Αναζήτηση
Σήμερα συνεδριάζει το Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και το Σάββατο η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του κόμματος. Το μενού κυρίως θα έχει συνέδριο και τη διεξαγωγή του. Ομως όλες αυτές τις ημέρες απασχολεί και θα απασχολήσει αναπόφευκτα την Κουμουνδούρου η νέα κινητικότητα στο Κίνημα Αλλαγής, αλλά και το ανακάτεμα της τράπουλας με την ενεργοποίηση εκ νέου του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Ειδικότερα ο τελευταίος έχει θορυβήσει ένα τμήμα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και όχι τυχαία ένα μέρος του συριζαϊκού ανεπίσημου δημόσιου λόγου θυμήθηκε το Καστελλόριζο, το «λεφτά υπάρχουν» και το πρώτο Μνημόνιο. Κοινό μυστικό είναι εξάλλου πως η περίπτωση Παπανδρέου διεμβολίζει ένα μέρος της κεντροαριστερής δεξαμενής κοινού που και ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγικά στοχεύει. Μια άλλη παράμετρος είναι επίσης πως η όλη αναζωπύρωση του πολιτικού ενδιαφέροντος για τα δρώμενα στο Κίνημα Αλλαγής ίσως – σύμφωνα με μια ανάγνωση παλαιών στελεχών – επανεκκινήσει το ενδιαφέρον περισσότερων πολιτών ακόμη και αυξήσει τη συμμετοχή.
«Πολύ σκληρό για να πεθάνει» το Κίνημα Αλλαγής, παραμένει εξάλλου πόλος στην ενδιάμεση περιοχή της Σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού Κέντρου με αναφορά σε συνδικάτα και Τοπική Αυτοδιοίκηση και άρα θαμπώνει τη μονοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ που αναμφισβήτητα είναι ο πλειοψηφών παίκτης στην εν λόγω περιοχή, τουλάχιστον από το 2012. Ατύπως όποιος συζητούσε αυτές τις ημέρες με ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστούσαν σε μια δυναμική του Ανδρέα Λοβέρδου. Κι αυτό αφού η σαφής του αντι-ΣΥΡΙΖΑ τοποθέτηση θα μπορούσε να είναι θρυαλλίδα εξελίξεων στο Κίνημα Αλλαγής και ενίσχυσης των φυγόκεντρων δυνάμεων σε αυτό.
Η συγκυρία
Ας μην ξεχνάμε πως διανύουμε μια συγκυρία όπου στην Κουμουνδούρου, παρά τις επιμέρους εσωτερικές αντιθέσεις έχει βρεθεί ένα pactum υπό τη γραμμή Αλέξη Τσίπρα όπου η πρώτη κάλπη με την απλή αναλογική μπορεί να βγάλει μια προοδευτική κυβέρνηση και μια προγραμματική σύγκλιση με κορμό προφανώς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια άποψη που τη συμμερίζονταν από την αρχή ορισμένα στελέχη της Προοδευτικής Συμμαχίας (κυρίως οι της ΔΗΜΑΡ αλλά και μέρος της Γέφυρας ή πασοκογενών) που θεωρούν πάντα πως υπάρχει το έδαφος για συμπράξεις πάνω σε προγραμματικές συμφωνίες ακόμη και α λα Πορτογαλίας. Πάντα όμως με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και με οδικό χάρτη τη δική του «καταστατική χάρτα», κάτι που τώρα μεταβάλλεται με τα σενάρια και την κινητικότητα στο Κίνημα Αλλαγής που καμία ενδοσυριζαϊκή δύναμη δεν μπορεί να αγνοήσει.
Ακόμη και εκείνα τα στελέχη που εξ αρχής δεν έβλεπαν θετικά το άνοιγμα προς το Κίνημα Αλλαγής ως συνεπές με τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ και επικίνδυνο για «θολό» πολιτικό ταμείο. Η εκ νέου ρευστοποίηση του όμορου προοδευτικού χώρου διαμορφώνει και νέους όρους στο πώς πλέον διαβάζουν στην Κουμουνδούρου το Κίνημα Αλλαγής για τον επιπρόσθετο λόγο πως ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κάτι που πρέπει να λάβουν υπόψη στο διαρκές φλερτ τους με τους ευρωσοσιαλιστές. Και η Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι ενιαία δε, απέναντι στον Παπανδρέου. Εξάλλου, η Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι ενιαία. Αποτελείται από τα στελέχη της Γέφυρας, τη ΔΗΜΑΡ και διάφορους πασοκογενείς – πολλοί εξ αυτών έφυγαν απ’ το ΠΑΣΟΚ στο πρώτο Μνημόνιο. Αρα οι όποιες εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής θα πυροδοτήσουν και ανάλογες αντιδράσεις εδώ, που εν πολλοίς θα καθορίζουν και το πώς διαβάζει ο ΣΥΡΙΖΑ την προοδευτική κυβέρνηση.
