«Yοu gotta fight, for your right to bike!».

Ή σε ελεύθερη μετάφραση (παραφράζοντας το τραγούδι των Beastie Βoys), «πρέπει να αγωνιστείς για το δικαίωμα σου να μετακινείσαι με ποδήλατο»

Αλλά όχι κι έτσι. Να κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα.

Φτηνά τη γλύτωσα από την επίθεση οδηγού πούλμαν που είχε παρκάρει πάνω στον ποδηλατόδρομο της Πανεπιστημίου.

Είχε σταθμεύσει έξω από το ξενοδοχείο Τιτάνια.

Ποδηλατούσα μαζί με στενό συγγενικό μου πρόσωπο με κατεύθυνση προς Σύνταγμα. Ο ποδηλατόδρομος ήταν μπλοκαρισμένος από το πούλμαν (όπως φαίνεται και στη φωτογραφία).

Δεν μπορούσαμε να περάσουμε και εξήγησα στον οδηγό ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκεται παρκαρισμένος εκεί.

Με περισσή ειρωνεία μου απάντησε: “και τα ξενοδοχεία δεν θα δουλέψουν;”. Του είπα ναι, να δουλέψουν τα ξενοδοχεία, επαναλαμβάνοντας ότι δεν θα πρέπει να βρίσκεται εκεί και πως θα πρέπει να καλέσω την Τροχαία και θα πάρω τον αριθμό του.

Είχα τη φωτογραφική μηχανή περασμένη στο λαιμό μου. Και είναι πρόδηλο πως αυτό τον…αφιόνισε. Σιγά που νοιάστηκε για την Τροχαία.

Εξαγριωμένος άρχισε να μας βρίζει. «Μαλακι…ρία. Στο διάολο». Κατεβαίνει από το πούλμαν με απειλητικές διαθέσεις.

Τότε στρέφω τη μηχανή μου λέγοντας του θα φωτογραφίσω κι εσένα. Στιγμιαίο λάθος που παραλίγο να το πληρώσω πάρα πολύ ακριβά.

Τότε, με συμπεριφορά που δεν συνάδει σε επαγγελματία σε οδηγό ουρλιάζει “τα ξέρεις τα προσωπικά δεδομένα”; Και αρχίζει να με κυνηγάει απειλώντας με «θα σου σπάσω τη μηχανή. Δώσε μου τη μηχανή».

Με τραβάει από το πουκάμισο, το σκίζει και με γρατζουνάει (αν την έχω γλυτώσει από τον κοροναϊό, τότε είμαι πολύ τυχερός) με στόχο να αρπάξει και να σπάσει τη μηχανή. Την τραβάει αλλά δεν τα καταφέρνει.

Κάποιος από τη στάση των λεωφορείων που παρακολουθεί το σκηνικό προσπαθεί να τον σταματήσει. Τον ευχαριστώ για την παρέμβασή του. Ήταν σωτήρια.

Αλλά ο οδηγός, εκτός εαυτού, συνέχιζε να ουρλιάζει και μάλιστα χωρίς μάσκα.

Για να τον συνετίσω του λέω «δεν σε τράβηξα φωτογραφία».

Όμως ο “ευγενής” και “επαγγελματίας” οδηγός συνέχιζε να ισχυρίζεται ότι δεν τρέχει τίποτα που το πούλμαν ήταν εκεί. “Ήθελα να φορτώσω κόσμο από το ξενοδοχείο. Κάνω τη δουλειά μου. Εσύ κάνεις βόλτα”. Εγώ και το συγγενικό μου πρόσωπο, του εξηγούμε ότι με τα ποδήλατά μας δεν πάμε βόλτα αλλά τα χρησιμοποιούμε για να πάμε στη δουλειά μας.  Μάταια. Ο «επαγγελματίας» οδηγός συνεχίζει να μας «στολίζει» με κοσμητικά επίθετα.

Σημειωτέον ότι όσην ώρα συμβαίνει το περιστατικό δεν υπάρχει κινητικότητα έξω από το ξενοδοχείο. Δηλαδή δεν είχαν εμφανιστεί τουρίστες για να επιβιβαστούν στο τουριστικό λεωφορείο.

Προφανώς θα πρέπει να εργαστούν τα ξενοδοχεία και ο τουρισμός. Αλλά το πώς θα ρυθμιστεί το θέμα της στάθμευσης πούλμαν δίπλα σε ξενοδοχεία είναι κάτι που πρέπει να λύσει ο Δήμος Αθηναίων χωρίς όμως να εμποδίζει τη μετακίνηση των άλλων πολιτών.

Όλα αυτά τα…υπέροχα συμβαίνουν έναν χρόνο μετά την δημιουργία του ποδηλατόδρομου στην Πανεπιστημίου. Ενός ποδηλατόδρομου, χωρίς αρχή μέση και τέλος, με άπειρα προβλήματα και κινδύνους, τα οποία έχουμε επισημάνει.

Χρόνια πολλά στον… σουρεαλιστικό ποδηλατόδρομο της Πανεπιστημίου (ο Θεος να τον κάνει ποδηλατόδρομο, διότι ο Δήμος Αθηναίων, όπως όλα δείχνουν, δεν θέλει).

Τι; Δεν θα σβήσετε κεράκι στο Δήμο;

Τότε γιατί τον κάνατε;

Προς Υπουργείο Περιβάλλοντος:

Ωραία η Εθνική Στρατηγική για το ποδήλατο αλλά όλα αυτά συμβαίνουν στην καρδιά της Πρωτεύουσας. Και το ποδήλατο αντί να προωθείται ως ένα φιλικό μέσο μετακίνησης για την πόλη και το περιβάλλον συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως κάτι περιθωριακό.

Προς Δημοτική Αστυνομία Δήμου Αθηναίων:

Η σχεδόν ανύπαρκτη αστυνόμευση στον κατ’ ευφημισμό ποδηλατόδρομο της Πανεπιστημίου παγιώνει τέτοιες τραμπούκικες συμπεριφορές, όπως του οδηγού του πούλμαν. Ούτε τροχαία, ούτε Δημοτική αστυνομία φοβήθηκε, μολονότι είχε παρανομήσει. Είχε σταθμεύσει αντικανονικά πάνω στον ποδηλατόδρομο. Ο μεγάλος του τρόμος ήταν τα…προσωπικά δεδομένα, δηλαδή να μην βγει στη “φορά” η παρανομία του.

Και επίσης είναι θαύμα που δεν έχει συμβεί έως τώρα κάποιο σοβαρό τροχαίο στις διασταυρώσεις.

Ντροπή.

Υ.Γ.1:.: Μια κυρία, στέλεχος σε φορέα του Δήμου μου είχε πει κάποτε ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων έχει «φάει» πολύ ξύλο για τον Μ. Περιπατο. Όπως βλέπετε, οι πολίτες είναι αυτοί που κινδυνεύουν καθημερινά να φάνε ξύλο – κυριολεκτικά μάλιστα – για τις αβλεψίες του Δήμου… Το παράνομο παρκάρισμα σ’ αυτόν τον όπως όπως ποδηλατόδρομο είναι καθημερινότητα.

Υ.Γ.2.:Η Αθήνα θέλει πάάάάάρα πολύ χρόνο και κόπο για να γίνει πόλη φιλική σε όσους μετακινούνται με ποδήλατο.