Μνήμες από την φρίκη της 5ης Μαΐου 2010 ξύπνησε η Μαρία Καραγιάννη, υπάλληλος στην Marfin, στην Σταδίου, που την μέρα εκείνη δέχθηκε επίθεση με μολότοφ από κουκουλοφόρους, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τρεις υπάλληλοι, εκ των οποίων μία εγκυμονούσα.
Η Μαρία Καραγιάννη μιλώντας είπε ότι όλα αυτά τα χρόνια «η Πολιτεία έχει κάνει ελάχιστα πράγματα, αλλά κάτι είναι και αυτά. Φέτος είχαμε να αφήσουμε τα λουλούδια μας σε αυτήν την πλάκα και όχι στο πεζοδρόμιο. Παραπονιόμασταν επί χρόνια ότι δεν υπάρχει κάτι που να λέει σε όποιον περνάει από αυτόν το σημείο στην Σταδίου, ότι εκεί θυσιάστηκαν τρεις αθώοι άνθρωποι».
«Τα πάντα είναι χαραγμένα στην μνήμη μου, τα θυμάμαι διαρκώς. Από θαύμα, από καθαρή τύχη ζήσαμε. Πήγαμε το πρωί στην δουλειά μας και κοντέψαμε να πεθάνουμε από την επίθεση αυτή την φριχτή», ανέφερε.
«Βέβαια ήθελαν να μας σκοτώσουν. Έριξαν στην αρχή αυτά τα χημικά υγρά και μετά ετοιμάζονταν να ρίξουν την μολότοφ και τους έλεγαν οι συνάδελφοι μας “μη, είμαστε άνθρωποι μέσα” και εκείνοι την έριξαν, τι είναι; Άνθρωποι είναι αυτοί; Αυτοί είναι ψυχροί δολοφόνοι», συμπλήρωσε.
Σε ότι αφορά την δίκη που έγινε, η κ. Καραγιάννη υποστήριξε ότι «έγινε μια δίκη παρωδία. Πήγαμε όλοι ως μάρτυρες. Δεν κατέστη δυνατό να αποδειχτεί τίποτα, διότι τα παιδιά φορούσαν κουκούλες και δεν μπορούσε να αποδειχτεί τίποτα και απαλλάχτηκαν».
Σχολιάζοντας την αναψηλάφηση της υπόθεσης και τις πληροφορίες ότι υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία για δύο πρόσωπα, η Μαρία Καραγιάννη είπε ότι «τόσα χρόνια και με τόση αγανάκτηση, θυμό και απογοήτευση που υπάρχει μέσα μας, έχει χαθεί η ελπίδα. Αλλά, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…. Μου είπε κάποιος δημοσιογράφος ότι αυτήν την φορά υπάρχουν “δεμένα στοιχεία”. Μακάρι να είναι έτσι».
