Αναζήτηση
Στην καρδιά μιας χρονιάς που δεν μπορούσαν να τη φανταστούν, στη διάρκεια εννέα μηνών που δεν είχαν προσωπικές επαφές, πειράγματα, κουτσομπολιά, παιχνίδια στο διάλειμμα, παρατηρήσεις από τους καθηγητές τους ή και επιβραβεύσεις ή βλέμματα αποδοχής και χαρά, προετοιμάστηκαν και επέμειναν. Πέντε «χρυσοί» νέοι και νέες, από τους δεκάδες ακόμη που διακρίθηκαν στον φετινό εξεταστικό αγώνα για την είσοδο στα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας, επέμειναν, διάβασαν, πέρασαν μια ολόκληρη σχολική χρονιά online, αλλά τα κατάφεραν. Και σκαρφάλωσαν πάνω από τα 19.000 μόρια. Με τα στατιστικά αποτελέσματα των φετινών Πανελλαδικών Εξετάσεων που θα βοηθήσουν στην εξαγωγή συγκεκριμένων συμπερασμάτων και προβλέψεων να αναμένονται σήμερα από το υπουργείο Παιδείας, οι «πρώτοι των πρώτων» εξηγούν στα «ΝΕΑ» πώς ήταν οι Πανελλαδικές Εξετάσεις τη χρονιά της πανδημίας…
Δανάη Γεωργάκη
Μόρια: 19.221
Σχολείο: Μουσικό Λύκειο Παλλήνης
Σχολή προτίμησης: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
«Μου έλειψε πιο πολύ η ανθρώπινη επικοινωνία»
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, είχα την ατυχία να ζήσω την πρωτόγνωρη κατάσταση που επέβαλε η πανδημία. Στην εκπαιδευτική διαδικασία εισήχθη η τηλεκπαίδευση, σαν μια προσπάθεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Οι συνθήκες αυτές, σε συνδυασμό με την ήδη απαιτητική διαδικασία της προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, έκαναν τη φετινή χρονιά ιδιαίτερα δύσκολη για εμένα.
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, το διάβασμα και η παρακολούθηση των διαδικτυακών μαθημάτων γίνονταν όλο και πιο δύσκολα. Οι ώρες μπροστά από την οθόνη ήταν εξαντλητικές τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Το διάβασμα κάτω από αυτές τις συνθήκες απαιτούσε αυτοπειθαρχία, συγκέντρωση, προσήλωση στον στόχο και κυρίως υπομονή. Η αποκοπή από το σχολικό περιβάλλον δημιούργησε πρόσθετα προβλήματα και έκανε την προσπάθειά μου ακόμα δυσκολότερη, καθώς σε καμία περίπτωση η εξ αποστάσεως δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διά ζώσης διδασκαλία.
Αυτό που μου έλειψε περισσότερο ήταν η επαφή με τους συμμαθητές και καθηγητές μου: η ανθρώπινη επικοινωνία, οι χαρές της κοινωνικής επαφής, η αλληλοϋποστήριξη, η εκτόνωση του άγχους, το μοίρασμα του ψυχικού βάρους, η συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις, οι εκδρομές – όλα όσα αποτελούν την ουσία της σχολικής ζωής πέρα από την απόκτηση ακαδημαϊκών γνώσεων. Αντί για όλα αυτά, η γενιά μας έζησε ενάμιση χρόνο σε ένα ήσυχο δωμάτιο, καθηλωμένη μπροστά σε μια οθόνη. Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων μού έφερε ένα συναίσθημα βαθιάς ικανοποίησης και δικαίωσης των κόπων και της προσπάθειας που κατέβαλα όλα αυτά τα χρόνια. Εφερε χαρά σε εμένα και στους ανθρώπους που ήταν κοντά μου και με στήριξαν – οικογένεια, καθηγητές, φίλοι.
