Από το για πάντα μαζί στο «σκέφτηκα να εξαφανίσω το πτώμα»

Σοκαρισμένη παρακολουθεί η κοινή γνώμη από το πρωί της Πέμπτης τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση της δολοφονίας της 20χρονης Καρολάιν από τον σύζυγό της μέσα στο σπίτι τους στα Γλυκά Νερά. Από τη στιγμή που έγινε γνωστό πως κλιμάκιο της αστυνομίας μετέβη στην Αλόννησο προκειμένου να μεταφέρει τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο στη ΓΑΔΑ ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας υπόθεσης συζυγοκτονίας, η οποία θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας για πολλά χρόνια.

Ο 32χρονος πιλότος, μετά την απολογία του και την μεταγωγή του στον ανακριτή, όπου ζήτησε και πήρε προθεσμία να απολογηθεί την ερχόμενη Τρίτη, βρίσκεται πάλι στην ΓΑΔΑ στα κρατητήρια του 7ου ορόφου. Μάλιστα, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές βρίσκεται σε απομονωμένο χώρο κάτω από φυσική και ηλεκτρονική παρακολούθηση για λόγους ασφάλειας.

Όπως αναφέρει ο ΣΚΑΙ, ο ίδιος δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ομιλητικός. Είναι σκεπτικός και προβληματισμένος έχοντας συνειδητοποιήσει ενδεχομένως την αποτρόπαια πράξη του και τις συνέπειες της. Μέχρι στιγμής, έχει έρθει σε επαφή μόνο με τον δικηγόρο του με τον οποίο ενδεχομένως να έχουν και μια συνάντηση αύριο, Σάββατο.

Το θέατρο των 37 ημερών

Ο 33χρονος Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ομολόγησε τελικά ότι εκείνος είναι ο δράστης του εγκλήματος, ενώ επί 37 ημέρες προσπαθούσε να πείσει την αστυνομία και συνεπώς την κοινωνία ότι τρεις ληστές είχαν εισβάλει στο σπίτι τους και είχαν δολοφονήσει τη γυναίκα του.

Όλα ξεκίνησαν το πρωί της 11ης Μαΐου, όταν έγινε γνωστή η είδηση για μια υποτιθέμενη ληστεία σε σπίτι στα Γλυκά Νερά με θύμα μια 20χρονή γυναίκα. Ο 32χρονος σύζυγός της, μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας, έκανε λόγο για τρεις άνδρες που μπήκαν να τους ληστέψουν και στην προσπάθειά τους να κάνουν την 20χρονη να σωπάσει την σκότωσαν.

Λίγες μέρες μετά ο Μπάμπης σε ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στα Instagram δημοσιεύει φωτογραφία από τον γάμο τους, έναν φαινομενικά τέλειο γάμο, και γράφει «Για πάντα μαζί. Καλό ταξίδι αγάπη μου».

Στη συνέχεια βγαίνει στα ΜΜΕ και κάνει δηλώσεις για το έγκλημα, προκαλώντας πολλά ερωτήματα για τη στάση του, ενώ επιτίθεται σε όσους διατύπωναν εύλογα ερωτήματα για την εν λόγω στάση και τα όσα είχε πει στις αρχές. Μάλιστα, προβληματική είναι και η στάση του σώματός του, η οποία έδειχνε ότι κάτι… δεν πάει καλά.

Τριανταεπτά μέρες μετά το ημερολόγια δείχνει 17 Ιουνίου. Η είδηση ότι οι αρχές βρίσκονται μια ανάσα από την εξιχνίαση της υπόθεσης και στη συνέχεια η ενημέρωση ότι η ΕΛ.ΑΣ πάει στην Αλόννησο προκειμένουν να συνοδεύσει τον Μπάμπη πίσω στην Αθήνα σκάνε ως κεραυνοί εν αιθρία. Ο πιλότος αγκαλιάζει για τελευταία φορά τη μητέρα της Καρολάιν. Σε λίγες ώρες εκείνη θα μάθει ότι αγκάλιασε τον δολοφόνο του παιδιού της…

Οι ψίθυροι αυξάνονται όσο περνούν οι ώρες. Αυτό που όλοι είχαν λίγο ή περισσότερο σκεφτεί αυτές τις 37 ημέρες μοιάζει πλέον να γίνεται πραγματικότητα.

Η ώρα είναι 21:30. Η αστυνομία ανακοινώνει ότι η υπόθεση εξιχνιάστηκε και ότι ο 32χρονος πιλότος είναι αυτός που σκότωσε την άτυχη κοπέλα.

