Αναζήτηση
Το Athens Photo World επιστρέφει δυναμικά από τις 21 Μαΐου με μια σειρά εκθέσεων και εκδηλώσεων που ακολουθούν την εναρκτήρια διοργάνωση του 2019. Με το φωτορεπορτάζ στο επίκεντρό του, το APW στοχεύει στην ανάδειξη του έργου των σύγχρονων φωτορεπόρτερ, της Ελληνικής και διεθνούς ειδησεογραφίας. Σε μια εποχή περιορισμών και επαναπροσδιορισμών της παγκόσμιας καθημερινότητας, η εικόνα υπήρξε – περισσότερο εμφατικά από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία – η μόνη πραγματική δίοδος ενημέρωσης και επικοινωνίας. Οι φωτορεπόρτερ ανά τον κόσμο ανήκουν στους ελάχιστους επαγγελματίες που αδιάκοπα και με απροσδιόριστους κινδύνους, εξακολούθησαν να εργάζονται αποκαλύπτοντας τις πτυχές μιας νέας και απροσδόκητης πραγματικότητας.
Με μέγα δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), το φετινό Athens Photo World παρουσιάζει στο κοινό δουλειές παλαιότερες και σύγχρονες μέσα από τη διεθνή επικαιρότητα, επικεντρώνοντας ένα τμήμα των εκδηλώσεών του στον αθλητισμό καθώς η χρονιά είναι πλούσια σε αθλητικές διοργανώσεις. Μέσα από τις εκθέσεις, τις συζητήσεις με τους επαγγελματίες του χώρου και τα δύο βραβεία για Έλληνες και ξένους φωτορεπόρτερ θα αναβιώσει ο διάλογος μεταξύ θεατών και δημιουργών.
Μία από τις εκθέσεις που ξεχωρίζει είναι το «Sports ‘n’ the City» φιλοξενείται στην περίφραξη του Εθνικού Κήπου. Ο Εθνικός Κήπος στηρίζει για δεύτερη χρονιά το Athens Photo World, μετά την εναρκτήρια διοργάνωση του 2019, αυτή τη φορά φιλοξενώντας στην περίφραξή του 46 εντυπωσιακές φωτογραφίες αθλητικής θεματολογίας από Ελληνικές και διεθνείς διοργανώσεις μέσα από τον φακό των φωτογράφων Γιώργου Ματθαίου και Vladimir Rys.
Οι περαστικοί μπορούν να απολαύσουν εικόνες από το στίβο, το ποδόσφαιρο, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μέχρι και τη Φόρμουλα 1 που είναι το βασικό θέμα ενασχόλησης του Vladimir Rys τα τελευταία 15 χρόνια. Ειδικότερα σε αυτήν την έκθεση, έδωσε στιγμιότυπα από τη δουλειά του της τελευταίας δεκαετίας, μεταφέροντας όσους σταθούν και την χαζέψουν σε όλα τα κορυφαία αθλητικά ραντεβού ενώνοντας την προσωπική του ματιά με την αντίστοιχη του Γιώργου Ματθαίου.
«Με τον Γιώργο Ματθαίο είμαστε συνάδελφοι και αν και ο καθένας είναι ενεργός σε λίγο διαφορετικό χώρο πιστεύω ότι ο συνδυασμός είναι πολύ ενδιαφέρων για τον κόσμο που θα επισκεφτεί την έκθεση. Από μια πλευρά οι φανταστικές εικόνες του Γιώργου από τον χώρο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ, από την άλλη Φόρμουλα 1», αναφέρει ο ίδιος μιλώντας στα «Νέα».
Αν και ο Rys συνηθίζει να λέει πως δεν έχει αγαπημένη φωτογραφία, από αυτές που εκθέτει στην περίφραξη του Εθνικού Κήπου, μία κατέχει διαφορετική θέση στην καδιά του. «Δεν έχω μια αγαπημένη φωτογραφία. Πάντα λέω ότι η αγαπημένη μου φωτογραφία θα είναι η επόμενη, αν και μου αρέσουν οι φωτογραφίες που έχουν μια διαχρονική αξία και μια απο αυτές είναι πιστεύω το ασπρόμαυρο πορτρέτο του Σεμπάστιαν Φέτελ που τραβήχτηκε το 2009 στη Βραζιλία. Όταν τη βλέπω μετά από τόσα χρόνια ακόμα μου αρέσει», παραδέχεται ο φωτογράφος και συνεχίζει.
