Σε μια περίοδο που οι τόνοι της αντιπολίτευσης, τόσο από τον Αλέξη Τσίπρα όσο και τη Φώφη Γεννηματά, απέναντι στο Μαξίμου ανεβαίνουν αισθητά με σκληρή κριτική ιδίως σε πεδία που μπορούν να στηρίξουν «μάχες» σε ιδεολογικό επίπεδο (όπως είναι τα εργασιακά), ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει να προτάσσει το χαρτί του Κέντρου και το δίλημμα «πρόοδος ή συντήρηση». Επιπλέον το Μαξίμου δείχνει να μετατοπίζει εκ νέου το βάρος στο πεδίο της οικονομίας με την πεποίθηση ότι αυτό περιμένουν τα μεσαία κοινωνικά στρώματα που βρίσκουν πολιτική έκφραση στο Κέντρο. Είναι ενδεικτική η πρόσφατη αιχμή του Πρωθυπουργού – περίπου ως διαχωριστική γραμμή από την Κουμουνδούρου και όχι μόνο – ότι το αφήγημα των αριστερών κομμάτων δεν βασίζεται στην προσέγγιση της βιώσιμης ανάπτυξης όπως την αντιλαμβάνεται και την προχωρεί η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι αναφορές Μητσοτάκη στην «πιο προοδευτική και πιο πρακτική» Κεντροδεξιά, η οποία προσαρμόζεται, κατά τον ίδιο, στο μεταβαλλόμενο τοπίο. Κατά καιρούς σχετικές πρωθυπουργικές αναφορές έχουν λειτουργήσει, κατά την ανάγνωση αναλυτών, ως τροχιοδεικτικές βολές, ενώ στο παρασκήνιο έχουν ξεσηκώσει συζητήσεις σε ό,τι αφορά επόμενες κινήσεις του Πρωθυπουργού και πολιτικές επιλογές του απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και στο Κίνημα Αλλαγής.
Κυρίαρχη πεποίθηση στο πρωθυπουργικό επιτελείο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας εγκλωβίζεται σε «στρατηγικό αδιέξοδο». Γαλάζιες πηγές υποστήριζαν ότι αφενός «δεν πείθουν» οι προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να απευθυνθεί στο μετριοπαθές ακροατήριο, αφετέρου «θα αποτύχει» η επιλογή για ένα αντιδεξιό μέτωπο «όπως απέτυχε η λογική της καταστροφολογίας» στην περίοδο της υγειονομικής κρίσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ζυγίζει τις τακτικές των πολιτικών αντιπάλων του, προσπαθώντας σε κάθε περίπτωση να βρίσκει ευήκοα ώτα σε διαφορετικές «δεξαμενές» και κυρίως να κερδίζει τη σύμπνοια προσώπων με κεντρώες προσεγγίσεις και με ειδικότερη στόχευση τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Σεναριολογία
Ο ίδιος άλλωστε από την προεκλογική περίοδο είχε επανειλημμένα διαμηνύσει ότι είναι αποφασισμένος για διεύρυνση και αξιοποίηση προσώπων που δεν περιορίζονται σε κομματικά τείχη, γεγονός που και μετεκλογικά έχει πυροδοτήσει σεναριολογία αλλά και ένα παιχνίδι ονοματολογίας. Τέτοια εποχή πέρυσι οι βουλευτές Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Νάντια Γιαννακοπούλου και Χαρά Κεφαλίδου, αλλά και ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης διέψευδαν δημόσια τυχόν μεταπήδησή τους στη ΝΔ, αργότερα νέα σενάρια έρχονταν στο προσκήνιο με αφορμή τη στήριξη Μητσοτάκη στην Αννα Διαμαντοπούλου για την υποψηφιότητά της στον ΟΟΣΑ, ενώ πιο πρόσφατα άνοιξαν συζητήσεις για μια προσέγγιση με τον Γιώργο Φλωρίδη. Ανάλογες συζητήσεις, εξάλλου, ακολούθησαν και μετά τη συνύπαρξη του Μητσοτάκη με τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε διαδικτυακή συζήτηση περί φιλελευθερισμού και δημοκρατίας.
«Σύμπνοια» ωστόσο, σύμφωνα με πηγές από το γαλάζιο στρατόπεδο, δεν σημαίνει απαραιτήτως συνεργασία σε… επίπεδο ψηφοδελτίων ή υπουργικών θέσεων. Οι ίδιες πηγές δείχνουν ότι στόχος του Πρωθυπουργού για τους επόμενους μήνες και καθ’ οδόν προς τη διαμόρφωση του νέου τοπίου το φθινόπωρο είναι να εμφανίζεται στους πολίτες ως κυρίαρχος εκφραστής του Κέντρου, με ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή σε επίπεδο επιλογών αλλά και ρητορικής ανάμεσα στις «προοδευτικές δυνάμεις» και στους εκφραστές της «στασιμότητας».
