Αναζήτηση
Στην επιμόρφωση των κληρικών, στην ενότητα των πιστών, αλλά και στην αποκατάσταση της σχέσης της Εκκλησίας με τους νέους – στους οποίους «συνήθως τους μιλούμε και δεν μάθαμε να τους ακούμε και συχνά τους απογοητεύομε» – θέλει να επικεντρωθεί ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος, όπως επισημαίνει στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ». Με λόγο συμπονετικό προς τον συνάνθρωπο λέει ότι θα συνεχίσει, όπως έκανε και ως μητροπολίτης Ρεθύμνης, να στηρίζει τους ανθρώπους που χρειάζονται προστασία. Για την πανδημία τονίζει πως η Εκκλησία της Κρήτης παρακάλεσε «να μην οδηγούμαστε σε ακρότητες στη σκέψη» και ο ίδιος αμέτρητες φορές μίλησε δημόσια «υπέρ του εμβολιασμού ως πράξη αγάπης στον αδελφό».
Σεβασμιώτατε, διανύετε τα πρώτα… μέτρα της θητείας σας στο τιμόνι της Αρχιεπισκοπής. Σε ποιους τομείς θέλετε να κάνετε αλλαγές;
Με τη χάρη του Θεού και την εντολή της Εκκλησίας ανέλαβα πριν από λίγο το ιερό καθήκον της διαποιμάνσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Την ημέρα τής ενθρονίσεώς μου αναφέρθηκα στους τομείς που επιθυμώ να επικεντρωθεί η διακονία μου.
Στην ενότητα του σώματος της Εκκλησίας μας, στην επιμόρφωση του ιερού μας κλήρου και σε όλα τα άλλα που ασφαλώς πληροφορηθήκατε. Ως οικονόμοι των μυστηρίων του Θεού και όχι ως αντιπρόσωποί Του, όπως λέει συχνά λανθασμένα ο κόσμος, δεν αναλαμβάνομε κάποια εξουσία, αλλά μία ιερή διακονία και γι’ αυτόν τον λόγο όποιες αλλαγές γίνουν στην Ιερά Αρχιεπισκοπή μας, θα υπάγονται μέσα σε αυτό το πλαίσιο της διακονίας και της θυσιαστικής αγάπης για τον άνθρωπο. Ετσι πραγματοποιείται η προαγωγή του αγιαστικού και διδακτικού έργου της Εκκλησίας.
Είπατε και στον ενθρονιστήριο λόγο σας πως σκέφτεστε συχνά τι πρέπει να γίνει για να αποκατασταθεί η σχέση της Εκκλησίας της Κρήτης με τους νέους. Ποιο είναι το σχέδιό σας;
Αγαπώ πραγματικά τους νέους. Αφουγκράζομαι τους πόθους, τις ανησυχίες, τις ελπίδες τους. Αγωνιώ για τις, πάσης φύσεως, εξαρτήσεις τους σε ουσίες και ιδέες που οδηγούν σε λανθασμένες συμπεριφορές.
Γνωρίζω την απόρριψη που αισθάνονται από εμάς τους μεγαλύτερους. Γνωρίζω τα προβλήματα που βιώνουν μέσα στην οικογένεια και το σχολείο. Αισθάνομαι ότι έχουν χάσει το χαμόγελό τους και το νόημα της ζωής. Γνωρίζω καλά ότι αναζητώντας παραδείγματα σε εμάς, δυστυχώς δεν τα βρίσκουν. Συνήθως τους μιλούμε και δεν μάθαμε να τους ακούμε και συχνά τους απογοητεύομε.
Οφείλω στον εαυτό μου και στην Εκκλησία να κοιτάζω τα μάτια τους τίμια και να τους λέω ότι η Εκκλησία είναι το σπίτι τους, ότι η Εκκλησία είναι στάση ζωής, θέση και όχι άρνηση, και ότι μπορεί με τον πιο αληθινό και ουσιαστικό τρόπο να νοηματοδοτήσει τη ζωή τους. Χρειάζεται αγάπη, υπομονή και κατανόηση. Παράδειγμα μας δίδει ο ίδιος ο Χριστός με την παραβολή της επιστροφής του απομακρυνθέντος υιού και τη στάση του στοργικού πατέρα.
