Κάποιος άφησε σε πολλά σημεία του εθνικού πάρκου, δηλητηριασμένα δολώματα, τα οποία τα δυο τσακάλια, έφαγαν και λίγη ώρα αργότερα ξεψύχησαν μέσα σε φρικτούς πόνους. Τα τσακάλια είχαν εμφανή τα σημάδια της δηλητηρίασης αφού ήταν άθικτα, κανείς δεν τα είχε χτυπήσει, δεν είχαν αίμα πουθενά και από το στόμα τους έτρεχαν αφροί και σάλια.
Τα ζώα βρέθηκαν στον δρόμο που οδηγεί προς το Πεδίο βολής της Μονάδας της Πολεμικής Αεροπορίας του Αράξου, από μέλη της Οικολογικής Κίνησης Πάτρας, που αμέσως ενημέρωσαν το δασαρχείο και την αστυνομία.
Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας καταδικάζει με αποτροπιασμό το έγκλημα αυτό κατά της άγριας ζωής και απαιτεί έρευνα για ανεύρεση των υπευθύνων, αλλά και να αναληφθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για την ενημέρωση του πληθυσμού της υπαίθρου και την καταπολέμηση του επικίνδυνου και παράνομου φαινομένου της διασποράς δηλητηριασμένων δολωμάτων σε περιοχές που ζουν άγρια ζώα.
Το τσακάλι
Το τσακάλι κάποτε θεωρούνταν επιβλαβές ζώο, το οποίο φυσικά όπως έχει αποδειχτεί όχι μόνο δεν ισχύει αλλά είναι και ένα σημαντικό ζώο – κυνηγός που είναι απαραίτητο για την ισορροπία ενός οικοσυστήματος. Τρώει κυρίως τρωκτικά αλλά και πτώματα.
Το τσακάλι ή ο θώς είναι μεσαίου μεγέθους παμφάγο θηλαστικό του γένους Κύων. Ως τσακάλια ονομάζονται τρία διαφορετικά είδη. Το χρυσό τσακάλι Canis aureus (όπως αυτά που δολοφονήθηκαν στην Στροφυλιά), το ριγωτό τσακάλι Canis adustus και το μελανόραχο τσακάλι Canis mesomelas. Τα δύο τελευταία είναι συγγενικά μεταξύ τους, αλλά το πρώτο είναι πιο συγγενικό με τον λύκο.
Στην Ελλάδα είναι απειλούμενο είδος και συναντάται κυρίως στην Κερκίνη, τη Χαλκιδική, τη Φωκίδα, τη Σάμο, την Πελοπόννησο, την Αττική και στην Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη, ενώ έχει εξαφανισθεί ή είναι πολύ σπάνιο σε μέρη που ήταν κοινό πριν από λίγες δεκαετίες.
