Νίκο Ανδρουλάκη, πώς εννοείς την ανανέωση;

Λίγες ώρες έμεναν για την τελευταία, μεγάλη συγκέντρωση του Νίκου Ανδρουλάκη στην Αθήνα – και, όταν θέλει να αποφορτιστεί πριν από μια εκδήλωση, ο ευρωβουλευτής συνηθίζει να πηγαίνει για πινγκ-πονγκ. Μα χάθηκε το διάβασμα; Με την εκστρατεία, άφησε στη μέση το «Σημειώσεις εν καιρώ πολέμου» του Λουίς Σεπούλβεδα, του χιλιανού συγγραφέα που πέθανε από τον κορωνοϊό. Εκεί, στο τραπέζι του πινγκ-πονγκ, τον συνάντησαν «ΤΑ ΝΕΑ» χθες το μεσημέρι, στο γυμναστήριο που επιλέγει τα τελευταία χρόνια για τέτοιου είδους τουρνουά με τους συνεργάτες του. Είναι η δεύτερη φορά που ο Ανδρουλάκης διεκδικεί την ηγεσία του κεντροαριστερού χώρου. Και αυτή τη φορά φιλοδοξεί να το καταφέρει, έχοντας ως βασικό σύνθημα την αλλαγή σελίδας και την ανανέωση του πολιτικού δυναμικού του κόμματος.

Ποιου κόμματος, όμως, του ΠΑΣΟΚ ή του Κινήματος Αλλαγής; «Με το ΠΑΣΟΚ είμαστε συναισθηματικά συνδεδεμένοι διότι είναι το κόμμα μας. Το Κίνημα Αλλαγής είναι αποτέλεσμα μιας συμπαράταξης κομμάτων και οδήγησε σε μια ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων». Αρα, να βγει ο ήλιος στη βιτρίνα ή όχι; «Μπορούμε να τιμήσουμε τα σύμβολά μας, αλλά και να διατηρήσουμε όλες εκείνες τις δυνάμεις που ήρθαν να προσφέρουν στον χώρο. Θα τα πετύχουμε και τα δύο στο συνέδριό μας, μπορούμε να τα συνδυάσουμε. Θα είναι, όμως, μια συλλογική απόφαση». Το δικό του τρίπτυχο αφορά την ανανέωση, την ενότητα και την πολιτική αυτονομία, καθώς θεωρεί πως αυτά μπορούν να δώσουν μια νέα προοπτική στην παράταξη. Ο ίδιος τονίζει πως μπορεί να προσφέρει σ’ αυτή τη βάση: «Ανανέωση στα ήθη, δεν ήμουν ποτέ φορέας του πελατειακού κράτους. Η διαδρομή μου αποδεικνύει τη νέα φιλοσοφία για την πολιτική. Ενότητα: Ημουν πάντα εδώ, στο κέντρο της παράταξης και στο περιθώριο της εξουσίας. Αυτονομία, οι απόψεις μου είναι καθαρά στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας» εξηγεί.

Με αυτόν τον τρόπο, λέει, «δεν σε ρωτούν σε ποιον είσαι πιο κοντά. Πρέπει να μην μπαίνουν στον πειρασμό να ρωτήσουν». Εκείνοι, όμως, οι ψηφοφόροι και οι δημοσιογράφοι, εξακολουθούν να ρωτούν. «Ενα κόμμα που είναι σε μονοψήφια ποσοστά δεν συζητάει για συνεργασίες» απαντάει. «Οπως είναι αντίπαλος ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι είναι και η ΝΔ. Είναι δύο πολιτικοί αντίπαλοι και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Από πάνω δεν υπάρχει κανένα πλαίσιο διαλόγου με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ» ξεκαθαρίζει για την πιθανότητα συνεργασιών. «Αν πάρουμε διψήφιο ποσοστό, ο λαός θα μας έχει στείλει μήνυμα ότι είμαστε κόμμα εξουσίας. Πρέπει να τον τιμήσουμε και να υπολογίσουμε όλα τα υπαρκτά σενάρια». Στην πράξη, αυτό σημαίνει ξεχωριστό κυβερνητικό πρόγραμμα; «Με ισχυρό ποσοστό στις εκλογές της απλής αναλογικής θα κατεβάσουμε δικό μας πρωθυπουργό. Θα πάμε να εκλέξουμε πρωθυπουργό».