Από το «αντίο για πάντα μαζί» στο «σκέφτηκα να εξαφανίσω το πτώμα»

Πλέον οι δηλώσεις του Μπάμπη έχουν αλλάξει. Πλέον δεν μιλά για το πόσο θα του λείψει η γυναίκα του και για το παιδί του που θα μεγαλώσει χωρίς τη μητέρα του.

Τα όσα λέει παγώνουν το αίμα. Εξηγεί πως έφτασε στη δολοφονία της συζύγου του, ενώ ακόμα και τώρα που η Καρολάιν έχει πεθάνει επιχειρεί να ρίξει τις ευθύνες σε εκείνη.

Από τη δικογραφία, που βλέπει το φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτεται το χρονικό των όσων συνέβησαν τη μοιραία νύχτα που ο πιλότος δολοφόνησε τη σύζυγο και μητέρα του παιδιού τους, μέσα στο σπίτι τους. Παράλληλα, περιγράφονται με λεπτομέρειες τα όσα είδαν οι αστυνομικοί που μπήκαν πρώτοι μέσα στη μεζονέτα της φρίκης.

Η ατάκα «σκέφτηκα να εξαφανίσω το πτώμα» είναι γροθιά στο στομάχι.

Ολόκληρη η προανακριτική κατάθεση του δολοφόνου

«Για μένα η Λυδία μετά κι από αυτές τις περιπέτειες της υγείας της, είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Το να σας πω ότι είναι τα πάντα για μένα, νομίζω είναι πολύ λίγο. Όταν χάσαμε το πρώτο παιδάκι, η συμπεριφορά της Καρολάιν άρχισε να αλλάζει. Εκεί που ήταν όλα καλά μεταξύ μας, μπορεί για την οποιαδήποτε σημαντική ή ασήμαντη αφορμή να γινόταν επιθετική απέναντι μου.

» Η Καρολάιν είχε το εξής χαρακτηριστικό. Μπορεί να ήμασταν όλη την εβδομάδα μια χαρά και από τη μία στιγμή στην άλλη μπορεί να γύρναγε ένας διακόπτης και να γινόταν επιθετική απέναντι μου ή απέναντι σε οποιοδήποτε την είχε πειράξει εκείνη τη στιγμή. Μετά από 1 ώρα που θα της περνούσαν τα νεύρα, ήταν όλα μια χαρά, εγώ προσπαθούσα να διαχειριστώ αυτές τις εξάρσεις της. Της πρότεινα να πάμε σε μία ψυχολόγο, εκείνη συμφώνησε και έτσι ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στην κυρία Μυλωνοπούλου για συνεδρίες.

» Ενώ ήμουν με τη Λυδία και έπαιζα μαζί της στον καναπέ, πήγε να πέσει από τον καναπέ και τότε έκανα μία κίνηση να την αρπάξω για να μην πέσει. Η αλήθεια είναι ότι η κίνηση μου αυτή ήταν λίγο άγαρμπή και η Λυδία φοβήθηκε και άρχισε να κλαίει. Η Καρολάιν ήρθε προς το μέρος μας και ξεκίνησε να μου φωνάζει. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς μου είπε εκείνη τη στιγμή. Φεύγοντας όμως από το καθιστικό για να ανέβει στην κρεβατοκάμαρα θυμάμαι ότι μου είπε: «δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δύο». Φυσικά και δεν έδωσα καμία σημασία, γιατί ήξερα ότι δεν ήταν ο εαυτός της και ότι το είπε πάνω στα νεύρα της.

» Την τελευταία φορά που ανέβηκα με τη μικρή στην αγκαλιά μου η Καρολάιν προσπαθούσε να κοιμηθεί. Πήγα λοιπόν και έβαλα την μικρή δίπλα της για να κοιμηθούμε όλοι μαζί.

» Άφησα τη Λυδία, η Καρολάιν άνοιξε τα μάτια της, άρχισε να μου φωνάζει επειδή της έφερα τη μικρή και δεν την άφηνε να κοιμηθεί. Η μικρή ξύπνησε. Τότε η Καρολάιν πάνω στα νεύρα της έπιασε το μωρό με τα δυο της χέρια και το πέταξε με δύναμη μέσα στο λίκνο. Λέγοντας κάτι του στυλ ‘σου είπα ότι δεν την θέλω εδώ’. Πήρα αγκαλιά το μωρό και είπα στην Καρολάιν ‘είσαι με τα καλά σου; Χτυπάς τη μικρή;’ και αυτή μου απάντησε κάτι του στυλ ‘ό,τι γουστάρω θα κάνω, ότι θέλω θα κάνω’.

