Αναζήτηση
Για όσους αγαπούν το μπάσκετ, για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στον χώρο, η προοπτική συνύπαρξης στην ηγεσία της ΕΟΚ του Νίκου Γκάλη, του Παναγιώτη Φασούλα και του Φάνη Χριστοδούλου (δίχως να υποτιμώ κατ’ ελάχιστο την προσωπικότητα του Ευθύμη Ρεντζιά και των υπολοίπων), είναι… όνειρο. Είναι το όνειρο που είχαμε χρόνια, είναι το αγκάθι που μας πλήγωνε.
Μια μικρή χώρα, που έχει βγάλει τέτοιες προσωπικότητες, να έχει παροπλισμένους τους Γκάλη και Χριστοδούλου (άντε κι ο Φασούλας είχε επιδερμική συμμετοχή) και να διοικείται από τους Βασιλακόπουλους, τους Τσαγκρώνηδες και τους Γολέμηδες. «Ανθ’ ημών ο Γουλιμής» σε όλο το μεγαλείο του.
Επιτέλους επανέρχεται η τάξη στα πράγματα. Πλέον, δεν χρειάζεται να γίνουν εκλογές. Γιατί, αλήθεια, αν τα σωματεία επιλέξουν οτιδήποτε άλλο, από το να εμπλακεί ο Γκάλης στα του μπάσκετ, είναι άξια της μοίρας τους. Γιατί πλέον δεν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε, εδώ είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αθλήματος.
Ο Παναγιώτης Φασούλας τόλμησε αυτό, που ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έτρεμε. Μια πιο ισχυρή προσωπικότητα από τον ίδιο, έναν άνθρωπο σύμβολο για τον ελληνικό αθλητισμό, να του δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσει να προσφέρει στο ελληνικό μπάσκετ. Δεν φοβάται πως η λάμψη του Γκάλη θα είναι μεγαλύτερη, γιατί απλά δεν έχει ούτε απωθημένα, ούτε κόμπλεξ. Το αποδεικνύει με κάθε του κίνηση.
Αν μέχρι χθες κάποιος σκέφτονταν ότι ο Φασούλας είναι πιο συμβατός με τα «θέλω του», ότι προσφέρει μια σημαντική προοπτική στο μπάσκετ, πλέον σήμερα ξέρει. Κι αν μέχρι χθες κάποιος έλεγε «ναι μεν, αλλά», τώρα δεν έχει παρά να συνταχθεί. Γκάλη παρόντος, όλα τα άλλα είναι… να ‘χαμε να λέγαμε.
Υπάρχουν (φαντάζομαι) και κάποιοι που δεν πρόλαβαν τον Γκάλη και που (ενδεχομένως) αναρωτιούνται τι θα κάνει ο Νικ, που δεν μπορούν οι υπόλοιποι. Αν υπάρχουν, κακώς είναι στον χώρο του μπάσκετ, αλλά να τους βοηθήσουμε. Αναφερόμαστε στη μεγαλύτερη αθλητική προσωπικότητα της χώρας. Τον άνθρωπο στον οποίο υποκλίνεται το παγκόσμιο μπάσκετ. Τον Hall of Famer, τον παίκτη που άλλαξε την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον «απόλυτο».
Ταυτόχρονα αναφερόμαστε σ’ έναν εξόχως ευρηματικό και προσεκτικό σε κάθε κίνησή του άνθρωπο. Έναν οραματιστή με κυνικό ρεαλισμό στις πράξεις του. Έναν άνθρωπο, που μετρά με υποδεκάμετρο, όχι όμως για να κερδίσει αυτός, για να προσφέρει. Έναν άνθρωπο, που ο λόγος του μετρά όσο ο λόγος χιλιάδων ανθρώπων.
Επίτιμος πρόεδρος, Νίκος Γκάλης. Πρόεδρος, Παναγιώτης Φασούλας. Στη διοίκηση, Φάνης Χριστοδούλου, Ευθύμης Ρεντζιάς και μια πλειάδα ανθρώπων, που έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση των σωματείων (Μαρκάκης, Σαββίδης, Νικάκης). Δείτε αυτούς που είχαμε. Δείτε αυτούς που έρχονται. Όνειρο ζω, μην με ξυπνάτε…
