Ο Μανώλης Μπλέτας είναι ένας από τους αμέτρητους εθελοντές που αυτές τις μέρες αψήφησαν τον κίνδυνο και με αυταπάρνηση πάλεψαν με τις φλόγες.

Ο 27χρονος εθελοντής πυρασφάλειας του Αγίου Στεφάνου, που είναι μοντέλο, έδωσε μια συνέντευξη από καρδιάς στο okmag.

Ο Μανώλης Μπλέτς οιράστηκε με τον Γιώργο Μπέζα τις δύσκολες στιγμές κατά τις οποίς λύγισε, τις αγωνίες και τις εικόνες που δεν θα ξεχάσει ποτέ στη ζωή του.

Περιγράφει, μάλιστα, πώς ένισε την ώρα που έμαθε πως καίγεται το σπίτι του στο Κρυονέρι!

Διαβάστε την εξομολόγηση του γενναίου εθελοντή που αποδεικνύει ότι πίσω από μια τέλεια εξωτερική εμφάνιση, μπορεί να κρύβεται και μια δυνατή ψυχή.

Πέντε μέρες ήσουν στην πρώτη γραμμή και πάλευες για την κατάσβεση τις φωτιάς στην Αττική. Την ώρα της «μάχης» από πού αντλούσες δύναμη;

Μπροστά στον κίνδυνο, ο εχθρός ήταν ένας οι φλόγες. Υπήρχε πολύ αδρεναλίνη. Ήταν μέρες γεμάτες θυμό, θλίψη… Όλο αυτό ήθελε ψυχή.

Αντλούσα δύναμη και κουράγιο από εκείνους και για εκείνους που τα έχασαν όλα. Βλέπαμε την φωτιά να καίει τα δάση που μεγαλώσαμε και το πρώτο που μας ερχόταν στο μυαλό ήταν να τη σβήσουμε. Πέντε μέρες ήμασταν εκεί ακούραστα, κοιμηθήκαμε μόνο μια δύο ώρες. Κανένας όμως δεν παραπονέθηκε πως είναι κουρασμένος. Ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον, γίναμε μια γροθιά για το καλό.

Τι θυμάσαι από εκείνες τις στιγμές;

Πρέπει να σου πω ότι την τρίτη μέρα και ενώ είχα πάει στο φυλάκιο για ανεφοδιασμό με ειδοποίησαν ότι καίγεται το σπίτι μου στο Κρυονέρι. Έφυγα και πήγα να βοηθήσω τους πυροσβέστες να το σώσουμε. Ευτυχώς γλιτώσαμε τα χειρότερα. Εκείνες τις στιγμές κανείς δεν σκέφτεται να σώσω το δικό μου ή του γείτονα, δεν βλέπεις. Κυριαρχούσε γύρο μας ένας πανικός. Εκείνο που θυμάμαι έντονα είναι: κόσμος να κλαίει, να τρέχει να σωθεί. Εμείς έπρεπε με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό να πεισμώσουμε να πάρουμε θάρρος και να δράσουμε όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται. Είμαστε εθελοντές και κάνουμε το αδύνατο δυνατό να βοηθήσουμε. Πολλές φορές η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική διότι βρεθήκαμε μπροστά σε καμένα λάστιχα. Μέσα στο δάσος που καιγότανε υπήρχαν μπουκάλες υγραερίου… όμως δεν φοβήθηκε κανένας.

Υπήρξαν στιγμές που λύγισες, που φοβήθηκες;

Θα είμαι ειλικρινής. Δεν φοβάμαι τις φωτιές αλλά τρομάζω στην ιδέα ότι καίγεται η χώρα μου… Ζητάω συγγνώμη που δεν κατάφερα να κάνω περισσότερα από όσα έκανα.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;

Εγκλωβίστηκε αρκετές φορές το όχημά μας γύρω από τη φωτιά. Όπως και το γεγονός ότι κάποια στιγμή μείναμε χωρίς νερό. Μάλιστα, στο περιστατικό με το κοντέινερ που εξερράγη ήμασταν με την ομάδα μου σε απόσταση αναπνοής. Για καλή μας τύχη έκανε αναζωπύρωση στα 15 μέτρα και τρέξαμε να την προλάβουμε και την ίδια στιγμή έγινε η έκρηξη. Στάθηκα πολλές φορές τυχερός. Στο παρά πέντε σώθηκα.

Οι δικοί σου άνθρωποι δεν ανησύχησαν για εσένα;

Ανησυχούσαν και με το παραπάνω αλλά, βρε παιδιά, είναι καθήκον μας και ανθρώπινη υποχρέωση μας να βοηθάμε. Για τον τόπο μας μόνο!

Αυτό το πενθήμερο είχες και τα γενέθλια σου και οι συνάδελφοι σου σού έκαναν έκπληξη.

Αυτές τις μέρες το κλιμάκιο του Αγίου Στεφάνου πυρόσβεσης εθελοντών έγινε το σπίτι μου, οι συνάδελφοι μου τα αδέρφια μου. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου κάνοντας μια ευχή. Να μην είχε συμβεί αυτό που μας βρήκε.

Τι θα ρωτούσες αυτούς που βάζουν φωτιές;

Δεν θα ρωτούσα…

Πόσα χρόνια κάνεις εθελοντισμό;

Αυτή η μάχη των πέντε ημερών με τις φλόγες ήταν η αρχή για να το καθιερώσω παρόλο που με τα παιδιά και τους άλλους εθελοντές γνωριζόμαστε χρόνια.

Πηγή: okmag.gr

Τελευταία Νέα