Αναζήτηση
Ηκλασική ατάκα «Τι είδε ο Γιαπωνέζος», αυτό το καλοκαίρι μπορεί άνετα πλέον να ταυτιστεί με τους πιο… περίεργους Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτούς στο Τόκιο, που βρίσκονται προ των πυλών. Πλέον μπορούμε άφοβα να πούμε «Τι είδε ο Ελληνας στην Ιαπωνία»! Και αντίστοιχα να προσθέτει η κάθε χώρα τον δικό της αυτόπτη μάρτυρα.
Στα «ΝΕΑ» επικοινωνήσαμε με έναν εκ των πρώτων Ελλήνων που πάτησαν το πόδι τους στην Ιαπωνία με την αποστολή της κωπηλασίας, η οποία ήταν η πρώτη που ταξίδεψε στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ο εθνικός προπονητής και άμεσος συνεργάτης του (τεχνικού) Τζιοβάνι Ποστιλιόνε στην κωπηλασία, ο Γιώργος Φώτου, έχει ζήσει μεγάλες στιγμές στο άθλημα καθώς μαζί με τον Κώστα Καρυώτη και πηδαλιούχο τον Λάμπρο Ρίζο ήταν οι πρώτοι που πήραν μετάλλιο (χάλκινο) σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Γαλλία το 1997.
Νωρίτερα είχε την τιμή και την τύχη να εκπροσωπήσει την Ελλάδα ως κωπηλάτης τότε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, στην τετράκωπο άνευ, μαζί με τους Σπύρο Γάτο, Χρήστο Χριστομάνο και Βασίλη Λυκομήτρο.
Πλέον ως προπονητής γνωρίζει (και ήδη το ζει) ότι αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα είναι εντελώς διαφορετικοί.
«Το έχουμε ήδη βιώσει από την πρώτη μας επαφή με την Ιαπωνία φτάνοντας στο αεροδρόμιο. Κάναμε τέσσερις ώρες να βγούμε από το αεροδρόμιο περνώντας από αρκετούς ελέγχους, όπου μεταξύ άλλων έπρεπε να παρουσιάσουμε και αρνητικά τεστ 72 και 96 ωρών, ενώ κάναμε και άλλο ένα στο αεροδρόμιο.
Μας άφησαν πίσω στο αεροπλάνο όλους όσοι ήταν από ξένες χώρες και αθλητές. Μάλιστα, από τους Σέρβους που ταξίδεψαν από Αθήνα, είχαμε μαζί προετοιμασία, με αρνητικά τεστ, βρέθηκε θετικός εκεί ένας αθλητής τους και κράτησαν καραντίνα όλη την αποστολή τους στο Τόκιο.
Εμείς έπρεπε να πετάξουμε από το Τόκιο για την Τοκογιάμα, μια περιοχή 600 χιλιόμετρα μακριά, όπου βρίσκεται το προπονητικό κέντρο, σε μια μαγευτική τοποθεσία, στους πρόποδες ενός βουνού όπου υπάρχει η λίμνη Κατσούρα.
Επειδή η πτήση μας ματαιώθηκε, έπρεπε να κάνουμε μία διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο στο Τόκιο. Ανεβήκαμε στα δωμάτια εξωτερικά από τη σκάλα υπηρεσίας καθώς δεν μας επέτρεψαν να μπούμε στο ασανσέρ, ενώ τις βαλίτσες δεν τις αγγίξαμε ούτε φτάνοντας ούτε φεύγοντας, με τους ανθρώπους του ξενοδοχείου να τις παραλαμβάνουν και να τις φέρνουν. Φαγητό μάς έφεραν έτοιμες μερίδες από σουπερμάρκετ, δεν μας επέτρεψαν να πάμε στο εστιατόριο. Πρωτόγνωρες συνθήκες», μας περιγράφει την πρώτη εμπειρία ο Γιώργος Φώτου, ενώ η συνέχεια, στην Τοκογιάμα πλέον, είναι ακόμα πιο… συναρπαστική.
