Επίθεση με βιτριόλι: Η συγκλονιστική εξομολόγηση της Ιωάννας – Τι ζητά ένα χρόνο μετά

Ένα και πλέον χρόνο μετά την εγκληματική επίθεση με το βιτριόλι στην Καλλιθέα που συγκλόνισε το πανελλήνιο και όχι μόνο, η Ιωάννα Παλιοσπύρου μιλά στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και τη δημοσιογράφο Μαρία Μουρέλατου, ξετυλίγοντας ένα κουβάρι από συναισθήματα, αναμνήσεις και αναπάντητα ερωτήματα.

«Από την πρώτη στιγμή οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται για αγώνα εκατό μέτρων αλλά για μαραθώνιο. Η αποκατάσταση είναι ένας αγώνας μακρύς που πρέπει να βρίσκω συνεχώς αντοχές για να τερματίσω. Κάποια στιγμή μαθαίνεις αναγκαστικά να ζεις με τον πόνο. Από την ημέρα της απόπειρας δολοφονίας προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην αποκατάσταση της υγείας μου και στα όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω. Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα, στα συναισθήματά μου υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, καθώς βιώνω τις συνέπειες του μετατραυματικού στρες, λόγω του ψυχικού τραυματισμού που έχω υποστεί» λέει η Ιωάννα, ερωτηθείσα πώς νιώθει ένα χρόνο μετά την επίθεση.

Η ίδια τονίζει πως ακόμη προσπαθεί να αποδεχτεί την εικόνα της και το γεγονός της επίθεσης.

Yπάρχει μιμητισμός που γίνεται πιο επικίνδυνος

«Υπάρχει έντονος φόβος για το μέλλον, αποστασιοποίηση και καχυποψία προς τους ανθρώπους, κάτι που δεν με χαρακτήριζε πριν, και μεγάλος θυμός για την αδικία που μου έχει συμβεί. Ολα αυτά τα διαχειρίζομαι με τη βοήθεια του ψυχιάτρου μου, ο οποίος είναι πάντα δίπλα μου ώστε να εκτονώνω αυτά τα άσχημα συναισθήματα ελεγχόμενα και να μην ξεφεύγω από τον στόχο μου» σημειώνει.

Η Ιωάννα δηλώνει σοκαρισμένη με όσα διαδραματίστηκαν στη Μονή Πετράκη, εκφράζοντας την ανησυχία της για το γεγονός πως, αντί να λειτουργήσει αποτρεπτικά η επίθεση εναντίον της, υπάρχει μιμητισμός που όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο έντονος και πιο επικίνδυνος.

«Αυτό είναι τρομακτικό. Σημαίνει πως οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί στη θέση μου. Δεν είναι δυνατόν να ενθαρρύνει κάποιους η καταστροφή που προκαλεί μία τέτοια ενέργεια. Ή έστω να μην τους αποθαρρύνει η καταστροφή της ίδιας τους της ζωής. Η κατάντια αυτών των ανθρώπων είναι συνδυασμός ημιμάθειας, έλλειψης παιδείας, αρχών και αγάπης από το περιβάλλον τους. Η προσωπικότητά τους είναι τουλάχιστον προβληματική, δεν έχουν υιοθετήσει βασικές έννοιες, όπως ο διαχωρισμός του καλού και του κακού και το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή έχουν δώσει δείγματα και κάποιος δεν τα εντόπισε ή αδιαφόρησε».

Δεν θα σταματούσε μέχρι να πετύχει τον στόχο της

Στην ερώτηση αν θα άλλαζε κάτι αν γύριζε τον χρόνο πίσω, υποστηρίζει πως «ένα από τα πρώτα πράγματα που νιώθει ένα θύμα μετά από μια τέτοια απρόκλητη επίθεση, εκτός από τα ερωτήματα, είναι ενοχές».

