«Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από το να βλέπεις την ανατολή του ηλίου, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεσαι στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και όλα αυτά παράλληλα με την εργασία. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι ότι κάνω την πιο όμορφη δουλειά του κόσμου, στο πιο όμορφο μέρος στον κόσμο, τον Ισθμό της Κορίνθου», λέει στα «ΝΕΑ» ο 34χρονος Θανάσης Γκεζερλής που εργάζεται από το 2007 ως ναύτης στη Ναυτική Υπηρεσία της Διώρυγας της Κορίνθου. Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, πέντε γενιές ανδρών της οικογένειας Γκεζερλή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, φροντίζουν ώστε να ενώνεται απρόσκοπτα ο Σαρωνικός με τον Κορινθιακό Κόλπο που ήταν και ο λόγος κατασκευής της Διώρυγας από τον μηχανικό Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη.

Για τον Θανάση Γκεζερλή και τους προγόνους του, η Διώρυγα της Κορίνθου είναι υπόθεση οικογενειακή. Γυρίζοντας πίσω πέντε γενιές στο γενεαλογικό δέντρο των Γκεζερλήδων, πρώτος από την οικογένεια έπιασε δουλειά στη Διώρυγα το 1911 ο γεννημένος το 1880 (χρονιά που ξεκίνησαν οι κατασκευές της Διώρυγας) προ-προπάππους του Θανάση, Γκεζερλής Γεώργιος του Παναγιώτη. «Ηταν στο πορθμείο που πέρναγαν τότε τα κάρα, οι άμαξες και οι πεζοί, σε μια πλωτή εξέδρα που λεγόταν Πέραμα. Επειτα, ο προπάππους μου, Γκεζερλής Μιχαήλ του Γεωργίου, ήταν εργάτης στα κρεμαστά και τα τελευταία χρόνια πριν από τη σύνταξη ήταν θυρωρός. Γεννήθηκε το 1916 και έπιασε δουλειά το 1944. Ο παππούς μου, Γκεζερλής Γεώργιος του Μιχαήλ, γεννημένος το 1940, έπιασε δουλειά το 1974 ως πρώτος μηχανικός στα ρυμουλκά. Και ο πατέρας μου, Γκεζερλής Μιχαήλ του Γεωργίου, γεννήθηκε το 1961 και το 1977 έπιασε δουλειά στη Διώρυγα και έγινε κυβερνήτης στα ρυμουλκά. Εγώ γεννήθηκα το 1987 και εκτελώ χρέη ναύτη τα τελευταία 14 χρόνια. Ομως κι εμείς εξελισσόμαστε κάποια στιγμή, γινόμαστε καπετάνιοι», εξιστορεί ο Θανάσης.

Oι ιστορίες των παλιών

Από στόμα σε στόμα, οι ιστορίες των παλιών επιβιώνουν ως άθλοι στους νεότερους, οι οποίοι έχουν πλέον στη διάθεσή τους τις ευκολίες της τεχνολογίας. «Οι εργάτες που δούλευαν στα κρεμαστά υπό δύσκολες συνθήκες, κρεμόντουσαν με σκοινί από ψηλά, δεμένο από τη μέση και τα πόδια με ειδικό κόμπο. Και το πιστόλι-κομπρεσέρ που κρατούσαν για να σπάνε τα χώματα και να ανοίγουν τα πλαϊνά, ζύγιζε 50 κιλά», περιγράφει με δέος ο 34χρονος, ενώ αποκαλύπτει τι είναι αυτό που εντυπωσιάζει τον ίδιο περισσότερο από τη μυθολογία του τόπου. «Η Διώρυγα της Κορίνθου είναι ένας σύγχρονος άθλος της ανθρώπινης μηχανικής. Πολλά μου κάνουν εντύπωση: Από τη σύλληψη της ιδέας και την εκτέλεση της διάνοιξης από την εποχή του Νέρωνα έως την τελική της διάνοιξη από τους ούγγρους μηχανικούς Τυρ και Βέλα. Αυτό, όμως, που είναι πιο εντυπωσιακό είναι η αποτύπωση στα πρανή της διώρυγας αυτού που ορίζουν οι γεωλόγοι ως γεωλογική περίοδο, μία από τις πολλές υποδιαιρέσεις του γεωλογικού χρόνου. Αυτές οι περίοδοι σχηματίζουν τα στοιχεία της ιεραρχίας των διαιρέσεων στις οποίες οι γεωλόγοι έχουν χωρίσει την ιστορία της Γης. Και αυτές οι διαφοροποιήσεις των πετρωμάτων παρατηρούνται εύκολα στα πρανή της διώρυγας».

Θ. Γκεζερλής

Kαταπτώσεις

Από τον Ιανουάριο έως σήμερα, ο Ισθμός παραμένει μη διαθέσιμος για τη ναυσιπλοΐα έπειτα από καταπτώσεις χωμάτινων όγκων. Η κατάρρευση κομματιού της πλαγιάς τον Νοέμβριο είχε, μάλιστα, ως συνέπεια να «κολλήσει» και ένα πλοίο. «Υποχώρησαν λόγω γεωλογικών συνθηκών τα πρανή και γι’ αυτό κόλλησε. Ολοι εμείς κάναμε το χρέος μας, κάναμε τα αδύνατα δυνατά να ξεκολλήσει το καράβι και να λυθεί το πρόβλημα», αναφέρει ο Θανάσης που στον Ισθμό καλύπτει δύο βασικά πόστα. «Οταν είμαι υπηρεσία στην πιλοτίνα, πηγαίνουμε τον πλοηγό στα πλοία για να κάνουν τη διέλευση. Οταν είμαι υπηρεσία στο ρυμουλκό, πάμε και δένουμε τα καράβια για να κάνουμε ασφαλέστερη τη διέλευση. Η διώρυγα δεν κλείνει ποτέ, είναι ανοιχτή όλο το 24ωρο», τονίζει, διευκρινίζοντας ότι με την παρέλευση του οκταώρου δεν τελειώνει και η δουλειά, καθώς είναι stand by σε περίπτωση που κάποιο καράβι χρειαστεί για πιο ασφαλή διέλευση ρυμουλκό μπροστά και πίσω.

Αυτή είναι λίγο-πολύ η καθημερινότητα στην 6.346 μέτρων μήκους Διώρυγα της Κορίνθου που ως ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό του τυράννου της Κορίνθου Περίανδρου το 602 π.Χ. αλλά – όπως και πολλά άλλα έργα στην Ελλάδα – πήρε… λίγο παραπάνω καιρό μέχρι να ωριμάσει και να τεθεί σε χρήση, στο πλαίσιο της αναπτυξιακής πολιτικής του Χαρίλαου Τρικούπη, τον Ιούλιο του 1893. Τον Ιούλιο του 2021, ο μονάκριβος γιος του Θανάση, Γκεζερλής Μιχαήλ-Διονύσιος, που μόλις έκλεισε τα έξι, έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι δεν αποκλείεται να συνεχίσει κι εκείνος με τη σειρά του την οικογενειακή παράδοση βάζοντας στο ραντάρ του επαγγελματικού του προσανατολισμού τη Διώρυγα της Κορίνθου. «Θέλει να γίνει καπετάνιος και αυτός», λέει ο πατέρας του με καμάρι, καθώς, όπως όλα δείχνουν, το όνομα Γκεζερλή θα συνεχίσει να ηχεί στον Ισθμό για τουλάχιστον ακόμα μια γενιά.

Τελευταία Νέα