Αναζήτηση
Καλεσμένη στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης η Έλενα Παπαρίζου, παραχωρώντας μία συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης, όπου μίλησε για όλους και για όλα.
Η ταλαντούχα τραγουδίστρια αναφέρθηκε πρώτα από όλα στην πρόσφατη guest συμμετοχή της στην Eurovision στο Ρότερνταμ, για την οποία και δέχτηκε πλήθος αρνητικών σχολίων για το βάρος της από χρήστες του διαδικτύου.
«Δεν πειράζει. Να σου πω πως νιώθω; Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που χτες πήγα κι έφαγα ένα μπέργκερ. Δεν μπορώ να ασχοληθώ με αυτό. Είναι κρίμα να ασχολούμαστε με λάθος πράγματα στη ζωή μας . Χαίρομαι που η Ελλάδα έδωσε καλό αποτέλεσμα αυτό παίζει μεγαλύτερο ρόλο. Αλλά αν πάμε πίσω στο φιλοσοφικό σκέφτομαι “τι παίζει ρόλο στη ζωή μας;”. “Να έχουμε δίκιο ή να είμαστε ευγενικοί άνθρωποι;” Είναι σημαντικό να μην νιώθουμε κακία και να νιώθουμε καλοσύνη».
Αφήνοντας κατά μέρους το συγκεκριμένο θέμα έπιασε τα της Eurovision και αποκάλυψε ότι το τραγούδι που της άρεσε πολύ φέτος ήταν της Λιθουανίας. Φάνηκε πως δεν είναι πολύ υπέρ της νέας ψηφοφορίας ενώ επικρότησε τη νίκη των Maneskin για τον φρέσκο αέρα που έφεραν.
Θα πήγαινε ξανά η ίδια στη Eurovision;
«Αν είχα το κατάλληλο τραγούδι θα πήγαινα και αν ήταν η κατάλληλη στιγμή» είπε και στη συνέχεια θυμήθηκε πώς κατέληξε με το Number 1 στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό μουσικής ενώ αρχικά είχε δεύτερες σκέψεις.
«Σκεφτόμουν μήπως ψήφισε ο κόσμος λάθος; Μήπως εγώ είμαι λάθος; Δεν ήξερα αν ήταν το σωστό τραγούδι αλλά είπα θα το στηρίξω γιατί ήταν η επιλογή του κόσμου».
Αμέσως μετά, ο οικοδεσπότης την πήγε πολλά χρόνια πίσω, στα προκριματικά της πρώτης εμφάνισής της εκπροσωπώντας τη Σουηδία.
Δακρυσμένη μίλησε για την ιστορία πίσω από το κομμάτι που ερμήνευσε και τη δύσκολη περίοδο που βίωνε εκείνο το διάστημα.
«Αυτό το τραγούδι σημαίνει πολλά για εμένα. Ήταν μετά την κατάθλιψή μου. Όταν το άκουσα αυτό το τραγούδι είπα είναι δικό μου. Αυτό ήταν που με έκανε να πάω στα προκριματικά».
Πλέον, όμως, βρήκε την ευτυχία που έψαχνε για χρόνια έχοντας αλλάξει τη ζωή και την κοσμοθεωρία της.
«Ένιωθα τεράστια μοναξιά παλιά. Δεν μπορούσε να καταλάβει κάποιος ότι όταν κατέβαινα από τη σκηνή και ότι μέχρι να πέσω για ύπνο ουσιαστικά περνούσα μία κατάθλιψη. Κατάφερα τα τελευταία χρόνια να κάνω τη μοναξιά μου μοναχικότητα».
«Όταν έχασα τον πατέρα μου αναθεώρησα τη ζωή μου. Πήρα αρκετή κατηφόρα στην ψυχολογία μου τότε κι εκεί κατάλαβα πόσο εύθραυστη είμαι και πόσο ψεύτικα είναι όλα γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη» πρόσθεσε.
