Ενας 17χρονος ανεβάζει ένα post στα social και γράφει με κόκκινα γράμματα: «Κάτω η Χούντα, η αστυνομοκρατία δεν θα περάσει».
Ενας άλλος, 20χρονος, μόλις προχθές σε μια πλατεία, κρατά ένα καπουτσίνο στο χέρι κι ένα σπρέι στο άλλο και γράφει σύνθημα «Χούντα είναι θα περάσει».
Στις μεγάλες, μαζικές και ενθαρρυντικές για το κοινωνικό κίνημα και τους ενεργούς πολίτες, διαδηλώσεις, ακούγονται συνθήματα του στυλ «έξω η Χούντα».
Χούντα, λοιπόν. Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, κυρίως νέοι, πιστεύουν ότι έχουμε Χούντα τώρα, όπως πιθανώς να πίστευαν το ίδιο κι επί ΣΥΡΙΖΑ ή όταν είχαμε την κυβέρνηση Σαμαρά.
Κάθε φορά που γίνονται επεισόδια, κάθε φορά που φαινόμενα αστυνομικής αυθαιρεσίας αποκαλύπτονται, υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι έχουμε Χούντα.
Υπάρχουν πολλοί που θεωρούν φυσιολογικό κι όχι επικίνδυνο να φωνάζουν «έχουμε Χούντα και πρέπει να την πολεμήσουμε».
Θεωρείται ακόμη και ιστορικά αποδεκτό να πιστεύουν πολλοί ότι… η Χούντα δεν τελείωσε το ’73 και να το φωνάζουν και ως σύνθημα στις διαδηλώσεις.
Ξέρετε τι είναι Χούντα όλοι εσείς που παίρνετε μια λέξη και την κολλάτε όπου σας καπνίσει;
Ξέρει ο πιτσιρικάς, του έμαθε ο πατέρας του τι είναι δικτατορία; Τι είναι ανθρώπινα δικαιώματα και τι σημαίνει καταπάτησή τους;
Εχει διαβάσει από Χούντες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον κόσμο για να μάθει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη;
Όχι, ποτέ. Αναμασά λέξεις που του έμαθαν κάποιοι πιο μεγάλοι να λέει. Διότι η λέξη Χούντα έχει μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό βάρος για την Ελλάδα.
Η πατρίδα μας πέρασε μια 7ετή Χούντα πολύ βαριά. Με νεκρούς, διώξεις, ανελευθερία, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αστυνομοκρατία, χαφιέδες, καταστροφή της οικονομίας και τελικά απώλεια ελληνικού εδάφους, αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την ανεξάρτητη Κύπρο ως κομμάτι του ελληνισμού.
Ας ανοίξουν κανένα βιβλίο, ας δουν κανένα ντοκιμαντέρ όλοι εκείνοι που μιλάνε για Χούντα.
Να δουν τι ήταν και τι έκανε ο Παπαδόπουλος, ο Παττακός, ο Ιωαννίδης και ύστερα να μιλάνε για Χούντες και αστυνομοκρατίες.
Άλλο να γίνονται διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βίας, και ορθώς, κι άλλο να μιλάμε άκριτα για Χούντες.
Μάθετε τι είναι Χούντα και μετά να μιλάτε. Γιατί δεν είναι δέκα μπάτσοι που προβαίνουν σε άθλιες ενέργειες και ξυλοκοπούν πολίτες.
Και φυσικά γι’ αυτό πρέπει να πάνε σπίτι τους ή φυλακή.
Άλλο φαινόμενα αστυνομικής βίας, σήμερα, με την προηγούμενη κυβέρνηση ή παλιότερα, κι άλλο Χούντα με όλη τη σημασία της λέξης.
Οι πολιτικοί, και κυρίως μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς έχουν βαρύτατη ευθύνη γι’ αυτό το ιστορικό έγκλημα που συντελείται κάθε φορά που η κοινωνία βράζει.
Γι’ αυτές τις ακραίες φωνές που μπολιάζουν και μικρά παιδιά με το μίσος και τον διχασμό χωρίς να τους διδάσκουν τι είναι πραγματικά Χούντα.
Ας ρωτήσουν όλους εκείνους που ζουν σήμερα κι έζησαν τα χρόνια της επταετούς δικτατορίας.
Δυστυχώς δεν μπορούν να ρωτήσουν τον Αλέκο Παναγούλη, τον Σπύρο Μουστακλή, τον Περικλή Κοροβέση ή όλους τους αφανείς ήρωες που βασανίστηκαν στα υπόγεια της Μπουμπουλίνας.
Να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, κάτι. Η Χούντα τελείωσε το ’73 κι ευτυχώς για την Ελλάδα.
Μπορεί να υπήρξαν ή και να υπάρχουν φασιστικά, χουντικά σταγονίδια και σήμερα.
Μπορεί να μην έγινε σωστά η «αποχουντοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας και της διοίκησης (και της Αστυνομίας).
Μπορεί να υπάρχουν πολλοί «μπάτσοι» που θέλουν συμμάζεμα ή απόταξη γιατί νομίζουν ότι είναι ανεκτή η βία.
Όμως, αυτή είναι η μεγάλη διαφορά της Δημοκρατίας από τη Χούντα.
Στο πολίτευμά μας δεν ανέχεται κανείς την κρατική βία, την καταγγέλλει, έχει δικαστήρια να πάει και να δικαιωθεί.
Στη Χούντα, απλά θα… ερχόταν ο γαλατάς το πρωί και θα του χτύπαγε την πόρτα.
Απλά θα ήταν ο χαφιές στη γειτονιά και θα τον κάρφωνε.
Απλά ο ασφαλίτης ή ο μπάτσος θα τον συλλάμβανε ή θα τον έδερνε διότι έτσι γούσταρε.
Απλά θα τον έστελνε σε ξερονήσια προς γνώση και συμμόρφωση.
Όχι, λοιπόν. Δεν έχουμε Χούντα, ούτε επί ΝΔ, ούτε επί ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν έχουμε Μακρόνησους, ΕΑΤ ΕΣΑ και Παπαδόπουλους.
Ναι, έχουμε φαινόμενα αστυνομικής αυθαιρεσίας που πρέπει να παταχθούν.
Και ναι. Δυστυχώς είμαστε αμετανόητα ανιστόρητοι διότι μπερδεύουμε φορτισμένες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με σημερινές καταστάσεις.
Και είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τα παιδιά της πλατείας που φωνάζουν ή ποστάρουν συνθήματα «κάτω η Χούντα».
Είμαστε υπεύθυνοι όλοι για τον διχασμό που επανέρχεται στην κοινωνία και είναι σίγουρα διαλυτική.