«Το ξενοδοχείο στις δέκα το βράδυ κλειδώνει. Οι άνθρωποι που το έχουν κλειδώνουν και φεύγουν, άρα δεν μπορεί κανείς να είναι έξω μετά τις 22.00. Οταν λέμε έξω, εννοούμε έναν χώρο που οδηγεί κάτω όπου βάζουμε πλυντήριο και στο εστιατόριο, αυτή είναι και η μοναδική μας βόλτα!
Στα 50 μέτρα από το ξενοδοχείο έχει σουπερμάρκετ, αλλά απαγορεύεται αυστηρά να πάει οποιοσδήποτε. Υπάρχει άνθρωπος του ξενοδοχείου που του δίνουμε τα ψώνια με τη βοήθεια διερμηνέα και πάει και μας τα φέρνει.
Μάσκες παντού
Μάσκες φοράμε παντού, εκτός από την ώρα που οι αθλητές μας είναι στις βάρκες για προπόνηση. Εγώ με τον Τζιάνι (Ποστιλιόνε) φοράμε και στο καταμαράν όπου είμαστε συνοδεύοντας τους αθλητές», λέει ο Γιώργος Φώτου, που όπως και όλη η αποστολή κινείται μέσα σε… γραμμές.
«Υπάρχουν παντού διακεκομμένες γραμμές – μονοπάτια από το ξενοδοχείο μέχρι το λεμβαρχείο και πρέπει να είμαστε αυστηρά μέσα σε αυτές τις γραμμές. Ούτε μια βόλτα μόνος σου γύρω από τη λίμνη δεν μπορείς να πας. Το ίδιο και ακόμα χειρότερα θα είναι στο Ολυμπιακό Χωριό, όπου θα μπούμε στις 18 του μήνα και είμαστε προετοιμασμένοι ότι στο Τόκιο ό,τι δούμε θα είναι από το αεροπλάνο!
Στη Σεούλ το 1988, παρότι είχε μεγάλη αστυνόμευση, δεν ένιωθες αυτόν τον έλεγχο και την πίεση. Εδώ νιώθεις έντονα ότι σε παρακολουθούν. Επίσης, όταν τελειώσαμε τους αγώνες μας στη Σεούλ, μείναμε μαζί με την υπόλοιπη αποστολή και πηγαίναμε και υποστηρίζαμε το πόλο, τα παιδιά στον στίβο, στην πάλη και σε άλλα αθλήματα.
Τώρα εμείς θα τελειώσουμε τους αγώνες στις 30 Ιουλίου, την 1η Αυγούστου πρέπει να είμαστε στο αεροπλάνο της επιστροφής».
Το πρόβλημα με το φαγητό (μικρές μερίδες και ιδιαίτερη κουζίνα) λύνεται, η βροχή είναι ασταμάτητη, αλλά η αισιοδοξία υπάρχει. Οι αγώνες θα γίνουν στο Τόκιο σε μια ειδικά διαμορφωμένη διαδρομή μέσα στο λιμάνι.
Η υγρασία είναι τρομερή και γι’ αυτό βοηθάει η προσαρμογή.
«Οι Ιάπωνες είναι ιδιαίτερα ευγενικοί και προσφέρονται να μας βοηθήσουν, απλά και αυτοί είναι επιφυλακτικοί και παίρνουν τα μέτρα τους. Είναι λίγο ανήσυχοι και ακόμα και τώρα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν θέλει να γίνουν οι αγώνες» λέει ο ομοσπονδιακός τεχνικός.
Την αποστολή αποτελούν οι Στέφανος Ντούσκος (σκιφ), Αννέτα Κυρίδου (σκιφ) και Χριστίνα Μπούρμπου – Μαρία Κυρίδου (δίκωπος άνευ), μαζί με τους ομοσπονδιακούς προπονητές Τζιάνι Ποστιλιόνε και Γιώργο Φώτου, και ο πρώτος στόχος είναι η πρόκριση στους τελικούς.
