Κάθε εκλογική αναμέτρηση σημαδεύεται από μια πολιτική ή επικοινωνιακή συζήτηση – και στις εκλογές του Κινήματος Αλλαγής, που έρχονται σε λίγους μήνες, αυτή η συζήτηση φαίνεται πως θα περιστρέφεται γύρω από την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ. Μέσα σε μία εβδομάδα, με αφορμή και τα 25 χρόνια από τον θάνατο του ιδρυτή του κόμματος, Ανδρέα Παπανδρέου, οι συμβολισμοί του ΠΑΣΟΚ επανήλθαν στην επιφάνεια από όλους τους υποψήφιους αρχηγούς.

Η μουσική υπόκρουση στο βίντεο διακήρυξης του Ανδρέα Λοβέρδου, η επιστολή του Νίκου Ανδρουλάκη στον Νταβίντ Σασόλι για να πάρει μια αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου το όνομα Παπανδρέου, αλλά και η παρουσία της Φώφης Γεννηματά στο μνημόσυνο στον Μασταμπά, που διοργανώθηκε από τη νομαρχιακή επιτροπή Ηρακλείου. Φέτος ήταν πιο φανερό από ποτέ – το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, σημειολογικά αλλά και κυριολεκτικά, καθώς οι σημαίες με τον πράσινο ήλιο είναι πάντα περισσότερες από αυτές με το σύμβολο του ΚΙΝΑΛ. Αρα, προς τι η έμφαση που δίνεται το τελευταίο διάστημα;

Σε τρεις πλευρές

Η επιστροφή όχι μόνο στους συμβολισμούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην ονομασία του, χωρίζει το κεντροαριστερό σώμα σε τρεις πλευρές: η πιο σκληροπυρηνική ζητεί ολική επαναφορά του brand, της «Coca-Cola της ελληνικής πολιτικής σκηνής», θεωρώντας πως έτσι υπάρχει πιθανότητα ανόδου των ποσοστών – για τον Ανδρέα Λοβέρδο, που ανοιχτά πλέον υπόσχεται επιστροφή στο όνομα ΠΑΣΟΚ, η διαδικασία θεωρητικά θα μπορούσε να αποτελέσει και αλλαγή σελίδας. Η πιο μετριοπαθής πλευρά των πασόκων, παρότι σαφώς προτιμάει τους ίδιους συμβολισμούς, θεωρεί για οικονομικούς λόγους, αλλά και για λόγους «πολιτικού πισωγυρίσματος», την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ στη βιτρίνα μάλλον απίθανη. «Το όνομα δεν έχει και τόση σημασία, γιατί όταν οι ψηφοφόροι ακούν για το Κίνημα Αλλαγής ξέρουν πως μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ», λέει ενδεικτικά κεντροαριστερό στέλεχος.

«Ο πράσινος ήλιος, άλλωστε, μπήκε κανονικά στα ψηφοδέλτια». Η τρίτη πλευρά είναι οι συμμετέχοντες στο ΚΙΝΑΛ χωρίς πασοκικό παρελθόν, που το τελευταίο διάστημα μάλλον ενοχλούνται από τη συζήτηση που έχει ανοίξει και το λένε δημόσια. Θυμίζοντας περισσότερο πως ένας από τους λόγους που γεννήθηκε ο νέος κεντροαριστερός φορέας είναι το τέλμα στο οποίο είχε φτάσει το ΠΑΣΟΚ και πως το ενδιαφέρον για τον χώρο αναζωπυρώθηκε με τη μαζική συμμετοχή στις διεργασίες του 2017. Το πρόβλημα είναι ότι η συγκεκριμένη πλευρά, αν και πιο φωνακλού από τις υπόλοιπες, είναι μικρότερη. Από το στρατόπεδο της Γεννηματά, εύλογα η ανάδειξη του πασοκικού παρελθόντος δεν μπορεί να φτάσει μέχρι την επαναφορά του ονόματος, καθώς εκείνη είναι η πρωταγωνίστρια της μετάβασης στον νέο φορέα, κερδίζοντας τις εκλογές του 2017. Ο Νίκος Ανδρουλάκης μέχρι τώρα δεν έχει σηκώσει το ζήτημα των συμβόλων και του ονόματος, ενώ ο Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ήταν ο μεγαλύτερος υπερασπιστής του, μιλάει για την «ουσία και το περιεχόμενο» του ΠΑΣΟΚ, όχι για τα σύμβολά του.

Τα στελέχη με το πασοκικό παρελθόν, επομένως, αλλά και οι υποψήφιοι, θα πρέπει να αποφασίσουν ποια πλευρά θα διαλέξουν, καθώς όλα δείχνουν πως το θέμα έχει μπει για τα καλά πια στην ατζέντα. Για ένα οποιοδήποτε άλλο κόμμα, αυτή η επιλογή δεν θα είχε και τόση σημασία. Γι’ αυτό το κόμμα όμως, και σ’ αυτή τη φάση που βρίσκεται (όπου όλοι συμφωνούν πως αποτελεί την τελευταία ευκαιρία του να αρχίσει να ανακτά το χαμένο έδαφος με σκοπό κάποια στιγμή να ξανακερδίσει πρωταγωνιστικό ρόλο) η κουβέντα έχει μόλις ξεκινήσει.

Τελευταία Νέα