Τρεις αμερικανοί επιστήμονες θα μοιραστούν το φετινό Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών για τη συμβολή τους στα οικονομικά της αγοράς εργασίας.
Όπως ανακοίνωσε την Παρασκευή η επιτροπή των βραβείων στη Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας, το ήμισυ του βραβείου θα απονεμηθεί στην Ντέιβιντ Καρντ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ «για την εμπειρική συμβολή του στα οικονομικά της αγοράς εργασίας».
Το υπόλοιπο μισό μοιράζονται από κοινού ο Τζόσουα Άνγκριστ του MIT και ο Γκουίντο Ίμπενς του Στάνφορντ «για τη μεθοδολογική συνεισφορά τους στην ανάλυση των αιτιακών σχέσεων».
Πρόκειται για το τελευταίο από τα φετινά Νόμπελ και οι νικητές θα μοιραστούν χρηματικό έπαθλο 10 εκατομμυρίων κορωνών Σουηδίας (990.000 ευρώ).
Χρησιμοποιώντας φυσικά πειράματα, ο Ντέιβιντ Καρντ ανέλυσε τις επιπτώσεις των ελάχιστων μισθών, της μετανάστευσης και της εκπαίδευσης στην αγορά εργασίας.
Οι μελέτες του από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 αμφισβήτησαν τη συμβατική γνώση, οδηγώντας σε νέες αναλύσεις και πρόσθετες γνώσεις.
Τα αποτελέσματα έδειξαν, μεταξύ άλλων, ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν οδηγεί απαραίτητα σε λιγότερες θέσεις εργασίας. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα εισοδήματα των γηγενών μπορούν να επωφεληθούν από τη νέα μετανάστευση, ενώ τα άτομα που μετανάστευσαν νωρίτερα κινδυνεύουν να επηρεαστούν αρνητικά.
Έχουμε, επίσης, συνειδητοποιήσει ότι οι πόροι στα σχολεία είναι πολύ πιο σημαντικοί για τη μελλοντική επιτυχία των μαθητών στην αγορά εργασίας από ό, τι πιστεύαμε.
Ωστόσο, τα δεδομένα από ένα φυσικό πείραμα είναι δύσκολο να ερμηνευτούν. Για παράδειγμα, η παράταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης κατά ένα έτος για μια ομάδα μαθητών (αλλά όχι για άλλη) δεν θα επηρεάσει όλους σε αυτήν την ομάδα με τον ίδιο τρόπο. Ορισμένοι μαθητές θα συνέχιζαν να σπουδάζουν ούτως ή άλλως και, για αυτούς, η αξία της εκπαίδευσης συχνά δεν είναι αντιπροσωπευτική ολόκληρης της ομάδας.
Είναι, λοιπόν, δυνατό να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με την επίδραση ενός επιπλέον έτους στο σχολείο;
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι Τζόσουα Άνγκριστ του MIT και ο Γκουίντο Ίμπενς του Στάνφορντ έλυσαν αυτό το μεθοδολογικό πρόβλημα, αποδεικνύοντας πόσο ακριβή συμπεράσματα για την αιτία και το αποτέλεσμα μπορούν να εξαχθούν από φυσικά πειράματα.
