Αν πω πως δεν περίμενα δύσκολο το ματς με τον Ατρόμητο, θα πω ψέματα. Το έγραψα άλλωστε από την επομένη του φιλικού με τον Άρη. Ματς που ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε πως ακόμη δεν πατάει καλά στα πόδια του. Κάτι που είδαμε και απέναντι στον Ατρόμητο, που μετά το πρώτο ημίχρονο που δεν ζορίστηκε ιδιαίτερα, κλείστηκε στην περιοχή του όταν είδε τα σκούρα και όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε ξανά σαν Ολυμπιακός.
Οι δύο χαμένοι βαθμοί στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος σίγουρα δεν αρέσουν αλλά είναι το μικρότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή για την ομάδα. Το ουσιώδες για τον Ολυμπιακό είναι να βρει όσο πιο γρήγορα τον καλό του εαυτό και να πάρει τα αποτελέσματα που πρέπει στα δύσκολα και συνεχόμενα ματς που έρχονται.
Για να συμβεί αυτό όμως θαρρώ πως θα πρέπει να καταλήξει και ο Πέδρο Μαρτίνς σε αυτό που θέλει να παίξει ο Ολυμπιακός. Κόντρα στον Ατρόμητο τον είδαμε να παρατάσσει την ομάδα με 4-4-2 και με επιλογές που σε μεγάλο βαθμό δεν τον δικαίωσαν.
Το εύλογο ερώτημα βεβαίως είναι γιατί εδώ και κάποιους μήνες, από το ματς με την Άρσεναλ στο Λονδίνο και μετά, ο πορτογάλος τεχνικός παλεύει να αλλάξει το σχήμα και το στυλ παιχνιδιού μιας ομάδας που ήταν άκρως επιτυχημένη με το 4-3-3 ή 4-2-3-1 που αγωνιζόταν από την πρώτη μέρα που την ανέλαβε. Και όλα αυτά τη στιγμή που όλο αυτό το εγχείρημα δεν του βγαίνει, μέχρι τώρα τουλάχιστον.
Απέναντι στον Ατρόμητο λοιπόν ο Μαρτίνς πήγε στο 4-4-2, προφανώς ποντάροντας στην εκτελεστική δεινότητα των Ελ Αραμπί και Τικίνιο. Ο Βραζιλιάνος, που θεωρώ πως θα δώσει πολλά στην ομάδα, θα μπορούσε κάλλιστα να προσφέρει περισσότερα ερχόμενος από τον πάγκο, όπως σίγουρα θα έδινε πολύ περισσότερα στην ομάδα από την αρχή ο Ονιεκούρου, που μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και με την φρεσκάδα του άλλαξε τον Ολυμπιακό. Το ζητούμενο βεβαίως δεν είναι να… προστεθώ στα εκατομμύρια των προπονητών της εξέδρας που στην «στραβή» κράζουν και στα καλά είναι όλα «μέλι γάλα».
Ο Μαρτίνς είναι ο προπονητής που δημιούργησε αυτή την πανίσχυρη ομάδα που έκανε πλάκα στα τελευταία δύο πρωταθλήματα και που έφερε σπουδαίες προκρίσεις και βραδιές στην Ευρώπη. Ο Μαρτίνς είναι αυτός που ξέρει καλύτερα και αυτός που εγγυάται με την παρουσία του πως θα βρει τον δρόμο ξανά για να έρθουν και τα αποτελέσματα και οι καλές εμφανίσεις.
Άλλο να υπάρχουν ενστάσεις για τις επιλογές του και άλλο να συζητάμε για την αξία του και διάφορα άλλα γραφικά… Για να μην τρελαθούμε και τελείως. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμη έτοιμος, θα χρειαστεί τον χρόνο. Ίσως χρειαστεί να ζοριστεί περισσότερο από ό,τι παραδοσιακά στα πρωταθλήματα. Παίζουν και οι άλλοι στην τελική. Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή στον Ολυμπιακό είναι να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά. Από όλους. Με πρώτο τον Πέδρο Μαρτίνς, που έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι.
Έτσι ώστε να βρεθεί ο τρόπος να ανεβάσει ρυθμούς η ομάδα και να βρει τον δρόμο της. Το ότι δεν νίκησε τον Ατρόμητο ήταν συγκυριακό, χάθηκαν τόσες ευκαιρίες που δεν μας έχουν συνηθίσει να χάνουν οι Πειραιώτες. Το θέμα είναι η συνολική εικόνα και το αγωνιστικό πλάνο. Αυτά θα φέρουν την διάρκεια, που είναι απαραίτητη για τις επιτυχίες.
Τα υπόλοιπα που δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τον ίδιο, όπως η… εξυγιαντική διαιτησία με το «καλημέρα» στο Καραϊσκάκη, είναι μια άλλη ιστορία. Και αυτά όμως λύνονται μέσα από τη βελτίωση της ομάδας. Όπως κάνει δύο χρόνια τώρα ο Ολυμπιακός διασύροντας όλο το «σύστημα».
