβητών-τριών.
Εμείς ως χώρα τι κάνουμε, πού βρισκόμαστε; Δυστυχώς επιστρέψαμε εκεί απ΄ όπου ξεκινήσαμε το Νοέμβριο: Στους 29 κολυμβητές-τριες της προολυμπιακής ομάδας!
Εύχομαι τα πράγματα να αλλάξουν, με αυστηρή τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων και γρήγορη επαναφορά όλων στα κολυμβητήρια. Βοηθήστε τους κολυμβητές μας, τα παιδιά μας, τους νέους και τις νέες μας να έρθουν και πάλι στο ασφαλές άθλημά τους. Δώστε και πάλι ζωή στους ανθρώπους και στα κολυμβητήρια…
*Ο Παναγιώτης Βελέντζας είναι συνεργαζόμενος ομοσπονδιακός προπονητής κλασικής κολύμβησης.
Η Κολύμβηση εκπέμπει SOS
Του Δημήτρη Αθυμαρίτη*
Το εκ νέου κλείσιμο των κολυμβητηρίων της χώρας απασχολεί ολόκληρη την αθλητική κοινότητα και μας έχει προβληματίσει όλους.
Δεν θα σταθώ σε αριθμητικά δεδομένα που κατά κόρον βλέπουμε και αποδεικνύουν ότι η κολύμβηση αποδεδειγμένα είναι από τα αθλήματα με την μικρότερη μετάδοση του κορωνοϊού (μόλις 8 κρούσματα σε 15.000 τέστ), αλλά περισσότερο στις επιπτώσεις που επιφέρει στους μικρούς και στους αθλητές υψηλού επιπέδου αυτή η πολύκαιρη αποχή από την προπονητική δραστηριότητα.
Η Ελλάδα, βάσει ενός πίνακα που εξέδωσε το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, συγκαταλέγεται στις χώρες με τα πιο αυστηρά lockdown παγκοσμίως. Πολλές χώρες έχουν επιστρέψει από καιρό πίσω στην αθλητική δραστηριότητα, υπό όρους. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει και εδώ. Όμως, δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει για τους γνωστούς λόγους.
Τα συνεχόμενα περιοριστικά μέτρα, δεν επηρεάζουν καταλυτικά μόνο την αθλητική δραστηριότητα αλλά και την ψυχολογία των παιδιών αθλητών.
Η αίσθηση απώλειας μιας ευχάριστης ρουτίνας και διεξόδου διασκέδασης, κοινωνικοποίησης, άθλησης και μάθησης που βιώνει το παιδί, συνοδεύεται από δυσαρέσκεια, αποπροσανατολισμό, απορρύθμιση, αύξηση του εκνευρισμού και απομόνωση. Οι επιπτώσεις στην σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών θα επιβαρύνουν μακροπρόθεσμα το σύστημα υγείας.
Ειδικοί παιδοψυχολόγοι έχουν παρομοιάσει την ενέργεια των έγκλειστων παιδιών, την περίοδο της καραντίνας, με χύτρα που βράζει. Αφού έχουν ανασταλεί όλες οι αθλητικές δραστηριότητες, τα παιδιά έχασαν την μοναδική διέξοδο εκτόνωσης σωματικής και ψυχικής που είχαν.
Αλλά και στον αθλητισμό υψηλού επιπέδου, παρόμοια προβλήματα δημιουργούνται. Πολλοί αθλητές τις τελευταίες ημέρες εξέφρασαν τις απόψεις τους για την αδικία που συμβαίνει στο χώρο της κολύμβησης ειδικά τον τελευταίο καιρό. «Πονάει» ιδιαίτερα τους αθλητές η απώλεια του στόχου. Διακεκριμένοι επιστήμονες συμφωνούν πως «στους αθλητές λείπει αυτό για το οποίο νοιώθουν πως είναι ταγμένοι να κάνουν». Τους ενοχλεί πάρα πολύ ότι ο αγωνιστικός στόχος για φέτος συνεχώς απομακρύνεται και τέλος δεν μπορεί να είναι εφικτός.
Οι αθλητές νοιώθουν αποπροσανατολισμένοι, δεν ξέρουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν. Μέχρι τώρα έχουν χαθεί οι αγωνιστικοί στόχοι, προγραμματισμός για το αμέσως επόμενο διάστημα δεν υπάρχει, και όλη αυτή η κατάσταση τους δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο στρες.
Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. ΑΜΕΣΑ θα πρέπει να επανέλθουμε στους χώρους προπόνησης με ασφάλεια. Η πολιτεία θα πρέπει να αναθεωρήσει τις αποφάσεις που έχει λάβει γιατί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή και του παρόντος αλλά και του μέλλοντος της Ελληνικής κολύμβησης.
*Ο Δημήτρης Αθυμαρίτης είναι ομοσπονδιακός προπονητής κολύμβησης.
Ο «παραγκωνισμός» της κολύμβησης λόγω κορωνοϊού ή κυβερνητικών αποφάσεων;
Του Κώστα Τζιλιβάκη*
Όλος ο κόσμος πλέον βιώνει πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις από τον Ιανουάριο του 2020 που εμφανίστηκε το νέο στέλεχος κορωνοϊού . Πολλές ανθρώπινες ζωές χάνονται καθημερινά και όσοι επιβιώνουν δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα , η οποία εμπεριέχει πολλούς περιορισμούς για τη μείωση της διασποράς του ιού . Όλοι οι τομείς, λοιπόν, πλήττονται . Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια ανισότητα στη διαχείριση της κατάστασης . Το παρόν άρθρο θα αναφερθεί στην αδικία που βιώνει ο Υγρός Στίβος έναντι των υπόλοιπων αθλημάτων και στη λανθασμένη αντιμετώπιση της κρίσης αυτής από τους αρμόδιους φορείς.
