Η Ζωοφιλική Ενωση Ηλιούπολης, που τα τελευταία 24 χρόνια, από το 1997, εργάζεται νυχθημερόν για την προστασία των ζώων της περιοχής, μπορεί να περηφανεύεται ότι χάρη σε δικές της ενέργειες, η Ηλιούπολη, ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της Ελλάδας, είναι ο μοναδικός χωρίς κανένα αδέσποτο σκύλο. Η πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού, στις 4 Απριλίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, εξελήφθη από τους εθελοντές της οργάνωσης ως μεγάλη τιμή αλλά και καταξίωση για τον δύσκολο αγώνα που φέρνουν εις πέρας με μέσα πενιχρά. «Καλώς ή κακώς, στον χώρο τον δικό μας η οικονομική ενίσχυση είναι το Α και το Ω. Δεν έχεις λεφτά, δεν μπορείς να αγοράσεις τροφές, δεν μπορείς να πας στον κτηνίατρο, δεν μπορείς να στειρώσεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Εμάς τα χρήματά μας προέρχονται από δύο μεγάλα μπαζάρ που κάνουμε, ένα πριν από τα Χριστούγεννα και ένα πριν από το Πάσχα, που τώρα με τον Covid τα χάσαμε. Κι έτσι είμαστε πολύ στενεμένοι οικονομικά. Εχουμε βέβαια πολύ κόσμο που μας ακολουθεί στο Facebook και όταν ανεβάσουμε ένα χειρουργείο, ένα χτυπημένο ζώο, συνήθως μας βοηθάνε. Πέντε ευρώ ο ένας, δέκα ευρώ ο άλλος αλλά για εμάς είναι πολύ σημαντική αυτή η βοήθεια», λέει στα «ΝEΑ» η Εμυ Παπαγιαννοπούλου, εθελόντρια για 21 χρόνια στη ΖΕΗ.
Ο ανώτατος αριθμός σκύλων που φιλοξενεί το καταφύγιο της Ενωσης είναι 15, ενώ αυτή τη στιγμή στον χώρο βρίσκονται 12 σκυλάκια. «Δεν θέλουμε να το κάνουμε κολαστήριο όπως κάνουν δήμοι που στοιβάζουν σκυλιά σε χώρους και το ένα τρώει το άλλο. Εμείς τα έχουμε σε άριστη κατάσταση, όλα εμβολιασμένα, στειρωμένα, κάνουν τις θεραπείες τους. Και το καταφύγιο είναι ένας ενδιάμεσος χώρος μέχρι να πάνε στην οικογένειά τους. Κάθε φορά που βάζω την υπογραφή μου σε ένα συμβόλαιο, που σημαίνει ότι ένα κατοικίδιο, σκύλος ή γάτα, έχει βρει ένα σπίτι, για μένα αυτό είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση γιατί με την υιοθεσία τελειώνει η δουλειά μας. Αυτή η δουλειά που αρχίζει από ένα πεζοδρόμιο που μαζεύεις ένα κομματιασμένο ζώο τελειώνει πια όταν το ζώο πάει στο σπίτι του», εξηγεί η εθελόντρια που ήταν παρούσα στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού αλλά και στη στιγμή της γνωριμίας του με τον Πίνατ, τον 2,5 ετών καφέ σκύλο που από τις 18 Απριλίου είναι ο νέος ένοικος στο Μέγαρο Μαξίμου.
«Τον Πίνατ τον είχαμε στο καταφύγιο περίπου ένα μήνα. Προηγουμένως τον είχε μια οικογένεια που μας τον έδωσε για λόγους υγείας. Ηταν ζωηρός, πολύ κοινωνικός. Μόλις ανοίξαμε το κλουβί του, έπεσε στην αγκαλιά του Πρωθυπουργού. Οπότε θα λέγαμε ότι μάλλον ο Πίνατ διάλεξε τον κύριο Πρωθυπουργό παρά ο κύριος Πρωθυπουργός τον Πίνατ. Να σας πω την αλήθεια, όταν είδα ότι του άρεσε ο Πίνατ και είπε «μήπως τον υιοθετήσουμε» εγώ δεν το πίστεψα. Αλλά μετά από δύο ημέρες ήρθε η κόρη του και τον είδε και μέσα σε μία εβδομάδα μας ειδοποίησε και τον παραδώσαμε στο Μαξίμου. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβαζα την υπογραφή μου δίπλα στην υπογραφή του Πρωθυπουργού, ήταν μεγάλη τιμή για εμάς και καταξίωση για το έργο μας. Εγώ τους τον παρέδωσα μαζί με την υπεύθυνη για τις υιοθεσίες και την εκπαιδεύτρια. Προσαρμόστηκε αμέσως. Ηταν πολύ ευτυχισμένος. Εχει ένα ωραίο χαλί ο Πρωθυπουργός στο γραφείο του όπου ο Πίνατ τριβόταν, ξετρελάθηκε με αυτό το χαλί, ήταν πολύ αστείος. Από ό,τι έμαθα, οι υπάλληλοι εκεί τον πάνε βόλτα εφτά φορές τη μέρα. Και το βράδυ που ο Πρωθυπουργός θέλει να τον ταΐσει, του βάζει φαγητό και του λέει «Ελα Πίνατ να φας»… Πάει ο Πίνατ, το μυρίζει, τον κοιτάζει, φεύγει. «Γιατί δεν τρώει το παιδί», ρωτάει. «Πώς να φάει», του απαντούν οι δικοί του, «έχει ήδη φάει τρία πιτόγυρα, δύο πίτσες και δύο κρουασάν». Περνά πολύ καλά, είμαστε πολύ χαρούμενοι, ήταν μια πολύ καλή υιοθεσία».
