Στο «Πάμε Δανάη!» βρέθηκε σήμερα (26/5) ο Γιάννης Βαρδής και μίλησε για όλους και για όλα. Ο μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής αναφέρθηκε στην οικογένειά του, στον πατέρα του αλλά και στη σχέση που έχει με τον Γιώργο Λιανό.
«Έχει αλλάξει η ζωή μου γιατί δεν ήξερα αν θα ήμουν καλός μπαμπάς. Θα μπορούσα να πω πως έχω γεννηθεί για αυτό το πράγμα, αλλά αυτό ήρθε στην πορεία. Πριν έρθουν τα παιδιά στη ζωή μου δεν ήθελα να κάνω παιδιά. Δεν θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν λάθη που έχω ζήσει εγώ» είπε στην αρχή.
Για τον πατέρα του, Αντώνη Βαρδή, σημείωσε: «Η μουσική ήταν κομμάτι της καθημερινότητας μου από την παιδική μου ηλικία. Δεν υπήρχε θαυμασμός υπό αυτή την έννοια για τον πατέρα μου γιατί ήταν κάτι πολύ οικείο για μένα. Εννοείται ότι μεγαλώνοντας άρχισα να θαυμάζω τον άνθρωπο πού είχα δίπλα μου».
Επίσης, παραδέχτηκε ότι έζησε πολλές καλλιτεχνικές απογοητεύσεις δίπλα στον πατέρα του, ενώ αποκάλυψε ένα όνειρο τού που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. «Ο πατέρας μου ήθελε να κάνει μια συναυλία με όλα του τα τραγούδια και πολλούς καλλιτέχνες αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Ελπίζω να καταφέρω να πραγματοποιήσω την επιθυμία του πατέρα μου γι΄αυτήν τη συναυλία».
Μιλώντας για τα μουσικά ριάλιτι ο Γιάννης Βαρδής είπε: «Δεν πιστεύω πως τα μουσικά ριάλιτι βοηθούν τα νέα παιδιά να κάνουν καριέρα» ωστόσο υποστήριξε πως θα μπορούσε να πάει ως κριτής και να βοηθήσει με την εμπειρία που έχει αποκτήσει μέσα από την δική του μουσική καριέρα.
Επίσης, αναφέρθηκε στην σχέση του με τον Γιώργο Λιανό τονίζοντας: «Με τον Γιώργο Λιανό ταιριάζουμε και έχουμε πλέον αποκτήσει συγγενική σχέση. Με έχει στηρίξει και τον έχω στηρίξει και εγώ πολλές φορές. Και αυτό είναι πού σημαντικό για εμένα για να προχωρήσει μια φιλία».
Επτά χρόνια σχεδόν μετά τον θάνατό του Αντώνη Βαρδή, ο Γιάννης Βαρδής τον νοσταλγεί, αλλά τον θυμάται μόνο με τρυφερότητα: «Τον έχω πολύ ζεστά και όμορφα στο μυαλό μου. Εζησα πολύ όμορφες στιγμές κοντά του και είμαι πάρα πολύ τυχερός που τον έζησα από τα 19 μέχρι τα 40 μου. Τον σκέφτομαι καθημερινά αλλά με τις όμορφες στιγμές του. Πλέον δεν κωλύομαι να βλέπω βιντεάκια του ή να ακούσω τη φωνή του στο ραδιόφωνο, χωρίς να το αλλάξω. Η απώλεια είναι απώλεια, δεν αλλάζει. Με πιάνει το παράπονο που τα παιδιά μου δεν θα τον γνωρίσουν ποτέ».
