«Από τις εφημερίδες μάθαινα πως είμαι sex symbol» είχε πει σε μια από τις συνεντεύξεις της η Ζωή Λάσκαρη.

Έζησε όπως ήθελε. Έξω από κανόνες, περιοριστικές νόρμες και φορεμένες ταμπέλες. Η Ζωίτσα, όπως την αποκαλούσε το κοινό της, ήταν η τελευταία μεγάλη σταρ, αληθινά αντισυμβατική μέχρι το τέλος της -αυτό που γράφτηκε με θλίψη στις 18 Αυγούστου του 2017.

Έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης και σύμβολο της μοιραίας θηλυκής προσωπικότητας. Σφράγισε μια για πάντα μέσα από τους κινηματογραφικούς ρόλους της τη σεξουαλική απελευθέρωση, φέρνοντας επανάσταση στα ήθη και στοιχειώνοντας τα όνειρα των αντρών με την απαράμιλλη ομορφιά της. Κανένας φακός πριν από την εμφάνισή της δεν είχε καταγράψει πιο ερωτικό βλέμμα και καμία κάμερα δεν είχε αποτυπώσει πιο όμορφο γυναικείο πρόσωπο. Με το ελκυστικό περπάτημα της λαφίνας, αλλά και της πριγκίπισσας ταυτόχρονα.

Μπήκε στη ζωή μας φορώντας το διάδημα της σταρ, πέρασε στα κινηματογραφικά πλατό καθιερώνοντας μέσα σε μια νύχτα την αντισυμβατική περσόνα της και με έναν Κατήφορο ανέβηκε τον ανήφορο της διασημότητας, της δόξας, της φήμης, της αίγλης, των χρημάτων αλλά και της ανεμπόδιστης καθιέρωσής της.

Η Ζωή Λάσκαρη έγινε το κορίτσι για καρφίτσωμα στις προθήκες των κινηματογράφων, η αφίσα στα αποδυτήρια των ποδοσφαιρικών γηπέδων αλλά και η αγαπημένη φωτογραφία στα δωμάτια των μοναχικών αγοριών, που κάθε ερωτική τους φαντασίωση ήταν άρρηκτα δεμένη με το κορίτσι-πειρασμός. Το κορίτσι με τις αψεγάδιαστες καμπύλες, τις ατέλειωτες γάμπες, το ευθυτενές κορμί και το αλαβάστρινο δέρμα.

Λυκούρεζος: Ο άνθρωπός της

Λίγα χρόνια αργότερα η Ζωή Λάσκαρη στο πρόσωπο του ποινικολόγου Αλέξανδρου Λυκουρέζου θα βρει τον άνθρωπό της, το λιμάνι της. Τον άνθρωπο που θα μείνει κοντά του για 41 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το τέλος. Αυτή τη φορά η σχέση της δεν ήθελε με τίποτα να μεταβληθεί σε ανελέητο κουτσομπολιό και γι’ αυτό την προστάτευσε με νύχια και με δόντια κρατώντας την όσο μπορούσε μακριά από φλας και παπαρατσικά κυνηγητά. Ο Λυκουρέζος αγάπησε τη Ζωή για την ειλικρίνειά της, τον αυθορμητισμό της, τη ζεστασιά της, την ομορφιά της και τον χαρακτήρα της. Ο ερωτικός τους δεσμός επισφραγίστηκε στις 21 Ιουνίου 1976 στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα. Απλά, ρομαντικά, μακριά από φλας, δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, κάμερες και προβολές.

Το ζευγάρι έζησε για 41 χρόνια μαζί. Σαράντα ένα χρόνια αγάπης, συντροφικότητας, αλληλοεκτίμησης και σεβασμού. Ένα ξεχωριστό ζευγάρι που άντεξε στον χρόνο και πέρασε από πολλά κύματα. Σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν πασπαλισμένα με χρυσόσκονη. Όμως η σχέση άντεξε. Ενάντια στους κακόβουλους, στους ζηλιάρηδες, στους κακεντρεχείς. Μια πετυχημένη σταρ του σινεμά κι ένας καταξιωμένος ποινικολόγος δεν ήταν και ο καλύτερος συνδυασμός για να αντέξει ένας γάμος. Πολλοί είπαν πως είχε ημερομηνία λήξης γιατί και οι δύο ήταν απίστευτα δυνατές προσωπικότητες, που πολλές φορές συγκρούονταν.

Όμως μέσα από τη θυελλώδη σχέση τους έζησαν και ένιωσαν βαθιά κι έντονα συναισθήματα. Έρωτα, πάθος, θαυμασμό, γοητεία, ζήλια. Γιατί η Ζωή ζήλευε πολύ τον Αλέξανδρο, ειδικά ύστερα από κάποιες ερωτικές ατασθαλίες του.

