Άργησε να κάνει τις σημαντικές του μεταγραφές. Πέρασε ένα καλοκαίρι με άγχος, γκρίνια και προβληματισμό. Αρκετοί πίστεψαν πως θα έμενε μονάχα με Κώτσιρα, Σάρλια και Ρούμπεν ως ενίσχυση. Ο Παναθηναϊκός, όμως, φύλαγε το καλύτερο για το τέλος.
Και δεν είναι μόνο η μεταγραφή του Παλάσιος, που έρχεται ως ένα εξαιρετικό όνομα, με προοπτικές να κάνει τη διαφορά. Είναι και του Βιτάλ, ενός παίκτη που μπορεί με την μπάλα στα πόδια να… ξεσηκώσει το κοινό. Είναι ο Λούντκβιστ, που όσοι τον γνωρίζουν μιλούν για τη συνέπειά του, τη συγκέντρωσή του, το ότι βλέπει γήπεδο και μπορεί να απλώσει το παιχνίδι.
Είναι το… κόλπο με τον Βαγιαννίδη, που ναι μεν έρχεται για να ενισχύσει αρχικά τη δεύτερη ομάδα, αλλά διορθώνει και ένα… λάθος που είχε γίνει με την περίπτωσή του. Ένα παιδί που έχει την ευκαιρία να διορθώσει κι εκείνος ένα λάθος του. Βιάστηκε να φύγει, δεν ήταν έτοιμος, χωρίς πάντως να μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Ποιος να αρνηθεί κοτζάμ Ίντερ;
Περισσότερο και από αυτή καθ’ αυτή την ενίσχυσή του σε θέσεις που «πονούσε», ο Παναθηναϊκός έβγαλε μια δυναμική το τελευταίο δεκαήμερο. Πως όποιον ήθελε μπορούσε να τον πάρει. Στο μέτρο του δυνατού πάντα. Μια δυναμική που είχαμε πολύ καιρό να δούμε και η αλήθεια είναι πως έβγαλε ξανά τους Πράσινους στον… αφρό.
Δεν ήταν οι φτωχοί συγγενείς του καλοκαιριού. Αρκεί να δει κανείς τι έκανε για παράδειγμα ο ΠΑΟΚ στη μεταγραφική περίοδο: πήρε 20 εκατομμύρια από Γιαννούλη, Τζόλη και επένδυσε 350.000 ευρώ. Την ώρα που ο Παναθηναϊκός έδωσε κοντά στα δύο εκατομμύρια για τον Παλάσιος.
Αυτή η δυναμική πρέπει πλέον να περάσει και στο γήπεδο. Να μπει ο Παναθηναϊκός ως ισχυρός στο νέο πρωτάθλημα. Ως αληθινός ανταγωνιστής και όχι ως ο πέμπτος και καταϊδρωμένος στην «παρέα των πέντε».
Αυτές οι τελευταίες μέρες έδειξαν πως ο Παναθηναϊκός κερδίζει ξανά τον σεβασμό. Μένει να αρχίσουν να τον σέβονται και αγωνιστικά. Να τον σέβονται και να τον φοβούνται, κάτι που έχει εκλείψει τα τελευταία χρόνια…