» Πήρε την μικρή κάτω και κοιμήθηκε στον καναπέ. Το σκεφτόμουν και έλεγα από μέσα μου αν το έκανε αυτό τώρα που είμαι και εγώ μπροστά, αν λείπω, τι θα της κάνει, θα την σκοτώσει; Αυτό δεν μπορούσε να μου φύγει από το μυαλό. Ανέβηκα ακόμη μία φορά στην κρεβατοκάμαρα για να κάνω μία τελευταία προσπάθεια. Ξάπλωσα δίπλα της και την πήρα αγκαλιά. Της είπα να πάρω τη μικρή και να ανέβουμε πάνω και αυτή μου απάντησε ‘Όχι μην φέρεις την μικρή, δεν σας θέλω’.

» Και ξεκίνησε να τινάζει το σώμα της για να φύγει από την αγκαλιά μου. Εγώ συνέχιζα να την κρατάω σφιχτά και της έλεγα ότι πρέπει η μικρή να ανέβει επάνω για να κοιμηθεί. Κάποια στιγμή, όπως τιναζόταν, το πρόσωπο της ήταν στο μαξιλάρι, εννοώ δηλαδή ότι το στόμα της και η μύτη της ακουμπούσαν στο μαξιλάρι. Εγώ συνέχισα να την κρατάω σφιχτά στην αγκαλιά μου μέχρι που κατάλαβα ότι η Καρολάιν σταμάτησε να κουνιέται.

» Όλο αυτό πρέπει να κράτησε γύρω στα 5 λεπτά, από την ώρα δηλαδή που την αγκάλιασα μέχρι την ώρα που σταμάτησε να κουνιέται. Τα έχασα. Προσπάθησα να την ξυπνήσω, την κούναγα, αλλά κατάλαβα ότι όλο αυτό που έκανα ήταν μάταιο. Κατέβηκα αμέσως στο σαλόνι να δω αν η μικρή ήταν καλά, είδα ότι κοιμόταν και ανέβηκα πάλι στην κρεβατοκάμαρα. Τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί. Έβαλα τα κλάματα και αμέσως σκέφτηκα την Λυδία που θα μεγαλώσει χωρίς τους γονείς της.

» Τότε λοιπόν σκέφτηκα να κάνω μία τελευταία προσπάθεια μήπως μεγαλώσει τουλάχιστον με τον πατέρα της. Σκέφτηκα να εξαφανίσω το σώμα της, αλλά κάτι τέτοιο μου ήταν αδύνατον να κάνω. Μόνο που την κοίταζα, έκλαιγα. Το επόμενο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να πω ότι κάποιος άλλος το έκανε. Θα έλεγα στην αστυνομία ότι μπήκαν ληστές μέσα στο σπίτι. Βρισκόμουν σε πανικό. Δεν ήξερα τι να κάνω. Σκέφτηκα ότι για να φανεί πιο αληθοφανές και να πιστέψουν ότι μπήκαν αδίστακτοι ληστές, θα έπρεπε να κάνω κακό στο σκύλο. Κανένας δεν θα πίστευε ότι εγώ θα μπορούσα να κάνω κακό στο σκυλί. Με πόνο καρδιάς κρέμασα το λουρί του σκύλου Στα κάγκελα της σκάλας. Δεν θυμάμαι την χρονολογική σειρά».

Ο 32χρονος περιέγραψε αναλυτικά όλες τις ενέργειες που έκανε προκειμένου να σκηνοθετήσει τη ληστεία καταλήγοντας: «ξεκίνησα να δένω την ταινία στα χέρια και στο στόμα μου. Στη συνέχεια, με τον σπάγκο έδεσα τα πόδια μου, τα χέρια μου μαζί με τα πόδια μου και όλο αυτό το έδεσα στις τάβλες του κρεβατιού. Πριν δεθώ, πήρα τη μικρή από τον καναπέ που κοιμόταν και την έβαλα στο κρεβάτι της κρεβατοκάμαρας, δίπλα στην Καρολάιν. Η μικρή κοιμόταν».

Το μυστικό ημερολόγιο της Καρολάιν

Σημαντικό εύρημα είναι το ημερολόγιο του θύματος. Σε αυτό περιγράφονται από το θύμα οι εντάσεις μεταξύ του ζευγαριού.

