Αναζήτηση
Βασίλης Τοκάκης
«O θάνατος είναι για μένα μια πραγματικότητα. Τον σκέφτομαι ζώντας πολύ κοντά του και δεν είναι κάτι που με απασχολεί. Ζω με τον θάνατο, όπως θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε όλοι οι άνθρωποι».
Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο καλός μου φίλος και στενός συνεργάτης μου Βασίλης Τοκάκης τη μάχη που έδινε τους τελευταίους 20 μήνες με τον καρκίνο στον εγκέφαλο. Οι φράσεις αυτές περιγράφουν απόλυτα τη στάση ζωής του Βασίλη, όχι μόνο με αφορμή την περιπέτεια της υγείας του, αλλά ανέκαθεν. Ο Βασίλης ήταν ένα κράμα ρεαλισμού με έντονα συναισθήματα δικαιοσύνης, δύναμης, θάρρους και μη υποταγής σε οποιαδήποτε δύναμη θεωρούσε παράλογη και εκτός του δικού του κώδικα τιμής και εντιμότητας.
Σήμερα τον αποχαιρετώ με θλίψη. Εφυγε στα 44 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του την οικογένειά του και εμάς που ζήσαμε μαζί του τα τελευταία χρόνια σαν μια δεύτερη «οικογένεια».
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Βασίλη το 2011, όταν ανέλαβε, ως άρρωστος Ολυμπιακός και ύστερα από πρόταση του Βαγγέλη Μαρινάκη, τη Διεύθυνση Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Αμέσως με κέρδισε με την ποιότητα και την ευθύτητα του χαρακτήρα του και συνεργαστήκαμε παραγωγικά, θέλω να πιστεύω, για τρία χρόνια.
Οταν διεκδίκησα το 2014 τον Δήμο Πειραιά με τον συνδυασμό Πειραιάς Νικητής, ο Βασίλης ήταν δίπλα μου στην «πρώτη γραμμή» ως σύμβουλός μου στον τομέα της επικοινωνίας, συμβάλλοντας καταλυτικά με τις γνώσεις του, την πολιτική του εμπειρία και τον επαγγελματισμό του στη νίκη και των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, το 2014 και το 2019.
Ο Βασίλης υπήρξε για επτά χρόνια πολύτιμος και στενός μου συνεργάτης στον Δήμο Πειραιά, αλλά πάνω από όλα ήταν ένας καλός φίλος, ένας εξαιρετικός οικογενειάρχης και πατέρας, ένας αξιόλογος άνθρωπος. Υπήρξε αξιοπρεπής στη ζωή του και με απαράμιλλη αξιοπρέπεια και δύναμη ψυχής πάλεψε και για τη ζωή του. Ο Βασίλης δεν φοβήθηκε ποτέ τη μάχη με τον καρκίνο. Αντιθέτως, τον αντιμετώπισε «στα ίσια» με δύναμη ψυχής. Θέλοντας μάλιστα να μοιραστεί με όλους τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, έγραψε το βιβλίο «Ανοιξη μυαλού», όπου μοιράστηκε δημόσια την περιπέτεια με την υγεία του.
Ενα βιβλίο στο οποίο δίνει μαθήματα ζωής με τον τρόπο που περιγράφει τον αγώνα και τη θέλησή του να ζήσει, «μόνο και μόνο για να μυρίσει το επόμενο ξημέρωμα», όπως έλεγε… Η φλόγα του για τη ζωή έκανε όλους μας να δούμε και τη δική μας ζωή με άλλη ματιά. Οι αφηγήσεις του συγκίνησαν χιλιάδες ανθρώπους, που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του άντλησαν κουράγιο και πίστη για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της δικής τους ζωής. Σε μία ακόμα κίνηση ευαισθησίας, ο Βασίλης αποφάσισε όλα τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου που του αντιστοιχούσαν να διατίθενται στον Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα». Με τον τρόπο αυτό, ακόμα και την ώρα που έφευγε ήθελε να αφήσει μια σημαντική παρακαταθήκη, κυρίως στα δυο του παιδιά και δευτερευόντως σε όλους μας. Σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο για τον ίδιο, κατάφερε να εκπληρώσει ακόμα έναν πολύ σημαντικό στόχο: εξελέγη επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά, κάτι που άξιζε χωρίς αμφιβολία, καθώς η διδασκαλία ήταν από τις μεγάλες του αγάπες και την υπηρέτησε εξίσου με πάθος.
Θα θυμάμαι πάντα τις έντονες στιγμές που ζήσαμε στις εκλογές, στην καθημερινότητά μας στον Δήμο Πειραιά, αλλά κυρίως θα θυμάμαι τις συζητήσεις και τις πολύτιμες συμβουλές του. Συζητούσαμε διαρκώς, άλλωστε τα γραφεία μας ήταν πάντα διπλανά, διαφωνούσαμε συχνά, ανεβάζαμε τους τόνους, αλλά όλα αυτά μέσα σε ένα πολιτισμένο κλίμα και με έντονο ιδεολογικό περίβλημα.
Είμαι περήφανος που ο Βασίλης Τοκάκης υπήρξε φίλος μου. Πιστεύω ειλικρινά ότι η στάση ζωής του αλλά και ο χαρακτήρας που έδειξε στην πιο κρίσιμη μάχη της ζωής του έδωσαν ελπίδα σε όλους.
Δήμητρα και Γιώργο, ξέρω ότι είστε περήφανοι για τον πατέρα σας, όπως και η μητέρα σας. Σας εύχομαι ειλικρινά να του μοιάσετε.
Βασίλη, να είσαι βέβαιος ότι θα είσαι για πάντα στο μυαλό, αλλά κυρίως στην καρδιά μας. Αντίο, καλέ μου φίλε…