Τι σημαίνει τελικά μια επιτυχία στις Πανελλαδικές; Πολλά, αλλά και τίποτα. Είναι απλά ένα βήμα, που μας δίνει το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσουμε την προσπάθεια, αλλά όχι κάτι καθοριστικό για το μέλλον μας. Οπως και μια χαμηλότερη επίδοση είναι εξίσου μη καθοριστική, γιατί αυτό που μετράει είναι ο συνεχής αγώνας για την επίτευξη των στόχων μας και την επιδίωξη των «θέλω» μας. Ανεξάρτητα από τις Πανελλαδικές, θα υπάρξουν πολλές ακόμα ευκαιρίες για τον καθένα από εμάς να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.
Επιφανία Στιβαχτή
Μόρια: 19.027
Σχολείο: Πειραματικό Λύκειο Αγίων Αναργύρων
Σχολή προτίμησης: Νομική ή άλλες σχολές Ανθρωπιστικών Σπουδών
«Η ελληνική αγορά εργασίας δεν μας επιτρέπει μακροπρόθεσμα σχέδια»
Η φετινή χρονιά υπήρξε μια μεγάλη πρόκληση για εμένα και για πολλούς άλλους υποψηφίους. Η πανδημία και ο εγκλεισμός επηρέασαν τόσο τη μαθησιακή διαδικασία όσο και την ψυχολογία μου. Βέβαια, παρά τις αντίξοες συνθήκες, κατάφερα να υπερβώ όλες αυτές τις δυσκολίες και να συγκεντρώσω 19.027 μόρια στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις είναι από μόνες τους μια αγχωτική διαδικασία και πολύ περισσότερο φέτος δημιούργησαν σε όλους μας αισθήματα αβεβαιότητας και ανησυχίας. Η τηλεκπαίδευση, η ανάγκη αυτοπεριορισμού καθώς και η αδυναμία αλληλεπίδρασης με τα αγαπημένα μου πρόσωπα δυσχέραναν την προσπάθειά μου. Δεν κατάφεραν όμως να αποτελέσουν τροχοπέδη σε αυτήν. Το πείσμα, η υποστήριξη της οικογένειάς μου και των καθηγητών μου και το προγραμματισμένο και ποιοτικό διάβασμα κατάφεραν να μου δώσουν ένα εισιτήριο για τη Νομική Σχολή Αθηνών.
Ο στόχος μου είναι να ασχοληθώ με ένα επάγγελμα που θα με κάνει να αισθάνομαι πλήρης και θα μου δώσει δυνατότητες εξέλιξης. Η ελληνική αγορά εργασίας, όμως, δεν μας επιτρέπει να κάνουμε αισιόδοξα και μακροπρόθεσμα σχέδια.
Θα ήθελα να συμβουλέψω όλα τα παιδιά που ξεκινούν το μαγικό ταξίδι των Πανελλαδικών Εξετάσεων να οπλιστούν με υπομονή και πείσμα, να θέσουν τους δικούς τους στόχους και να τους κυνηγήσουν με κάθε τρόπο. Να επικεντρωθούν στη συστηματική μελέτη και να πιστέψουν στις δυνατότητές τους! Και φυσικά να μην ξεχνάνε ότι η επιτυχία στις εξετάσεις δεν είναι παρά ο καρπός της δικής τους, επίπονης προσπάθειας.
Σπύρος Τυρολόγος
Μόρια: 19.074
Σχολείο: Γενικό Λύκειο Παξών
Σχολή προτίμησης: Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών
«Είμαι πλέον ελεύθερος να απολαύσω το καλοκαίρι»
Τη φετινή χρονιά, είχα να αντιμετωπίσω ταυτόχρονα δύο πρωτόγνωρες καταστάσεις. Από τη μία οι Πανελλαδικές και από την άλλη η πανδημία. Παραδόξως, η δεύτερη βοήθησε εν μέρει στο να διαχειριστώ την πρώτη. Η μείωση της εξεταστέας ύλης οδήγησε σε γρηγορότερη κάλυψή της και κατ’ επέκταση στο να απομείνει περισσότερος χρόνος για εμβάθυνση, ενώ η ακύρωση των απολυτήριων εξετάσεων συνέβαλε στο να εστιάσω αποκλειστικά στις Πανελλαδικές.