Συγκεκριμένα, στις 15 Νοεμβρίου του 2019 η Καρολάιν γράφει στο ημερολόγιο: «Είμαι 18 χρονών και θέλω να προσπαθήσω να κάνω μωρό! Δεν το χω πει ακόμα στον Μπάμπη. Γιατί σήμερα τσακωθήκαμε και του είπα για να τον πληγώσω πως κάποιες φορές πιστεύω πως δεν πειράζει που χάσαμε το μωρό μας. Το μετάνιωσα την ώρα που το είπα. Όταν βγαίνω εκτός εαυτού δεν με ενδιαφέρει πόσο θα τον πληγώσω. Βασικά θέλω να τον πληγώσω όσο περισσότερο μπορώ. Πιστεύω πως είναι επειδή νιώθω η ίδια τόσο πληγωμένη, πολλές φορές βγάζω όλο το θυμό και τη θλίψη στον Μπάμπη. Δεν του αξίζει να του φέρομαι έτσι αλλά μερικές φορές δεν καταλαβαίνει τι χρειάζομαι και πως το μόνο που χρειάζομαι είναι να είναι δίπλα μου».

Άλλη σημείωση της Καρολάιν στο ημερολόγιο της: «Χθες τσακωθήκαμε με το Μπάμπη γιατί λόγω των ορμονών μου ξέσπασα πάνω του. Του φώναξα, τον χτύπησα και του είπα πως δεν θέλω το μωρό μας. Δε μιλήσαμε καθόλου για αυτό χθες και σήμερα ξυπνήσαμε καλά, φάγαμε, περάσαμε ωραία αλλά το απόγευμα με ρώτησε για χθες. Δεν είμαι καλά, είμαι πολύ στεναχωρημένη, προφανώς δεν θα έκανε ποτέ κακό στο μωρό μου. Η αγάπη μου για αυτό είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Είμαι τόσο επηρεασμένη από τις ορμόνες μου που ο Μπάμπης θα έπρεπε να το ξέρει. Ντρέπομαι να του το πω. Ξέρω ότι θα με στηρίξει αλλά εγώ δεν μπορώ να του το πω. Δεν είμαι καλά αλλά προσπαθώ για το μωρό μου. Δεν θέλω να νιώθει πως η μαμά του δε το θέλει και δεν το αγαπάει. Τα ορμονικά μου προβλήματα είναι δικά μου. Το ότι επηρεάστηκε ο Μπάμπης αυτό δε σημαίνει ότι αφορά εκείνον».

Άλλη σημείωση αναφέρει στις 30.12.19: «Σήμερα τσακώθηκα με το Μπάμπη. Λίγο αφού φάγαμε πρωινό… τον χτύπησα τον έβρισα και πήγα στο γραφείο. Όλη μέρα με ρώταγε τι θέλω να φάω. Δεν έφαγα τίποτα. Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και δε μπορώ να κοιμηθώ έχω τρομερή ένταση. Βγήκα στο μπαλκόνι μόνο με τη μπλούζα και έκλαιγα δεν είμαι καλά». Σε άλλη σημείωση με ημερομηνία 31.12.19 γράφει: «Τσακώθηκε με το Μπάμπη ξανά. Αυτή τη φορά πολύ. Τον χτύπησα τον έβρισα και έσπασε τη πόρτα. Το μόνο που ήθελα ήταν να με ρωτήσει αν ήμουν καλά όταν ξύπνησα. Ξύπνησα τόσο αδύναμη και κουρασμένη. Σκέφτομαι να φύγω. Να πάω στην αδελφή μου, δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω με το Μπάμπη. Τον αγαπάω τόσο που δεν μπορώ να τον αφήσω και ας μου κάνει κακό αυτή η σχέση».

Σε άλλη σημείωση στις 3 Ιουλίου του 20 γράφει: «Σήμερα η μικρή μου έκλεισε ένα μήνα και σήμερα είναι η μέρα που είπα στο Μπάμπη πως θέλω να φύγω από το σπίτι. Ένιωθα και νιώθω άθλια. Μόλις έφυγε για να πάει το χαρτί που μας έστειλαν για μια εξέταση της μικρής άρχισα να ψάχνω σπίτια. Βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα στο Χαλάνδρι. Όταν γύρισε από το νοσοκομείο (το μωρό το διάστημα εκείνο νοσηλεύονταν) με ρώτησε αν θέλω να χωρίσουμε. Δεν του απάντησα. Μετά από αρκετά κλάματα και φωνές του είπα πως σκεφτόμουν πριν μείνω έγκυος να τον αφήσω αλλά μετά έμεινα έγκυος, οπότε έμεινα μαζί του για να μη μεγαλώσει η κόρη μου χωρίς τους δυο γονείς του».