Από το Νοέμβριο του 2020 έχουν ανασταλεί οι λειτουργίες των κολυμβητηρίων της Ελλάδας. Στην αρχή κολυμπούσε μόνο η Προολυμπιακή Ομάδα . Μετά από λίγες εβδομάδες αποφασίστηκε να ξεκινήσουν προπονήσεις και οι αθλητές που θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα σε Διεθνείς Αγώνες . Στη συνέχεια, ακολούθησε η αθλητική επανένταξη των αθλητών ηλικίας 15-16 ετών. Ήταν πρόδηλο ότι οι αθλητές είχαν βρει τους ρυθμούς τους. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι φορείς αποφάσισαν (4/3/2020) τη νέα διακοπή της αθλητικής δραστηριότητας των παραπάνω αθλητών εκτός από την Προολυμπιακή Ομάδα . Η Πολιτεία από ότι φαίνεται δεν λαμβάνει υπόψη τη ψυχολογία των αθλητών της . Μετά από τρείς μήνες σκληρής προπόνησης, «επιβραβεύει» την προσπάθεια των παιδιών με μια άδικη και παράλογη απόφαση δείχνοντάς τους για άλλη μια φορά ότι έχει θέσει τον ελληνικό αθλητισμό και συγκεκριμένα τον Υγρό Στίβο σε δεύτερη μοίρα . Η αγωνία, το άγχος, η απογοήτευση, η κατάθλιψη είναι μερικά συναισθήματα που έχουν φωλιάσει στις ψυχές των παιδιών μας. Από ότι φαίνεται, η Πολιτεία αγνοεί το γεγονός ότι ο αθλητισμός συμβάλλει στη ψυχική ευεξία , καθώς έρευνες έχουν δείξει πως οι νέοι παρουσιάζουν υψηλότερα επίπεδα ψυχικής ισορροπίας , όταν συναναστρέφονται με συνομηλίκους τους (τους φίλους τους ). Είναι αναμενόμενο πολλοί αθλητές- αθλήτριες να εγκαταλείψουν στο μέλλον τον Υγρό Στίβο, και να στραφούν σε αθλήματα , όπως ο Στίβος και το Τένις, τα οποία λειτουργούν κανονικότατα με ηλικίες από 13 ετών . Όλο αυτό θα ήταν ολέθριο για τα αθλήματα του Υγρού Στίβου.
Φυσικό επακόλουθο μια τέτοιας κατάστασης, είναι η αντίδραση των Ομοσπονδιακών Προπονητών , οι οποίοι προχώρησαν σε ΑΠΟΧΗ . Σεβόμενοι τις προσπάθειες της Πολιτείας, χρησιμοποιούν αυτό το μέσο για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους στις δημοσιευμένες αποφάσεις . Οι ίδιοι μάλιστα υποστηρίζουν πως η επαφή των αθλητών – αθλητριών με το νερό είναι απαραίτητη και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τη χερσαία προπόνηση . Ο λόγος είναι διότι δεν υπάρχει μεγάλο ασκησιολόγιο για εκτός νερού προπονητική προετοιμασία , το οποίο να μπορεί να αντικαταστήσει αποτελεσματικά τη προπόνηση του κολυμβητή -κολυμβήτριας στο νερό .
Παράλληλα , τονίζουν ότι η προπόνηση στη θάλασσα δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη στα κολυμβητήρια , όταν μάλιστα αφορά αθλητές που προετοιμάζονται για Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο Επίπεδο . Ταυτόχρονα, ας μη λησμονούμε ότι τα ελληνικά κολυμβητήρια όλο αυτό το διάστημα των δώδεκα μηνών που λειτουργούν έχουν τηρήσει τα ισχύοντα μέτρα προστασίας κατά της μετάδοσης του ιού , κάτι που αποδεικνύεται και από τα ελάχιστα επιβεβαιωμένα κρούσματα στους χώρους των κολυμβητηρίων . Πιο συγκεκριμένα, από τα 10.000-15.000 τέστ που έχουν πραγματοποιηθεί μόνο οχτώ έχουν διαγνωσθεί θετικά. Τέλος, οφείλουμε να παραδειγματιστούμε από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες , όπως η Γαλλία ,που βρίσκονται σε χειρότερη επιδημιολογική κατάσταση και τηρώντας τα μέτρα προστασίας επιτρέπουν τις προπονήσεις των αθλητών και διεξάγουν αγώνες , ώστε να τους βοηθήσουν στη βελτίωση της απόδοσής τους .
Καταλαβαίνουμε από όλα τα παραπάνω, πως η κατάσταση που έχει επικρατήσει στα ελληνικά κολυμβητήρια έχει προξενήσει θύελλα αντιδράσεων όχι μόνο από τους προπονητές αλλά και από τους γονείς και από τους αθλητές . Ας μην επιτρέψουμε άλλο να ρουφάνε οι αρμόδιοι τη ζωή από τα κολυμβητήρια μας. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά μας , τους νέους να επανέλθουν με ασφάλεια στην ενασχόληση με το αγαπημένο τους άθλημα . Αυτό που επιθυμεί η κοινότητα του Υγρού στίβου είναι να εισακουστούν οι απόψεις της και να κρατήσει ζωντανά τα κολυμβητήρια και τα όνειρα των παιδιών της.
*Ο Κώστας Τζιλιβάκης είναι ομοσπονδιακός προπονητής κλασικής κολύμβησης.
