Ο Στέφανος Καπίνο κλήθηκε ξανά στην εθνική ομάδα μετά από ακριβώς 4 χρόνια (25/03/2017 η τελευταία συμμετοχή του!). Ο 27χρονος (18/03/1994) γκολκίπερ της Βέρντερ Βρέμης παραχωρήθηκε δανεικός στη Σαντχάουζεν τον Ιανουάριο, για να πάρει παιχνίδια και να βρει ρυθμό. Και πράγματι πήρε παιχνίδια. Εχει 10 συνεχόμενες συμμετοχές με την προτελευταία ομάδα της Β’ κατηγορίας της Γερμανίας. Εχει δεχθεί 14 γκολ σε αυτό το διάστημα και γενικώς πραγματοποιεί καλές εμφανίσεις. Μπαίνοντας και πάλι στο κάδρο, τόσο της Εθνικής όσο και της Βέρντερ, που τον πιστεύει και θέλει να τον δει να αγωνίζεται.
Κι όμως, εάν αναζητήσει κάποιος τον κορυφαίο (σε απόδοση) Ελληνα γκολκίπερ για την τρέχουσα σεζόν, θα καταλήξει ότι δεν είναι ο Καπίνο. Ούτε κάποιος εκ Βλαχοδήμου και Διούδη, που αποτελούν την τριάδα των κλήσεων του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος για τα παιχνίδια με Ισπανία, Ονδούρα και Γεωργία. Διότι αυτός ο τίτλος, πηγαίνει δικαιωματικά σε έναν γκολκίπερ που συστήθηκε με αποστομωτικό τρόπο στο διεθνές ποδοσφαιρικό κοινό: Με τον αποκλεισμό της Μπάγερν Μονάχου, από το Κύπελλο Γερμανίας.
https://www.youtube.com/watch?v=uwmQOWs2GbY
Ο λόγος, βεβαίως, για τον Ιωάννη Γκέλιο. Εναν γκολκίπερ που γεννήθηκε στο Αουγκσμπουργκ, μεγάλωσε στη γερμανική πόλη και αποτελεί «παιδί» της ομώνυμης ομάδας. Αλλά χρειάστηκε να φύγει από το «περιβάλλον ασφαλείας» για να μπορέσει να αναπτυχθεί, να εξελιχθεί, να βελτιωθεί και να θεωρείται πλέον ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακας της 2.Bundesliga.
Για την ακρίβεια, ο Γκέλιος χαρακτηρίζεται από τους Γερμανούς ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας της 2ης κατηγορίας. Και σε αυτό συνηγορούν και οι αριθμοί. Εχει αγωνιστεί βασικός σε 22 από τα 24 παιχνίδια της Χόλσταϊν Κίελ. Εχει δεχθεί μόλις 21 γκολ, έχει 9 ματς με μηδέν παθητικό και η ομάδα του έχει την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας (22 γκολ), όντας μια ανάσα από τις θέσεις της ανόδου στην Μπουντεσλίγκα. Για την ακρίβεια, η Κίελ είναι 4η με 46 βαθμούς, αλλά με 2 παιχνίδια λιγότερα από την 3η Γκρόιτερ Φιρτ (47), το 2ο Αμβούργο (49) και την πρωτοπόρο Μπόχουμ (51).
Λίγες εβδομάδες πριν κλείσει τα 29 του χρόνια (24/04/1992) ο Γκέλιος κερδίζει την αναγνώριση και τη σταθερότητα που έψαχνε σε όλη την καριέρα του. Παίζει σε καταπληκτικό επίπεδο, με σιγουριά, με σπουδαίες επεμβάσεις, με τρομερή βελτίωση στα πόδια. Παίζει ως ένας ολοκληρωμένος τερματοφύλακας, έτοιμος για το βήμα παραπάνω. Και δεν είναι μυστικό ότι ήδη το όνομά του βρίσκεται στο μπλοκάκι του Τζον Φαν Σιπ. Ασχέτως εάν η κλήση του φαντάζει μακρινή, εάν κρίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο καλούνται παίκτες στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα διαθέτει έναν ακόμη πολύ αξιόλογο γκολκίπερ, τον πρώτο που είναι πολύ πιθανό να κατακτήσει τον τίτλο του κορυφαίου στη θέση του σε ένα πρωτάθλημα του εξωτερικού. Ειδικά εάν η ομάδα του παραμείνει έως το φινάλε του δρόμου στις θέσεις του προβιβασμού στην Μπουντεσλίγκα.
Οσο για την Εθνική; Αυτό είναι ένα όνειρο του Γκέλιου, που δεν σταματάει ποτέ. Ενα όνειρο που ο ίδιος έχει πραγματοποιήσει σε επίπεδο Εθνικής Ελπίδων. Διότι λίγοι μπορεί να το θυμούνται, αλλά ο 29χρονος πορτιέρο έχει αγωνιστεί πέντε φορές με την Ελπίδων της Ελλάδας. Το μακρινό 2012. Ισως 9 χρόνια μετά, να έρθει η στιγμή που θα φορέσει τη γαλανόλευκη και σε επίπεδο Ανδρών. Αν μη τι άλλο, με όσα κάνει φέτος στη Γερμανία, δείχνει ότι πιθανότατα το αξίζει κιόλας.
