Θανάσης Αλευράς: Γιατί αποφάσισε να σταματήσει το θέατρο;

Ο χώρος του θεάτρου βάλλεται το τελευταίο διάστημα, και ίσως οι θεατρίνοι να έχουν μπει όλοι στο ίδιο τσουβάλι.

Εμείς οι θεατρίνοι -μου αρέσει αυτός ο όρος- είμαστε άνθρωποι της οικοδομής, εργάτες. Δεν είμαστε φρου φρου. Αυτήν τη στιγμή μετράμε ένα χρόνο κλεισμένοι. Το καταλαβαίνω μέχρι ενός σημείου, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Με ταράζει όμως που η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, έχει μια στάση σαν να την κουράζουμε, σαν να την ενοχλούμε που υπάρχουμε. Δεν βλέπω κάποιο σχέδιο για τον πολιτισμό και επί της ουσίας στήριξη. Δεν μου αρέσει να κλείνει κάποιος τη δουλειά σου χωρίς να σε απαλλάσσει από τα υπόλοιπα έξοδα, αλλά να σου λέει «ζήσε, δεν με ενδιαφέρει». Τον κλάδο μας δεν τον έχουν λάβει σοβαρά υπόψη.

Ενδεχομένως, αυτό συνέβαλε και στην απόφαση σου να αποστασιοποιηθείς από το θέατρο;

Όχι! Αυτή είναι μια απόφαση που πήρα πολύ πριν από την εποχή του COVID. Περίμενα τη στιγμή για να τη δρομολογήσω και ήρθε τώρα, σε αυτήν τη συγκυρία. Είναι πολύ προσωπική υπόθεση το ότι εγώ έκανα έναν πρώτο κύκλο με το θέατρο, τον ολοκλήρωσα, και τώρα θέλω να πάρω την απόσταση μου από αυτό και να επιστρέψω όταν πια θα το έχω απεγνωσμένα ανάγκη.

Γιατί πήρες μια τέτοια απόφαση;

Όταν κάνουμε ένα όνειρο, έρχεται κάποια στιγμή που το έχουμε υλοποιήσει. Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πηγαίνουμε χέρι χέρι με ένα όνειρο μέχρι το τέλος μας. Τώρα έχω κι άλλα πράγματα να κάνω. Το θέατρο θα είναι πανιά εκεί κι εγώ θα μεγαλώνω και θα μπορώ να αναλαμβάνω κι άλλους ρόλους. Απλώς, δεν θέλω πια να ζω από το θέατρο. Είναι σκληρή η ρουτίνα του και μου στερούσε πολύ ωραίες στιγμές από την άλλη μου ζωή. Τα ζύγισα τα πράγματα και είπα «πάμε να ανοίξουμε έναν άλλο κύκλο».

Τι σου στέρησε το θέατρο;

Πάρα πολλά! Ό,τι κάνετε εσείς οι εκτός θεάτρου εμείς το πραγματοποιούμε με τρομερή δυσκολία. Έχω είκοσι χρόνια να πάω σινεμά στις 21:00 η ώρα. Οι άνθρωποι του χώρου μας δεν μπορούμε να πάμε σε ένα εστιατόριο ένα βράδυ. Τρώμε ξημερώματα σαν τους ξενύχτηδες. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά είμαστε μέσα στο θέατρο. Δεν μπορούμε να οργανώσουμε ούτε ένα τριήμερο ή ένα μεγάλο ταξίδι.