Παράλληλα, όμως, ο υπερβολικά πολύμηνος εγκλεισμός ενίσχυσε την ήδη υπάρχουσα ψυχολογική εξάντληση. Η απαγόρευση της κυκλοφορίας και η αναβολή των διά ζώσης μαθημάτων κατέστησαν την κοινωνική επαφή με φίλους σχεδόν αδύνατη. Ετσι η διαχείριση της κούρασης και του άγχους έγινε ακόμη πιο δύσκολη. Στην ψυχολογική εξάντληση έρχεται να προστεθεί και η σωματική, καθώς τα πρωινά διαδικτυακά μαθήματα του σχολείου ακολουθούνταν από τα απογευματινά διαδικτυακά μαθήματα του φροντιστηρίου. Οταν επί εβδομάδες κάθεσαι καθημερινά για ώρες μπροστά από μια οθόνη, επόμενη είναι και η σωματική κόπωση.
Το «μυστικό» για να καταφέρεις να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση δεν είναι άλλο από το να μην παραμελείς τον εαυτό σου. Τουλάχιστον αυτό δούλεψε σε μένα και αυτό είναι κάτι που θα συμβούλευα σε μελλοντικούς υποψηφίους. Οσο μπορούσα γυμναζόμουν και ασχολούμουν με δραστηριότητες όπως κιθάρα, βιντεοπαιχνίδια, εξωσχολικά βιβλία και φυσικά βρισκόμουν με φίλους όσο οι περιστάσεις μάς το επέτρεπαν. Το διάβασμα χρειάζεται μέτρο και πρώτα από όλα ξεκούραση. Στα θετικά μαθήματα όπου το κλειδί είναι η βαθιά κατανόηση της ύλης, σημασία δεν έχει η ποσότητα αλλά η ποιότητα της μελέτης.
Με το μεγάλο βάρος των αποτελεσμάτων να έχει φύγει από πάνω μου, είμαι πλέον ελεύθερος να απολαύσω το καλοκαίρι. Οπως συνηθίζεται σε τουριστικές περιοχές, θα συνδυάσω δουλειά και διακοπές (ένα από τα θετικά τού να μένεις στους Παξούς), καθώς θα περιμένω με ανυπομονησία την έναρξη της φοίτησής μου στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών. Ολα αυτά με την ελπίδα πως τα πανεπιστήμια θα ανοίξουν, καθώς κρίνοντας από τις προτεραιότητες των πολιτικών κάτι τέτοιο δεν φαίνεται και πολύ πιθανό.
Απόστολος Βεκόπουλος
Μόρια: 19.528
Σχολείο: Αρσάκειο Θεσσαλονίκης
Σχολή προτίμησης: Ανθρωπιστικές Σπουδές
«Συμβουλή προς τους επόμενους: θέστε ρεαλιστικούς στόχους»
Τη φετινή χρονιά, οι υποψήφιοι και οι υποψήφιες των Πανελλαδικών Εξετάσεων κλήθηκαν να διεκδικήσουν μια θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Τα μέτρα αποστασιοποίησης που επιβλήθηκαν για την ανάσχεση της πανδημίας του κορωνοϊού και η εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης μετέβαλαν τα δεδομένα και διαμόρφωσαν μια νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα. Η υποχρεωτική καθήλωση μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και η απομόνωση από συγγενείς και φίλους λειτούργησαν επιβαρυντικά για την ψυχολογία των μαθητών, στερώντας τους τη ζεστασιά της ανθρώπινης επαφής. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, καταφέραμε, με σθένος και επιμονή, να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να αναδειχθούμε νικητές.
Προσωπικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς και τους καθηγητές μου που στάθηκαν αρωγοί και συνοδοιπόροι στην προσπάθειά μου, με την καθοδήγηση και τη συμπαράσταση που μου προσέφεραν. Ακόμα, θα ήθελα να συγχαρώ τους συμμαθητές μου για τις επιτυχίες τους και για τη θέληση που επέδειξαν καθ’ όλη τη διάρκεια της προσπάθειάς τους.
