Γιατί καιγόμαστε;
Σίγουρα θα ακούσατε πολλές φορές αυτό το ερώτημα μετά τις μεγάλες πυρκαγιές.
Γιατί καιγόμαστε;
Διότι το δάσος σωστά δεν το διαχειριζόμαστε.
Βρέθηκα λίγα 24ωρα μετά τις καταστροφικές φωτιές της Εύβοιας, της Αττικής και της Πελοποννήσου να οδηγώ στην Αίγινα προς την Αφαία.
Και το ερώτημα που εύλογα γεννάται: Γιατί δεν έχουμε φροντίσει να καθαριστούν τουλάχιστον οι άκρες των δρόμων από τις ξερες πευκοβελονες;
Σημειώνω ότι το επιτόπιο φωτορεπορτάζ έγινε 14 Αυγούστου δηλαδή μόλις λίγα 24ωρα μετά τη βιβλική καταστροφή στην Εύβοια και τις μεγάλες πυρκαγιές με χιλιάδες στρέμματα δάσους καμένα σε Αττική, Ηλεία, Αρκαδία. Ούτε αυτό δεν μας συνέτισε; Γιατί δεν έχουν καθαριστεί ούτε τώρα έπειτα απο τις μεγάλες φωτιές;
Περιμένουμε απλώς να συμβεί μια νέα καταστροφή αυτή τη φορά στο καταπράσινο και παρθένο πευκοδάσος της Αίγινας;
Τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε; Πρόληψη για την προστασία του δάσους ή περισσότερα εναέρια μέσα και πυροσβέστες; Αν αφήνουμε στην τύχη τους τα δάση, την πρόληψη τους και τη διαχείριση τους πάντα μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά θα λέμε ότι τα μέσα δεν επαρκούσαν…
Την ίδια απογοητευτική εικόνα κατέγραψα στο ίδιο δάσος αλλά στο δρόμο που οδηγεί από τον Μεσαγρό στην Αγία Μαρίνα μέσω Αλωνων. Στην άκρη του δρόμου παρατηρεί κάνεις ένα χοντρό “χαλί” από ξέρες πευκοβελόνες. Το πατάς και βλέπεις ότι μπορεί να είναι και δυο και τρεις πόντοι πάχος.
Και στο εσωτερικό του δάσους όχι πολύ μακριά από την άσφαλτο, μία γνώριμη αποκρουστική εικόνα: Σκουπίδια και εύφλεκτα υλικά. Σε μόλις 20- 30 m περιήγησης βλέπω σπασμένα μπουκάλια, χαρτιά, πλαστικές καρέκλες. Α, και έναν αναπτήρα. Ναι. Αναπτήρα Και αν αναρωτιέστε δοκίμασα κιόλας να δω αν ήταν άδειος. Αναβε κανονικά. Φυσικά τον μάζεψα για να τον πετάξω.
Στο εσωτερικό του δάσους βέβαια η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Οι ξερές πευκοβελόνες έχουν καλύψει τα πάντα στο έδαφος. Με δυσκολία διακρίνεις το χώμα. Υπάρχουν δε και μεγάλα σπασμένα κλαδιά.
Δασαρχεία, δασικές υπηρεσίες, πολιτική προστασία αλλά και το κίνημα του εθελοντισμού που τώρα γιγαντώνεται πρέπει να δώσουμε τεράστιο βάρος στην πρόληψη και στη διαχείριση των δασών. Ειδικά τώρα που με την κλιματική αλλαγή οι περίοδοι ξηρασίας θα είναι πιο παρατεταμένες.
Ας δράσουμε όλοι τώρα πριν είναι αργά.
