Αναζήτηση
Το ΕΕΔΑ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) δέχτηκε έναν πρωτοφανή αριθμό τυποποιημένων προσφυγών από Γάλλους πολίτες κατά των μέτρων για τον κορωνοϊό, δείγμα των διαστάσεων που έχει λάβει το κίνημα των αρνητών. Συνολικά 18.000 προσφυγές έφτασαν στο ΕΕΔΑ, το οποίο τις απέρριψε ως απαράδεκτες.
Σύμφωνα με το echrcaselaw.com, και όπως μεταδίδει το dikastiko.gr, το ΕΕΔΑ αναφέρει στην απόφασή του πως όλα ξεκίνησαν από έναν Γάλλο που είναι λέκτορας ιδιωτικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ. Δημιούργησε ένα κίνημα “NO PASS !!!” εκφράζοντας την αντίθεσή του στη γαλλική κάρτα υγείας. Στον ιστότοπό του στο διαδίκτυο, πρότεινε στους επισκέπτες του ιστότοπου να συμπληρώσουν ένα προσυμπληρωμένο έντυπο με σκοπό την υποβολή μιας συλλογικής προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ο προσφεύγων, ο οποίος κατέθεσε ατομική προσφυγή για λογαριασμό του, έκανε επίσης την εξής δήλωση στο έντυπο της προσφυγής του: «Προσφυγή εξ ονόματος 7.934 προσφευγόντων. Επισυνάπτεται η λίστα. Εξουσιοδοτήσεις επισυναπτόμενες με τις ατομικές προσφυγές».
Και όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει το ΕΔΔΑ «μέχρι την ημερομηνία που το Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του για την υπόθεση αυτή, είχε λάβει σχεδόν 18.000 προσφυγές ως αποτέλεσμα της διαδικασίας που είχε κινήσει ο προσφεύγων. Επιπλέον, περισσότερες από 3.000 ίδιες προσφυγές έχουν ληφθεί από εκείνη την ημερομηνία»!
Διατυπωμένος στόχος να παραλύσει το δικαστήριο
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως ενθάρρυνε τους επισκέπτες του ιστοτόπου του να χρησιμοποιήσουν αυτήν την τεχνική για να συμπληρωθούν δεκάδες χιλιάδες προσφυγές, και επαναλαμβάνοντας με σαφείς όρους, ότι ο επιδιωκόμενος στόχος δεν ήταν η άσκηση του δικαιώματος της ατομικής προσφυγής όπως προβλέπεται στη Σύμβαση, αλλά, αντίθετα, να επιτευχθεί «συμφόρηση, υπερβολικός φόρτος εργασίας και καθυστέρηση» στο Δικαστήριο, για «παράλυση των εργασιών του», «δημιουργία μιας σχέσης ισχύος» προκειμένου να «διαπραγματευτεί» μαζί του απειλώντας τη λειτουργία του, «να παραβιάσει την πόρτα εισόδου του Δικαστηρίου» και να προκαλέσει τον «εκτροχιασμό του συστήματος» στο οποίο το Δικαστήριο ήταν «ένας κρίκος στην αλυσίδα».
Στην απόφαση του το ΕΔΔΑ τονίζει χαρακτηριστικά: «Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα ευρήματα, και ιδίως τους στόχους που επιδίωκε ανοιχτά ο προσφεύγων, η προσέγγιση που είχε υιοθετήσει ήταν προφανώς αντίθετη προς τον σκοπό του δικαιώματος της ατομικής προσφυγής. Επιδίωκε σκόπιμα να υπονομεύσει το σύστημα της Σύμβασης και τη λειτουργία του Δικαστηρίου ως μέρος αυτού που περιέγραψε ως «νομική στρατηγική» και το οποίο ήταν στην πραγματικότητα αντίθετο με το πνεύμα της Σύμβασης και τους επιδιωκόμενους στόχους».
Το σκεπτικό της απόρριψης των προσφυγών ως απαράδεκτες
Όσον αφορά τις χιλιάδες τυποποιημένες προσφυγές που υποβλήθηκαν στο Δικαστήριο στο πλαίσιο του εγχειρήματος του προσφεύγοντος, το Δικαστήριο σημείωσε ότι δεν πληρούσαν όλους τους όρους που απαιτούνται για τις ατομικές προσφυγές, σύμφωνα με το άρθρο 47 § 1 του Κανονισμού του Δικαστηρίου.
Με επιστολή και ένα email της 17.08.2021, ο προσφεύγων, ο οποίος είχε οριστεί αυτόματα ως εκπρόσωπος σε όλες αυτές τις τυποποιημένες προσφυγές, κλήθηκε, σύμφωνα με το άρθρο 47 § 5.2 του Κανονισμού του Δικαστηρίου, για τη συμπλήρωση των φακέλων και ενημερώθηκε ότι, εάν αυτό δεν γίνει, αυτές οι προσφυγές μπορεί να μην εξεταστούν.
Η αλληλογραφία της Γραμματείας παρέμεινε αναπάντητη. Ακολούθησε ότι η προσφυγή του προσφεύγοντος δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχει υποβληθεί δεόντως εξ ονόματος των άλλων προσφευγόντων όπως ισχυρίστηκε, αν και τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου ως προς το παραδεκτό της προσφυγής του ήταν πιθανό να εφαρμοστούν στις χιλιάδες τυποποιημένες προσφυγές που πηγάζουν από αυτήν.
Απαράδεκτη και η ατομική προσφυγή του Γάλλου καθηγητή
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι στο εγχώριο κράτος προβλέπονταν ένδικο βοήθημα προσφυγής προκειμένου να κρίνει ανώτερο δικαστήριο την συνταγματικότητα του νόμου της επιβολής των περιορισμών λόγω του κορωνοϊού και έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη λόγω μη εξάντλησης εγχώριων ένδικων μέσων.
«Ένα αποτελεσματικό ένδικο μέσο ήταν λοιπόν διαθέσιμο στον προσφεύγοντα. Επιπλέον, όπου υπήρχε αμφιβολία σχετικά με την αποτελεσματικότητα ενός ένδικου μέσου, το ζήτημα έπρεπε να εξεταστεί ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων.
Ως συνέπεια, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ο προσφεύγων θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι έχει καθεστώς θύματος, η προσφυγή ήταν εν πάση περιπτώσει απαράδεκτη για μη εξάντληση των εσωτερικών ένδικων μέσων» σημειώνεται. Και προστίθεται: «Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, οι προσβαλλόμενοι νόμοι δεν επέβαλαν καμία γενική υποχρέωση εμβολιασμού. Συναφώς, επισήμανε ότι ο προσφεύγων δεν είχε προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία ότι εργάστηκε σε ένα από τα συγκεκριμένα επαγγέλματα που υπόκεινται σε υποχρεωτικό εμβολιασμό».