«Θυμάμαι ότι σταμάτησα τον Φέτελ φεύγοντας από το γκαράζ και του ζήτησα να φορέσει πάλι την μπαλακλάβα, έτσι ονομάζεται αυτή η προστατευτική «κάλτσα» αν θέλετε, που φοράνε οι οδηγοί κάτω από το κράνος και τους προστατεύει από τυχόν εγκαύματα. Ο Φέτελ σταμάτησε και γέλασε επειδή νόμιζε ότι κάνω πλάκα. Εγώ του εξήγησα ότι δεν κάνω πλάκα και αν μπορεί να το κάνει, την φόρεσε λοιπόν και εγώ τράβηξα 4-5 κοντινές λήψεις στις οποίες ήταν χαμογελαστός και έκανε πλακίτσες. Κατεβάζω εγώ την κάμερα λοιπόν και του ζητάω αν μπορεί να μείνει λίγο σοβαρός χωρίς χαμόγελο. Δεν το περίμενε και η έκφραση του προσώπου άλλαξε αμέσως. Έχω τραβήξει άλλη μια λήψη όπου βγάζει την μπαλακλάβα και φεύγει. Όπως είδα μετέπειτα, η εικόνα αυτή ήταν και η μοναδική που δεν ήταν θολή», θυμάται ο φωτογράφος.
Στο πλαίσιο του Athens Photo World 2021 και με την υποστήριξη του ΟΠΑΝΔΑ παρουσιάζεται στο κοινό και από τις 21 μέχρι τις 30 Μαΐου οι δουλειές των δύο βραβευμένων φωτογράφων του 2020 με μια θεματολογία επίκαιρη και αποκαλυπτική για την πρωτοφανή παγκόσμια συγκυρία της χρονιάς. Η έκθεση «Όταν όλα άλλαξαν: Covid19, το Ευρωπαϊκό Επίκεντρο» του Fabio Bucciarelli, περσινού νικητή του Διεθνούς Βραβείου Φωτοδημοσιογραφίας Yannis Behrakis και η έκθεση «42 ημέρες» του Δημήτρη Μιχαλάκη, νικητή του περσινού βραβείου Athens Photo World, θα φιλοξενηθούν μαζί στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» στο Θησείο.
«Η έκθεση περιλαμβάνει 12 εικόνες που έχουν να κάνουν με την καραντίνα. Εικόνες από τις Μ.Ε.Θ., εικόνες με άδειους δρόμους στο κέντρο της Αθήνας, στα μέρη που ζω και κινούμαι. Έχει και πιο προσωπικές όπως μία που είναι η μάνα μου, μια 68χρονη από την Ελευσίνα που επειδή είχε ένα θέμα με το αναπνευστικό, έμενε κλεισμένη σπίτι», αναφέρει ο Δημήτρης Μιχαλάκης μιλώντας στα «Νέα».
Από τη σειρά των φωτογραφιών της έκθεσης οι πιο ιδιαίτερες είναι αυτές που τραβήχτηκαν στις μονάδες εντατικής θεραπείας μ’ έναν ιδιαίτερο φωτισμό που έγιναν το σημείο αναφοράς μας, όχι μόνο ως τόποι διακομιδής ασθενών, αλλά και ως τόποι διεκδίκησης των αναγκαίων για τη δημόσια υγεία. Ωστόσο έγιναν και το πρότυπο για το πώς πρέπει να είναι οι προσωπικοί μας χώροι κι εμείς μέσα σε αυτούς.
«Όταν πήγα στις ΜΕΘ και φωτογράφιζα, ήταν πιο βαρύ το κλίμα. Κι εκεί ένιωσα πιο ασφαλής από ποτέ που ήμουν έξω. Γιατί ήταν τρομερά τα μέτρα. Έκανα να μπω μια ώρα και να βγω μια ώρα. Πήγα στο νοσοκομείο Σωτηρία, στις πτέρυγες που ήταν οι ασθενείς με κορωνοϊό. Πιο πολύ απ’ όσα είδα εκεί με συνεπήρε η αυταπάρνηση των γιατρών, των νοσηλευτών. Ήταν πολύ συγκινητικό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν πάρει τη δουλειά τους σοβαρά στον υπερθετικό βαθμό», τονίζει ο Δημήτρης Μιχαλάκης.
Στην έκθεση επίσης οι επισκέπτες μπορούν να δουν στιγμιότυπα από το άδειο κέντρο της Αθήνας όπως μία γυναίκα που περιμένει μόνη της στη στάση του λεωφορείου στην Ομόνοια. Ή μια φωτογραφία της Εθνικής Οδού Αθηνών – Κορίνθου μια Κυριακή που το ρεύμα της επιστροφής προς την πρωτεύουσα ήταν έρημο. Κλικ που αποτύπωσαν την ουσία της καραντίνας των 42 ημερών.
«Η έκθεση πήρε τον τίτλο 42 ημέρες γιατί τόσο είμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας. Τις μέτρησα. Ήταν από τέλη Μαρτίου που μπήκε η χώρα σε lockdown μέχρι τις αρχές Μαΐου του 2020 που άνοιξαν ξανά τα μαγαζιά. Ο τίτλος είναι λίγο προφανής. Αν κι εμένα δεν μου αρέσει να βάζω προφανείς τίτλους στις εκθέσεις μου, εδώ νομίζω ότι του πήγαινε», καταλήγει ο φωτογράφος.
