Παρατηρείται μια παραδοξότητα στον πολιτικό διάλογο τους τελευταίους μήνες. Η παραδοξότητα της παρατεταμένης υπόκωφης εκλογολογίας, παρότι οι συνθήκες μοιάζουν εντελώς ακατάλληλες για να στηθούν κάλπες, με την πανδημία να συνεχίζει να είναι μέρος της ζωής μας και το Ταμείο Ανάκαμψης να αναμένεται ως μάννα εξ ουρανού για την οικονομία. Μιας εκλογολογίας που διαψεύδεται κάθε φορά, καθαρά και πεισματικά, από τον καθ’ ύλην αρμόδιο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά στο παρασκήνιο αφήνεται να επιβιώνει. Που επικαλείται υπαινικτικά αυτός που, σύμφωνα με όσα η κοινή λογική επιτάσσει, δεν πρέπει να τη θέλει, ο Αλέξης Τσίπρας, και που την απαιτούν εντόνως οι εσωκομματικοί του επικριτές.
Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πως το προβάδισμα της ΝΔ είναι, προσώρας, σταθερό και η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ από την όποια κυβερνητική φθορά δεν είναι αυτή που περίμενε, ένας βασικός παράγοντας που συντηρεί τη συζήτηση αυτή είναι η περίπου αγνή κι ανόθευτη απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ, το εκλογικό σύστημα με το οποίο θα μετρηθούν τα αποτελέσματα της επόμενης αναμέτρησης, όποτε κι αν πραγματοποιηθεί, που διατηρεί ως ασφαλιστική δικλίδα το ελάχιστο ποσοστό του 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή και καταργεί πλήρως το μπόνους στο πρώτο κόμμα.
Για τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που έσπευσε να αλλάξει τον εκλογικό νόμο χωρίς να πετύχει την πλειοψηφία που θα του επέτρεπε να μην εφαρμοστεί ποτέ, ο στόχος είναι φαινομενικά απλός. Να έχει αρκετό προβάδισμα ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που μπορούν να συμμαχήσουν με αυτόν να μην μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, να «κάψει» την πρώτη κάλπη, ώστε να πάει σε δεύτερη, με ενισχυμένη αναλογική και να κερδίσει, ξανά, με αυτοδυναμία στο κοινοβούλιο.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, έχει δηλώσει παραπάνω από μία φορά πως στόχος του είναι μια «προοδευτική διακυβέρνηση», την οποία θα επιδιώξει μετά την πρώτη κάλπη, με συμμαχίες με τα άλλα προοδευτικά κοινοβουλευτικά κόμματα, δηλαδή, με τα παρόντα δεδομένα (ας το υπογραμμίσουμε αυτό), το Κίνημα Αλλαγής και το ΜέΡΑ25. Το ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια συνεννόηση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ, του Κινήματος Αλλαγής και του ΜέΡΑ25 δεν δείχνει να τον απασχολεί.
Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ
Στα ερωτηματικά προστίθεται ο αστάθμητος παράγοντας των επόμενων εκλογών που είναι η επίδοση μικρών κομμάτων, παλιών και καινούργιων. Στο φάσμα της Αριστεράς, για παράδειγμα, προστίθενται νέοι σχηματισμοί που ετοιμάζονται από πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ, όπως η Αριστερή Πρωτοβουλία που ιδρύουν ο Νίκος Χουντής, ο Δημήτρης Στρατούλης, ο Κώστας Ησυχος, ο Κώστας Λαπαβίτσας κ.ά. Σε φάση πολιτικών συζητήσεων και διεργασιών βρίσκεται επίσης ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ενώ αυτόνομη εκλογική κάθοδο, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με διάθεση συνομιλίας με όλο τον προοδευτικό χώρο, θα κάνουν οι Πράσινοι. Αγνωστο παραμένει αν θα μετρηθεί εκλογικά η πρωτοβουλία «εΜείς» του Νίκου Νυφούδη και άλλων πρώην στελεχών του Ποταμιού.
