Μετατόπιση συσχετισμών ισχύος και αλλαγή του ανάγλυφου του ποδοσφαίρου προκαλεί ο «Πόλεμος των 48 ωρών» που συγκλόνισε το δημοφιλές άθλημα.

Η σύγκρουση των αποσχιστών της Σούπερ Λιγκ με τους παραδοσιακούς εκπροσώπους του ποδοσφαίρου θα αποτελέσει το έναυσμα για πολύ σημαντικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.

Πηγή που βρέθηκε πολύ κοντά στο μέτωπο, από την πλευρά των «12» – Αρσεναλ, Μάντσεστερ Γ., Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Τότεναμ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο, Γιουβέντους, Μίλαν, Ιντερ – δηλώνει στα «ΝΕΑ» πως οι ισχυροί κέρδισαν πολλά απ’ αυτά που διεκδικούσαν για το νέο Τσάμπιονς Λιγκ, τα οποία θα αποκαλυφθούν τους επόμενους μήνες. Αφορούν τον τρόπο αντιμετώπισης των χορηγών τους μέσα στα γήπεδα, τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τη σύνδεσή τους με τον ηλεκτρονικό κόσμο, τη μάχη εξουσίας στα κέντρα αποφάσεων αλλά και την επίσπευση της νέας διοργάνωσης που δεν αποκλείεται να ξεκινήσει άμεσα.

Στην Αγγλία, εκεί όπου ουσιαστικά κρίθηκε ο πόλεμος του ποδοσφαίρου λόγω των έντονων αντιδράσεων των φιλάθλων αλλά και της αποφασιστικής στάσης που κράτησε ο βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, μελετάται ήδη η αλλαγή του μοντέλου διακυβέρνησης των συλλόγων. Οι Αγγλοι διαπίστωσαν στη διάρκεια της κρίσης πόσο σημαντικός είναι ο κανόνας του 50+1 που έχουν υιοθετήσει οι Γερμανοί, ο οποίος αποτρέπει τον πλήρη έλεγχο των ομάδων από τους επενδυτές. Βεβαίως στην Αγγλία, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστεί ένα παρόμοιο μοντέλο. Υπάρχει όμως η δυνατότητα να προωθηθούν στα κέντρα αποφάσεων εκπρόσωποι των φιλάθλων.

Η βρετανική κυβέρνηση θα μελετήσει και την αλλαγή των κριτηρίων για την εξαγορά των ομάδων από ξένους επενδυτές ώστε να προστατευτεί περισσότερο το διάσημο προϊόν τους, το οποίο οι Αμερικανοί προσπάθησαν να μετατρέψουν από football σε soccer.

Η συμβολή του βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον στην έκβαση του «πολέμου» ήταν αποφασιστική γιατί αντιλήφθηκε άμεσα τον πυρήνα του προβλήματος. Οι 12 αποσχιστές είχαν καλύψει τα νώτα τους έχοντας γεμάτη τη νομική φαρέτρα. Καμία απειλή για αποκλεισμό και τιμωρία, κανένα καταστατικό δεν μπορούσε να τους σταματήσει να δημιουργήσουν τη Σούπερ Λιγκ, με τα 3,25 δισ. ευρώ που πρόσφερε ως προίκα η JP Morgan, τα οποία αντιστοιχούσαν σε 200-300 εκατ. ευρώ ως «μπόνους καλωσορίσματος» όπως το αποκαλούσαν. Το σχέδιο ήταν προετοιμασμένο μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Θα υπήρχαν 15 «ιδρυτικά μέλη» που θα μοιράζονταν το 32,5% των εμπορικών εσόδων. Επιπλέον 32,5% θα χωριζόταν σε 20 μερίδια, όσες και οι ομάδες που θα συμμετείχαν στη νέα ευρωπαϊκή διοργάνωση. Το υπόλοιπο ποσοστό θα μοιραζόταν με βάση την απόδοση των ομάδων και το μέγεθος της τηλεοπτικής αγοράς.

Το μοντέλο πλησίαζε αρκετά αυτό των επαγγελματικών πρωταθλημάτων της Βόρειας Αμερικής, όπως το NBA και το NFL. Η διοργάνωση θα ήταν «κλειστή» για τα 15 ιδρυτικά μέλη, κάτι που σήμαινε πως θα εξασφάλιζαν συνεχή συμμετοχή και αντίστοιχη ροή χρήματος. Ενα ακόμα κοινό στοιχείο με τα αμερικανικά franchises ήταν το ανώτατο ποσοστό δαπάνης για συμβόλαια παικτών, μεταγραφές και μεσιτίες, το οποίο δεν θα μπορούσε να ξεπερνά το 55% των εσόδων.