«Για πολλούς μήνες έψαχνα τι δεν έκανα σωστά, γιατί δεν κατάφερα να προστατέψω τον εαυτό μου, πώς δεν αντιλήφθηκα πως με παρακολουθούσε μια εγκληματίας σχεδόν δυο χρόνια. Αυτό είναι μεγάλο βάρος στην ψυχή μου. Είναι πολύ επίπονο όταν η λογική σου δεν σε βοηθά να εξηγήσεις την κατάσταση στην οποία έχεις βρεθεί. Στην πραγματικότητα εννοείται πως δεν θα μπορούσα να έχω κάνει κάτι. Σε αυτό το συμπέρασμα έχει καταλήξει η αστυνομική έρευνα, λαμβάνοντας υπόψη την επιμονή της παρ’ ολίγον δολοφόνου μου και τις τουλάχιστον πέντε απόπειρες δολοφονίας που έκανε εναντίον μου, τρεις στο σπίτι μου, σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα και δύο στον χώρο εργασίας μου. Δεν θα σταματούσε μέχρι να πετύχει τον στόχο της».

H δύναμή μου είναι οι άνθρωποι και η αλληλεγγύη τους

Παράλληλα, η ίδια δηλώνει πολύ τυχερή καθώς η οικογένειά της και ο στενός κύκλος της από την πρώτη στιγμή είναι δίπλα της. «Επιπλέον, η επίθεση στάθηκε αφορμή να γνωρίσω νέους φίλους που με τη βοήθειά τους έχω κάνει σημαντικά βήματα. Δεν μπορεί κάποιος υπό τέτοιες συνθήκες να τα καταφέρει μόνος. Οταν έχεις προσπαθήσει ταπεινά και με όσα μέσα διαθέτεις να χτίσεις κάτι και μέσα σε μια στιγμή κάποιος στο καταστρέφει και μάλιστα χωρίς αιτία, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Χάνεις το μυαλό σου, το κουράγιο σου. Καλείσαι να αντιμετωπίσεις πάρα πολλά, ενώ ταυτόχρονα σου έχουν πάρει τη δύναμη και την υγεία.

«Ο κόσμος που με έχει στηρίξει δεν μπορεί να μου δώσει δέρμα, δεν μπορεί να υποστεί τον πόνο αντί εμού. Αυτό μπορώ μόνο εγώ να το κάνω. Καλείται όμως να με ελαφρύνει από άλλου είδους ευθύνες. Οπότε η δύναμή μου είναι οι άνθρωποι και η αλληλεγγύη τους. Μου λένε πώς γίνεται να είμαι τόσο δυνατή. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου δυνατό. Τη δύναμη την αντλώ από τη συμπαράσταση που λαμβάνω από τον κόσμο» εξομολογείται.

Τέλος, η ίδια εκφράζει την επιθυμία να ξαναστήσει τη ζωή της και να μπορέσει να είμαι ξανά χαρούμενη με τους ανθρώπους που την αγαπούν και αγαπά.

Επίσης, «θέλω να ξέρω πως η γυναίκα που είναι υπεύθυνη για την κατάστασή μου δεν θα κάνει άλλο κακό, είτε σε εμένα είτε σε άλλον. Αυτό προϋποθέτει πως η ποινή που θα της επιβληθεί και τα χρόνια φυλάκισης που θα εκτίσει, θα λειτουργήσουν σωφρονιστικά. Μετά την επίθεση, αντί να εκτονωθεί ο θυμός και η αυτοκαταστροφικότητά της, αποθρασύνθηκε εντελώς. Ημουν στο νοσοκομείο παλεύοντας για τη ζωή μου και εκείνη συνέχιζε να ψάχνει τρόπους να με σκοτώσει, αναζητώντας νέα δηλητήρια και τρόπο να αγοράσει όπλο. Αυτό είναι που με φοβίζει πολύ και πραγματικά δεν ξέρω τι να περιμένω και με ποιον τρόπο μπορεί να έρθει η γαλήνη» καταλήγει.

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ GR2001716270006627109180593