Ο Ανδρουλάκης πέρασε τα τελευταία επτά χρόνια στην Ευρωβουλή. Η πιο δύσκολη στιγμή που βίωσε στις Βρυξέλλες ήταν το πρώτο εξάμηνο του 2015 – και κυρίως εκείνες οι εβδομάδες πριν και μετά το δημοψήφισμα. Εκανε αποστολές σε όλο τον κόσμο, έφτασε μέχρι τη Βολιβία για να δει μια σχολική τάξη να παίζει επί μία ώρα ευρωπαϊκή μουσική, αλλά κράτησε την προφορά του – «τιμή μου και καμάρι μου η καταγωγή μου» απαντάει γελώντας. Στόχος του είναι να πάρει τα καλύτερα κομμάτια των μεγαλύτερων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη και να τα αξιοποιήσει στο ΠΑΣΟΚ. «Ο τρόπος που λειτουργεί προγραμματικά το SPD είναι πρότυπο, δουλεύουν πολύ το πρόγραμμά τους. Το κόμμα με το πιο ισχυρό δίκτυο για τον λαό είναι το πορτογαλικό. Πρέπει να το μιμηθούμε. Να ξεκινήσουμε από κάτω, να μην αιωρείται η Χαριλάου Τρικούπη πάνω από την κοινωνική πραγματικότητα». Τελικά, τι του έμαθαν οι Βρυξέλλες; «Εμαθα πως πρέπει να συνθέτεις. Επειδή εκεί κανείς δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία, μαθαίνεις να μιλάς λίγο και να εργάζεσαι πολύ για τη σύνθεση. Εμαθα και τους συσχετισμούς, πώς πρέπει να τοποθετείται η Ελλάδα. Γι’ αυτό λέω πράγματα που για πολλούς θεωρούνται απόμακρα από τη σημερινή πραγματικότητα. Πρέπει να κοιτάμε μπροστά».

Η κατάργηση της ομοφωνίας στην ΕΕ

Πολλοί παραξενεύτηκαν που στηρίζει την κατάργηση της ομοφωνίας στην ΕΕ. Εκείνος όμως επιμένει στη γνώμη του. «Μου κάνει εντύπωση η κριτική που δέχομαι για αυτή τη θέση. Συγκρίνουμε ασύγκριτα πράγματα – και άνθρωποι που όφειλαν να τα γνωρίζουν καλύτερα. Μιλάω για αποφάσεις απλής πλειοψηφίας στα αμυντικά θέματα, στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, στο Ταμείο Ανάκαμψης, στα φορολογικά. Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν έχει σχέση με αυτά. Η Ελλάδα δεν χρησιμοποίησε το βέτο σε αυτούς τους τομείς για να μπει η Κύπρος στην ΕΕ, χρησιμοποίησε το βέτο σε ενταξιακές διαδικασίες για τις ανατολικές χώρες – εκεί η ομοφωνία είναι κομβικής, ζωτικής σημασίας για την ΕΕ. Αυτό δεν αλλάζει» τονίζει. «Είναι κάτι τελείως διαφορετικό οι ενταξιακές διαδικασίες ή οι υπό ένταξη χώρες. Χάσαμε 110 δισ. από το Ταμείο Ανάπτυξης γιατί απειλούσαν με βέτο οι Ούγγροι και οι Πολωνοί. Γιατί δεν μπαίνουν κυρώσεις στην Τουρκία; Γιατί κάποιοι δεν τις θέλουν». Προειδοποιεί, μάλιστα, πως «στο κακό σενάριο, τα συνεχή βέτο θα οδηγήσουν τις ισχυρές χώρες σε ένα Συμβούλιο Ασφαλείας – μπορεί δηλαδή να ισχύει ακόμα το βέτο, αλλά να μη λειτουργεί γιατί επί της ουσίας άλλος θα παίρνει τις αποφάσεις».

Δεν είναι μόνο αυτό όμως το ζήτημα για το οποίο δέχτηκε κριτική. Στο ντιμπέιτ της περασμένης Δευτέρας, ρωτήθηκε για τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και το πώς αυτός θα επιλεγεί. «Η εκλογή του προέδρου του κόμματος θα είναι νωπή, άρα ο σεβασμός στην εκτίμησή του για το ποιος θα έχει κοινή στρατηγική μαζί του θα πρέπει να γίνει σεβαστή» λέει. «Αλλά αυτό, προφανώς, θα γίνει σε συνεννόηση με την ΚΟ. Πρέπει ωστόσο να είναι ένα πρόσωπο που θα αντικατοπτρίζει όσα έχουμε πει το προηγούμενο διάστημα, δεν το συζητώ». Μπορεί το αποτέλεσμα των εκλογών να κρίνεται τις Κυριακές που έρχονται, στο πινγκ-πονγκ όμως κέρδισε.