Η πανδημία δοκίμασε και την ενότητά της και έπρεπε η Εκκλησία να πάρει πιο σαφή θέση για τους εμβολιασμούς;
Από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα η Εκκλησία της Κρήτης έκαμε το χρέος της και χειρίσθηκε τη νέα αυτή πραγματικότητα με υπευθυνότητα και διάκριση και προσπάθησε σε συνεργασία με την Ελληνική Πολιτεία και τις επιστημονικές Αρχές να ενημερώσει τους ευσεβείς χριστιανούς για την πανδημία και τους ενδεικνυόμενους τρόπους για την αντιμετώπισή της. Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης έλαβε εξαρχής θέση, όπως μπορεί κανείς να δει από τις σχετικές εγκυκλίους και τόνισε το αυτονόητο, όπως έπραξε και η Μητέρα μας Εκκλησία, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και ο Πατριάρχης μας. Παρακαλέσαμε όλους τους ανθρώπους και αυτό κάνομε για άλλη μια φορά, να μην οδηγούμαστε σε ακρότητες στη σκέψη, στις εκφράσεις και σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής μας. Και να διακρατούμε την ενότητα της Εκκλησίας μας, γιατί αν αυτή διασπάται, μόνον ο διάβολος χαίρεται. Η Ορθοδοξία δεν γίνεται μισαλλοδοξία, ούτε η πίστη φανατισμός.
Για τους εμβολιασμούς, νομίζω ότι η Εκκλησία έπραξε αυτό που έπρεπε να πράξει, προτρεπτικά και με το προσωπικό παράδειγμα των ιεραρχών της. Από την άλλη όμως, η Εκκλησία σέβεται και τις απόψεις των μελών της και φυσικά δεν διαχωρίζει τους πιστούς της. Προσωπικά, αμέτρητες φορές μίλησα δημόσια υπέρ του εμβολιασμού ως πράξη αγάπης στον αδελφό.
Είχατε στο παρελθόν ενεργό δράση σε συλλόγους και φορείς που στηρίζουν τα παιδιά, τα άτομα με αναπηρίες, τους αποφυλακισμένους. Θα το επαναλάβετε και από τη θέση του Αρχιεπισκόπου;
Εχω ιερό χρέος και καθήκον, ως ποιμένας και πνευματικός πατέρας, να μεριμνώ εμπράκτως για όλους τους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια και προστασία. Για τους πτωχούς, για τους εμπερίστατους, για τους φυλακισμένους, για τα ορφανά, για τους ανάπηρους και τους υπερηλίκους. Κάθε τόπος όπως και κάθε εποχή έχουν τις δικές τους ανάγκες και όλα χρειάζονται τη στοργή της Εκκλησίας. Πάντοτε σε αγαστή συνεργασία με τους αρμόδιους και όσους ήδη λειτουργούν στο πλαίσιο αυτό. Η Εκκλησία δεν υποκαθιστά την Πολιτεία, ούτε άλλους φορείς, έρχεται όμως αρωγός, τονίζοντας την αγάπη και τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που οφείλουν να έχουν οι δράσεις τους και επισημαίνοντας την προσωπική σχέση που πρέπει να υπάρχει με όλους εκείνους που χρειάζονται βοήθεια. Για τον χριστιανό, ο συνάνθρωπος δεν είναι ο ξένος, ο πτωχός, ο άλλος, αλλά ο πλησίον, ο αδελφός, το παιδί του ίδιου πατέρα Θεού. Στα μάτια τού συνανθρώπου του ο χριστιανός βλέπει τον ίδιο τον Θεό, όπως λέγει μια ωραία φράση ενός πατέρα της Εκκλησίας: «Είδες τον αδελφό σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου!».
Περιβάλλον και κλιματική αλλαγή, ένας τομέας που δίνει βάρος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Τι σκοπεύετε να κάνετε;
Η Μητέρα μας Εκκλησία, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, έχει υψώσει τη φωνή της εδώ και πολλά χρόνια, με επιστημονικά συνέδρια, με υπομνήματα σε παγκόσμιους οργανισμούς και με ομιλίες του Πατριάρχου μας για τους κινδύνους που οδηγούν στην καταστροφή τού φυσικού περιβάλλοντος, λόγω της αλόγιστης και πέραν τού επιτρεπτού επέμβασης τού ανθρώπου σε αυτό. Επισημαίνει προς κάθε κατεύθυνση τον άμεσο κίνδυνο που διατρέχομε από τις απερίσκεπτες επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον, το οποίο όλο και περισσότερο μολύνεται και καταστρέφεται. Η έντονη δραστηριότητα του μεγάλου Πατριάρχου Βαρθολομαίου για τη διαφύλαξη της δημιουργίας, τον έκαμε παγκοσμίως γνωστό με το όνομα «Πράσινος Πατριάρχης». Εκείνου, λοιπόν, τούς βηματισμούς προσπαθούμε και εμείς, με όλες τις δυνατότητες που έχομε, να ακολουθήσομε, απευθυνόμενοι προς τους χριστιανούς μας σε κάθε ευκαιρία, όπως έπραττε διαρκώς και ο πολυσέβαστος προκάτοχός μας Αρχιεπίσκοπος Ειρηναίος. Αυτόν τον κόσμο, όπως όμορφα έχει γραφεί, τον έχομε δανειστεί από τα παιδιά μας και πρέπει να τους τον επιστρέψομε τουλάχιστον όπως τον παραλάβαμε.