Η ίδια είχε πει: «Η αλήθεια είναι πως ο γάμος μου είχε κινδυνεύσει από τις ατασθαλίες του Αλέξανδρου. Αλλά ήθελα να τον κρατήσω γιατί μ’ ενδιέφερε να προστατεύσω την οικογένειά μου. Στη ζυγαριά που έβαλα τα καλά του ήταν περισσότερα από τις αταξίες του, έστω κι αν αυτές πονούσαν πολύ». Οι αταξίες του γνωστού ποινικολόγου δεν υπονόμευσαν ποτέ τη σχέση του μαζί της διότι τη λάτρευε και αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Ήταν ο πυρήνας της ζωής του. Η αγάπη που έλαμπε πάντα στα μάτια και στο χαμόγελό του. Όσο την είχε δίπλα του την καμάρωνε, τη θαύμαζε και δήλωνε παντού πως ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Λάτρευε τον ατίθασο χαρακτήρα της, τη γενναιότητά της, την ντομπροσύνη της, τη γενναιοδωρία της.

Οι τίτλοι τέλους

Εκείνη την ήσυχη μέρα του Αυγούστου του 2017, που το ημερολόγιο έγραφε 18, ημέρα Παρασκευή, το κορίτσι που λάτρεψε η οθόνη και η σκηνή έφυγε από τη ζωή. Έτσι ξαφνικά, εντελώς αναπάντεχα, ήρεμα και γαλήνια. Έφυγε μέσα σε ένα όνειρο. Όπως ακριβώς επιθυμούσε. Η Ζωίτσα κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε. Το βράδυ της 17ης Αυγούστου έπεσε για ύπνο και έσβησε από ανακοπή καρδιάς, όπως διέγνωσαν οι γιατροί. Δεν φοβόταν τα γηρατειά, ούτε τον θάνατο. Μόνο την αρρώστια. Την ανημπόρια. Η είδηση του ξαφνικού θανάτου της πάγωσε την Ελλάδα. Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια της κοσμοαγάπητης ηθοποιού, καθώς κι όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος.

Οι τίτλοι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με μεγάλα γράμματα: «Έφυγε η τελευταία των σταρ», «Αντίο, Ζωίτσα», «Πολύ μας πίκρανες, Ζωή», «Τελευταία παράσταση χωρίς encore», «Ένας άγγελος στη γειτονιά των αγγέλων», «Καλό ταξίδι, Ζωή», «Έφυγε η ξανθή αγαπημένη Παναγιά», «Η Ζωίτσα στον Παράδεισο», «Αθάνατο κορίτσι για φίλημα» κ.ά. Η ίδια έλεγε συχνά: «Θέλω να φύγω ήσυχα. Ούτε επικήδεια φλας ούτε μετά θάνατον ύμνους ούτε χειροκροτήματα και ετεροχρονισμένες φιλίες». Έτσι ακριβώς λοιπόν έφυγε. Ήρεμα και γαλήνια. Στον επίγειο παράδεισό της, δίπλα στη θάλασσα, μια ήσυχη καλοκαιρινή νύχτα, ανάμεσα σε πολύχρωμα λουλούδια και τους ανθρώπους που αγαπούσε.

Λαός και Κολωνάκι αποχαιρέτησαν τη μεγάλη σταρ με τιμές «πρώτης κυρίας», όπως άλλωστε άρμοζε στην αγαπημένη ηθοποιό. Όλοι ήταν εκεί. Φίλοι, θαυμαστές, συνεργάτες, απλοί περαστικοί, περίεργοι, τουρίστες. Όλοι! Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στον ιερό ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι. Ένα παρατεταμένο δυνατό χειροκρότημα μόνο ακουγόταν κι εκείνη «πετούσε» για πάντα στη γειτονιά των αγγέλων. Το πιο συγκινητικό «αντίο» ήταν αυτό από την κόρη της Μαρία Ελένη στους φίλους της στο Διαδίκτυο, ως ο ιδανικός επίλογος στη ζωή της μητέρας της: «Μαμάκα μου, θα είσαι πάντα το πιο λαμπρό αστέρι μου. Θα είσαι η μυρωδιά μου, η καλύτερή μου φίλη. Μου δίνεις τέτοια δύναμη που ο πόνος όλος θα γίνει δημιουργία. Και θα γελάω, μαμά μου. Θα γελάω γιατί η ψυχή σου θέλω να είναι ανάλαφρη. Να μη σε βαραίνω. Όπως γελούσαμε μαζί. Και είμαι τόσο ευτυχισμένη που έφυγες σαν άγγελος… Χωρίς γιατί… Έτσι γούσταρες απλά! Ήταν η δική σου ζωή!».

Πηγή: Okmag.gr