Δεξιές ανησυχίες
Στη λεγόμενη «δεξιά πολυκατοικία», τα πράγματα περιπλέκονται σαν οικογενειακή σαπουνόπερα. Ο Νίκος Καραχάλιος είχε ανακοινώσει κόμμα με το όνομα «Δημοκράτες» και πολιτική πρωτοβουλία με όνομα «Ακριβώς στο κέντρο» με τον Ευάγγελο Αντώναρο και τον Αρη Σπηλιωτόπουλο. Αντώναρος και Σπηλιωτόπουλος, παράλληλα, συμμετέχουν στην επίσης καραμανλική άτυπη πρωτοβουλία των «έξι πρώην υπουργών» που παρεμβαίνουν τακτικά με ανακοινώσεις εναντίον της κυβέρνησης, με συνυπογράφοντες την Κρινιώ Κανελλοπούλου, τον Χρήστο Ζώη, τον Νίκο Σταυρογιάννη και τον Σάββα Τσιτουρίδη. Δύο ακόμη γνώριμα πρόσωπα που θα συμπράξουν εκλογικά είναι ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Θάνος Τζήμερος.
Οι διαμαρτυρόμενοι
Μέσα σε όλα αυτά, η πανδημία έδωσε πεδίο δημιουργίας μιας νέας φουρνιάς κομμάτων διαμαρτυρίας, από αυτά που κάποτε, τα μαγικά εκείνα χρόνια που δεν είχε μπει ακόμη στο καθημερινό λεξιλόγιο μας η λέξη «μνημόνιο», δεν τα παίρναμε πολύ στα σοβαρά, μέχρι που μας τιμώρησε το κάρμα και ζήσαμε στελέχη των ΑΝΕΛ σε υπουργικές καρέκλες και νεοναζί, τηλευαγγελιστές της μεταμεσονύχτιας ζώνης και πωλητές επιστολών του Ιησού στη Βουλή.
Σε αυτά περιλαμβάνεται το «Κίνημα Ελεύθερων Ανθρώπων» υπό τον Γιώργο Τράγκα, που έχασε τον συνοδοιπόρο του Νίκο Νικολόπουλο, αλλά απέκτησε επώνυμες και καλλίφωνες μεταγραφές, όπως τον τραγουδιστή Βαλάντη, γνωστό από μια φωτογραφία του στον δρόμο με τον Ντόναλντ Τραμπ, και τον Γρήγορη Πετράκο, επίσης τραγουδιστή που βρήκε επιτέλους δημοσιότητα ως φανατικός αντιεμβολιαστής. Στο πεδίο αυτό, της άρνησης του εμβολίου, θα αναμετρηθεί απέναντι στον Φαίδωνα Βόβολη, τον καρδιολόγο, δεινό χειριστή των social media, ιδρυτή του κόμματος «Ελεύθεροι Ξανά!» και μπροστάρη των διαδηλώσεων των αντιεμβολιαστών. Ανάμεσα στους οποίους έκαναν την εμφάνισή τους και μερικά τρικάκια του κόμματος «Ελληνες», του οποίου προεδρεύει μέσα από τη φυλακή ο Ηλίας Κασιδιάρης.
Τα κόμματα αυτά δεν μετριούνται προς το παρόν, ουδείς μπορεί να υπολογίσει με απόλυτη ασφάλεια την τύχη τους, αν και με το πλαφόν του 3% μοιάζει απίθανο προσώρας να δούμε κοσμοϊστορικές αλλαγές στη Βουλή. Αυτό που μπορεί να συμβεί όμως με την απλή αναλογική είναι το άθροισμα των ποσοστών τους να ψαλιδίσει αυτό των κοινοβουλευτικών μειώνοντας σημαντικά το εκλογικό μέτρο (δηλαδή την κατανομή των εδρών), αλλάζοντας το σκηνικό με τρόπο που τώρα δεν μπορούμε, προς το παρόν, να διαγνώσουμε, ούτε εμείς, ούτε όσοι πόνταραν στην απλή αναλογική σαν έναν μπουφέ από τον οποίο θα διαλέξουν συμμάχους με τον ίδιο τρόπο που συνδυάζουν σαλάτα, πατάτα και ψητό.
