Ας ξεκινήσουμε από μια παραδοχή: κάθε κόμμα που εισέρχεται σε κούρσα εκλογής νέας ηγεσίας, εκπέμπει ένα διττό σήμα. Αυτό της εσωστρέφειας ή των πολλών αποχρώσεων. Λογικό. Ρευστοποιείται ο πολιτικός του κύκλος, κάθε επίδοξος αρχηγός μαζί με την κεντρική ατζέντα, έχει και τη δική του. Κι εδώ είναι το δύσκολο της εξίσωσης. Πώς θα συνδυάσει το σήμα της εσωτερικής κούρσας, χωρίς αυτή να διολισθαίνει σε πυρά εσωτερικής πλεύσης. Και την ίδια ώρα, το εν λόγω κόμμα, θα καταφέρνει να διατηρήσει τη δυναμική του παρουσία στο πολιτικό σκηνικό.
Οπως καταλάβατε, αυτό περίπου απασχολεί τη Φώφη Γεννηματά και το επιτελείο της. Που και τον κίνδυνο μιας προσφυγής στις κάλπες δεν αποκλείουν και τον διμέτωπο συνεχίζουν. Ανεβάζουν στροφές κατά της κυβέρνησης και κυρίως στο πεδίο της πανδημικής κρίσης από τη μία. Εχουν όμως και τη ματιά τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που οι μετεωρισμοί του αφήνουν χώρο στη Χαριλάου Τρικούπη για θεσμική και ταυτόχρονα δυναμική στάση.
Η εξίσωση βέβαια δεν είναι εύκολη. Και για να μπορούμε ακόμη βαθύτερα να δούμε τις μεταβλητές της πρέπει να διαβάσουμε τη μάχη σήμερα στο ΚΙΝΑΛ ως ένα ισοζύγιο εσωστρέφειας – εξωστρέφειας. Θα έχουμε νικητή το δεύτερο σκέλος; Η επανεκκίνηση, ταυτοτική, της 3ης Σεπτέμβρη και της φετινής ΔΕΘ είναι αιτίες για παραγωγή πολιτικών συμβάντων με όρους ανοίγματος, πειστικής πρότασης και υπεράσπισης της πασοκικής μεταπολιτευτικής κληρονομιάς. Κι εδώ ενοποιείται το κόμμα.
Ως άσκηση εξωστρέφειας βέβαια, υπολογίστε και μια σειρά διεργασιών στο παρασκήνιο. Η εκδήλωση στον Σχίνο, στα Γεράνεια Ορη, το γεύμα Γεννηματά και Γιάννη Τσιρώνη και η κοινή εκδήλωση με θέμα την πράσινη ατζέντα, φανέρωσαν χημεία με τους Οικολόγους Πράσινους. Στη Βουλή, ακολούθησε και επαφή με τον έτερο πόλο (μιλώ για τους Πράσινους των Χρυσόγελου – Τρεμόπουλου) και το Πράσινο Φόρουμ όπου συμμετέχουν ευρύτερες δυνάμεις όπως οι Πειρατές του κ. Γούναρη. Και εδώ λένε οι παρατηρητές υπήρξε καλό κλίμα και προσθέστε πως και ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί διαύλους εκ νέου με όλη αυτή την πράσινη επικράτεια. Εξάλλου, κεντρικό στοίχημα εξωστρέφειας για το Κίνημα Αλλαγής είναι το Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα παρουσιάσει τον Σεπτέμβριο. Και το ΠΑΣΟΚ που έχει επιστρέψει στη συζήτηση ζωηρά, λογίζεται ως ο βασικός πυλώνας για την ανασύνταξη του χώρου από όλους.
Επιμέρους αρρυθμίες
Βέβαια, είπαμε: η κούρσα είναι κούρσα. Και οι εντάσεις είναι εντάσεις. Δεν πέρασε απαρατήρητο ας πούμε το ψηφιακό καβγαδάκι του πολύπειρου Βασίλη Κεγκέρογλου με τη Χαρά Κεφαλίδου για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Βέβαια αυτό δεν υπάγεται ακριβώς στην κούρσα εκλογής νέας ηγεσίας για το κόμμα, αλλά φανερώνει μια επιμέρους αρρυθμία που συχνά έχουν και οι καλύτερες οικογένειες.
Αν όμως αναζητάμε το νήμα της εξωστρέφειας και πώς αυτό δεν θα επισκιαστεί από τις παρεμβάσεις των μέχρι τώρα επίσημων υποψηφίων για την ηγεσία (Φώφη Γεννηματά, Νίκος Ανδρουλάκης, Ανδρέας Λοβέρδος), ας έχουμε υπόψη μας πως η πρόεδρος του κόμματος με εγκύκλιο ζήτησε από τις νομαρχιακές οργανώσεις όλης της Ελλάδας επαφή με τους υποψήφιους βουλευτές του 2019 και ανίχνευση προθέσεων. Είναι κίνηση προς τα εμπρός.
Πάντα βέβαια ο Τύπος αναζητεί στην πολιτική κουζίνα τα εσωτερικά μέτωπα στα κόμματα. Κι εδώ είναι το ακανθώδες σημείο. Θα εντάσσονται σε μια λογική δυναμική οι όλο και πιο πυκνές παρεμβάσεις των δελφίνων ή θα λογίζονται ως συμπτώματα εσωστρέφειας; Η Φώφη Γεννηματά έχει την πείρα να ενοποιήσει τη μάχη που δίνει για χώρο ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια ώρα το όλο κόμμα να πείσει πως η δική του κούρσα είναι μέρος μιας ανασύνταξης, όχι μιας αποσύνθεσης. Ιδωμεν.