Η επιλογή της JP Morgan ως κινητήριας δύναμης του σχεδίου δεν ήταν τυχαία. Ο Εντ Γούντγουορντ εργαζόταν στην αμερικανική τράπεζα και ήταν από τα στελέχη που βοήθησαν την οικογένεια Γκλέιζερ να ελέγξει την πλειοψηφία των μετοχών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Επιβραβεύτηκε αναλαμβάνοντας να «τρέξει» τους Κόκκινους Διάβολους και στη συνέχεια, όπως αποδείχτηκε, να φέρει εις πέρας τη Σούπερ Λιγκ. Ηταν το πρώτο θύμα του πολέμου.

Ο πρόεδρος της Ρεάλ Φλορεντίνο Πέρεθ ανακατασκευάζει το Σαντιάγο Μπερναμπέου με τα εκατομμύρια που δανείστηκε από την JP Morgan. Πήρε μάλιστα και δεύτερο δάνειο για να αναχρηματοδοτήσει το πρώτο λόγω της μείωσης των εσόδων που προκάλεσε η πανδημία. Ο Πέρεθ ανέλαβε επικεφαλής του εγχειρήματος και επικαλέστηκε την οικονομική κρίση για να δικαιολογήσει την απόσχιση, όταν ο ίδιος δήλωνε πως το σχέδιο προετοιμαζόταν την τελευταία τριετία.

Ο… προδότης

Στη Σούπερ Λιγκ έδωσαν σάρκα και οστά οι άνθρωποι που χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη τον πρόεδρο της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν και συναινούσαν στις μεταρρυθμίσεις του νέου Τσάμπιονς Λιγκ. Η πληροφορία διέρρευσε την περασμένη Πέμπτη από τον πρόεδρο της Μπάρτσα Τζουάν Λαπόρτα στον επικεφαλής της Λα Λίγκα Χαβιέρ Τέμπας, ο οποίος φυσικά ενημέρωσε τον Τσέφεριν που εκ των γεγονότων φάνηκε πως δεν είχε αντιληφθεί άμεσα τον μεγάλο κίνδυνο. Μέχρι την Κυριακή όταν ο κουμπάρος, φίλος, πρόεδρος της Γιουβέντους και ταυτόχρονα επικεφαλής της Ενωσης Ευρωπαϊκών Συλλόγων, Αντρέα Ανιέλι, τον διαβεβαίωνε πως όλα είναι φήμες αλλά στη συνέχεια απενεργοποίησε το τηλέφωνο. Τα βιτριολικά σχόλια που εξαπέλυσε ο Σλοβένος τα δικαιολόγησαν άπαντες.

Ο… σκόρερ

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν ήταν ο πρώτος, την Κυριακή το βράδυ, που αποδοκίμασε την πρωτοβουλία των «12» και ακολούθησαν ο Μπόρις Τζόνσον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Πέδρο Σάντσεθ και πολλοί άλλοι ηγέτες. Αυτός όμως που έβαλε κάτω την μπάλα και πέτυχε γκολ από τα αποδυτήρια, παίρνοντας ασίστ από τους φιλάθλους, ήταν ο βρετανός πρωθυπουργός. Χρειάστηκε μόλις δύο κινήσεις. Πρώτα απευθύνθηκε στις ομάδες του Big 6 και τους υποσχέθηκε μια «νομοθετική βόμβα» που θα τους έκανε τη ζωή κόλαση. Θα αύξανε σε δυσθεώρητα ύψη τη φορολογία, θα μετέδιδε από τα ανοιχτά κανάλια τους αγώνες τους και θα έδινε με το σταγονόμετρο άδεια εργασίας στους ξένους παίκτες. Η δεύτερη κίνησή του ήταν να επικοινωνήσει με τον έμπιστό του και ειδικό απεσταλμένο στον Κόλπο, λόρδο Αντνι-Λίστερ στον οποίον έδωσε εντολή να παραδώσει στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων τελεσίγραφο. «Ή αποσύρετε τη Μάντσεστερ Σίτι από τη Σούπερ Λιγκ ή θα διακινδυνεύσετε τις σχέσεις σας με το Ηνωμένο Βασίλειο». Ενα πολιτικό ζατρίκιο στο κέντρου των γηπέδων που έκρινε τη μάχη του ποδοσφαίρου.