Στο πένθος έχει βυθιστεί όλη η Ελλάδα μετά τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, μίας εμβληματικής προσωπικότητας που πέρασε στην αθανασία και άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην καλλιτεχνική και πολιτική ιστορία του τόπου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί με άλλους αγωνιστές της Αριστεράς, βασανίστηκε στο κολαστήριο της Μακρονήσου.
«Στη Μακρόνησο πολύ περισσότερο, όταν μας πηγαίνανε στα βουνά επάνω για τα βασανιστήρια, στις χαράδρες κλπ, ήταν απόλυτη μοναξιά. Στη φυλακή μέσα, ή στην ασφάλεια, ξέρεις ότι πίσω από τους άλλους τοίχους είναι ορισμένοι σύντροφοι σου.
Κάποιοι άνθρωποι θα σε ακούσουν. Η μαρτυρία παίζει μεγάλο ρόλο. Εκεί δεν είχες κανέναν. Δηλαδή, να εξαφανιστείς, να πεθάνεις χωρίς να αφήσεις ίχνος πίσω σου, είναι αβάσταχτο.
«Έπεφτε άγριο ξύλο»
«Και μετά έπεφτε άγριο ξύλο. Πες μου, πως αντέχει αυτός ο άνθρωπος. Στα κλασσικά βασανιστήρια στην Ασφάλεια, είχες την αναμονή και μετά το ξύλο, όσο αντέξεις. Μετά είσαι εξαντλημένος. Και πονάς πολύ. Αλλά αυτό γίνεται μέσα σε δυο-τρεις ώρες. Και πας στο κελί σου πάλι. Στην Μακρόνησο ήταν μήνες, δημιούργησε θύματα τα οποία υποφέρουν ακόμα.
Εγώ έχω φίλο μου, πιο μεγάλο από μένα, έκτοτε παίρνει φάρμακα, έχει κρίσεις γιατί δεχόταν πίεση επάνω σε όλο το νευρικό σύστημα. Υπήρχαν καϊκια που πηγαίνανε από την Μακρόνησο στο Λαύριο, για να πάνε τους τρελλαμένους στα νοσοκομεία» έλεγε ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης.
Σε συνέντευξή στην ΕΡΤ είχε δηλώσει ότι «άρχισαν να μας μαζεύουν από τις εξορίες. Κάνανε τον πρώτο κλωβό. Γενικά αποφεύγω να μιλάω για τη Μακρόνησο γιατί δεν θέλω να ξύνω πληγές. Είναι πασίγνωστο ότι η ιστορία γράφτηκε μονόπλευρα, μόνο από τους νικητές» είχε σημειώσει.
«Εκεί όπου εξευτελίστηκε κάθε έννοια της ανθρώπινης ύπαρξης» όπως ο ίδιος αφηγείται. Από τη Μακρόνησο, ο Μίκης δύο φορές θα μεταφερθεί σχεδόν νεκρός, από τα βασανιστήρια. Την πρώτη φορά αναρρώνει στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αθήνα και επιστρέφει στην Μακρόνησο για να βασανιστεί πιο σκληρά.
