Με τον Τζαβάρα ή την Κεραμέως;

Οι καχύποπτοι, που ως συνήθως είναι οι περισσότεροι στον κόσμο της πολιτικής, είπαν ότι ο βουλευτής Ηλείας της ΝΔ και πρώην υπουργός Κώστας Τζαβάρας είχε ήδη αποφασίσει να μην είναι ξανά υποψήφιος. Ομως, η κατάργηση των δύο πανεπιστημιακών τμημάτων στην περιφέρεια όπου εκλέγεται από το 2004 του προσέφερε την τέλεια αφορμή ώστε να σερβίρει την αποχώρηση ως ηρωική έξοδο. Και τους πιστεύω. Γιατί, ως κατ’ επάγγελμα παρατηρητής του χώρου όλα αυτά τα χρόνια, είμαι βέβαιος πια ότι ποτέ κανείς δεν εγκαταλείπει την πολιτική, αν προηγουμένως δεν έχει εκλείψει η ελπίδα μέσα του για την πρόοδο της σταδιοδρομίας του. Κανείς!

Εντούτοις, τα βαθύτερα αίτια της αποχώρησής του δεν αναιρούν την αλήθεια της αφορμής που επέλεξε. Δεν αμφισβητώ, θέλω να πω, την ειλικρίνεια του ανθρώπου, ο οποίος ούτως ή άλλως πάντοτε στάθηκε ευπρεπώς επί 17 χρόνια στη Βουλή. Αμφισβητώ μόνο την αξία που αντιπροσωπεύει η (μεταφορικώς νοούμενη) αυτοθυσία του Κ. Τζαβάρα. Αμφισβητώ, δηλαδή, την αξία της διατήρησης στον πανεπιστημιακό χάρτη της χώρας ενός τμήματος Γεωπονίας στην Αμαλιάδα και ενός άλλου Μουσειολογίας στον Πύργο.

Και τα δύο ιδρύθηκαν, μαζί με σωρεία άλλων τμημάτων, κατά τις τελευταίες ημέρες της υπουργίας του ανεπανάληπτου Κ. Γαβρόγλου. Το μεν τμήμα Γεωπονίας είχε βάση εισαγωγής το 5, μέσο όρο εισαγωγής το 8,5 και 167 εισακτέους, το δε τμήμα Μουσειολογίας, βάση το 5,5, μέσο όρο εισαγωγής το 8,9 και 190 εισακτέους. Ο καθένας που γνωρίζει τα στοιχειώδη της αριθμητικής μπορεί πάνω-κάτω να υπολογίσει τις τυρόπιτες, τα σουβλάκια, τις κρέπες, τα ποτά στα μπαράκια, τα ενοίκια κ.ο.κ. για τα οποία μιλάμε. Για τη διατήρηση αυτής της άσκοπης (πλην αναπτυξιακής…) δαπάνης αποσύρεται ο Κ. Τζαβάρας.

Ο καλός βουλευτής θυσιάζεται για χάρη ενός συστήματος προσομοίωσης πανεπιστημιακής παιδείας, στο οποίο κάθε χρόνο παγιδεύονται δεκάδες χιλιάδες παιδιά, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής (ή πολύ κυνικός) για να πιστεύει ότι ένας υποψήφιος, που κατέληξε από σπόντα στον Πύργο για να σπουδάσει Μουσειολογία, θα αποφοιτήσει κιόλας. Η πανσπερμία πανεπιστημιακών τμημάτων ανά την επικράτεια είναι ο λόγος που πρωτεύουμε στην Ευρώπη ως προς το ποσοστό του φοιτητικού πληθυσμού (7,14%, έναντι 3,9% του ευρωπαϊκού μέσου όρου), πατώνουμε όμως στην αποφοίτηση: μόνο το 9,17% αποφοιτά, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι το 24,5%. Πρόκειται για καθαρή εξαπάτηση, με θύματά της τους «επιτυχόντες» και τις οικογένειές τους.

Στα δύο χρόνια της υπουργίας της στο Παιδείας και παρά τις λυσσώδεις αντιδράσεις των κατεστημένων μικροσυμφερόντων, η Κεραμέως απέδειξε ότι όταν μιλά για εξορθολογισμό του συστήματος της Ανωτάτης Παιδείας το εννοεί. Ξεκίνησε, θυμίζω, με την άμεση κατάργηση των 37 τμημάτων που ίδρυσε ως αποχαιρετιστήριο δώρο ο Γαβρόγλου. Συνεχίζει τώρα με άλλα τέσσερα (στα οποία περιλαμβάνονται τα δύο για τα οποία κόπτεται ο Κ. Τζαβάρας), προφανώς έπονται και άλλα, με την εφαρμογή του νέου συστήματος βάσεων εισαγωγής.

Τζαβάρας και Κεραμέως αντιπροσωπεύουν ο καθένας τους αξίες οι οποίες προφανώς συγκρούονται. Ο ένας προσπαθεί να συντηρήσει το περίτεχνο και πανάκριβο ψέμα, που σπαταλά τους πόρους για την Παιδεία σε αντιπαραγωγικές κατευθύνσεις, ενώ η άλλη προσπαθεί να εξορθολογίσει το σύστημα. Το ερώτημα που τίθεται για τον καθένα μας, εφόσον έχει αντιληφθεί τους πραγματικούς λόγους της χρεοκοπίας, που απέσπασε μια ολόκληρη δεκαετία από τη ζωή μας, είναι ποια από τις δύο πολιτικές επιλέγουμε: Με τον Τζαβάρα ή την Κεραμέως; Με τη συντήρηση ή τη μεταρρύθμιση;

Προσωπικά, δεν διστάζω ούτε στιγμή να επιλέξω. Εχω βαρεθεί να περιμένω από πολιτικούς που δεν τολμούν να ταράξουν τα νερά πράξεις οι οποίες ποτέ δεν γίνονται, επειδή ποτέ δεν είναι η κατάλληλη ώρα. Αποχαιρετώ τον Τζαβάρα και ελπίζω στη διάρκεια του μεταρρυθμιστικού έργου της Κεραμέως…