Θα συμβούλευα τους μαθητές που ξεκινούν τώρα την προετοιμασία τους να θέσουν ρεαλιστικούς στόχους για το μέλλον και να οπλιστούν με δύναμη και κουράγιο για να τους υλοποιήσουν. Θα ήταν ωφέλιμο να καταρτίσουν εξαρχής ένα ευέλικτο πρόγραμμα μελέτης, που θα τους βοηθήσει να καλύψουν πλήρως τη διδακτέα ύλη, αφήνοντας όμως περιθώρια για ξεκούραση και ψυχική αποφόρτιση. Εξίσου σημαντικό είναι να αφιερώνουν (στο μέτρο του δυνατού) μέρος του χρόνου τους σε δραστηριότητες που τους ευχαριστούν, όπως η ενασχόληση με τη μουσική και τον αθλητισμό. Με αυτόν τον τρόπο θα είναι σε θέση να απαλλαγούν από το άγχος και να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμεις τους, ώστε να αντεπεξέλθουν με μεγαλύτερη επάρκεια στις σχολικές τους υποχρεώσεις. Το κυριότερο όμως είναι να έχουν αυτοπεποίθηση σε ό,τι κάνουν και να μην αμφισβητούν τις ικανότητές τους. Μόνο έτσι θα αδράξουν τις ευκαιρίες που διανοίγονται μπροστά τους και θα βάλουν πλώρη για νέους ορίζοντες.
Νικολέττα Μπακιρτζή – Παπαχρίστου
Μόρια: 19.056
Σχολείο: Κολέγιο Ανατόλια
Σχολή προτίμησης: Ιατρική Σχολή
«Ηθελα να μπω στην Ιατρική από την Α’ Γυμνασίου»
Η Ιατρική ήταν πάντα ο στόχος μου από την Α’ Γυμνασίου. Είχα την τύχη να γνωρίσω πολύ βιωματικά την Ιατρική και ήθελα να συνεισφέρω με τον ίδιο τρόπο. Οι γονείς μου είναι στον χώρο της Ιατρικής, αλλά ποτέ δεν με πίεσαν. Ηταν καθαρά δική μου επιλογή. Γενικά με ενδιαφέρει η Νευρολογία.
Η φετινή σχολική χρονιά ήταν μια εντελώς πρωτόγνωρη εμπειρία για εμάς.
Με βοήθησε πολύ και είμαι πραγματικά ευγνώμων και για τους καθηγητές μου, γιατί η ποιότητα εκπαίδευσης μέσα σε αυτές τις συνθήκες είχε ως αποτέλεσμα να μην έχουμε μαθησιακές απώλειες μέσα στη χρονιά.
Ορισμένες φορές επικεντρωνόμαστε στις Πανελλαδικές και παραβλέπουμε ότι αυτός είναι ένας αγώνας που αρχίζει από το Γυμνάσιο, γιατί τότε τίθενται τα θεμέλια στη γνώση και η αγάπη για τη μάθηση. Αν ο μαθητής ή η μαθήτρια δεν έχει κενά στο Γυμνάσιο, για το Λύκειο μένει το γνωστικό κομμάτι μέσα από μια τυποποιημένη διαδικασία.
Εγώ δεν είχα κενά από τις αρχικές τάξεις Γυμνασίου, οπότε μετά ήταν ζήτημα χρόνου να καλύψω την ύλη.
Από την αρχή στο Γυμνάσιο οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μου μου είχαν εμφυσήσει την αγάπη για την αναζήτηση της γνώσης. Ποτέ δεν έμεινα στο τυπικό κομμάτι, αλλά προσπαθούσα να έχω μια κριτική προσέγγιση της γνώσης και σφαιρική αντίληψη που, όπως είδαμε, έπαιξαν ρόλο στις εξετάσεις.
