Τέτοιες μέρες ήταν πάνω κάτω το 2019 όταν ο Ολυμπιακός έμενε εκτός πλέι-οφ πρώτη φορά ύστερα από 13 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Στις 29 Μαρτίου η Ζαλγκίρις άλωνε το ΣΕΦ εκμηδενίζοντας τις ελπίδες της ομάδας του Μπλατ, η οποία μία εβδομάδα νωρίτερα είχε γνωρίσει τη συντριβή στην έδρα της Γκραν Κανάρια και με συνολικό ρεκόρ 15-15 -έπειτα από έναν ταραχώδη δεύτερο γύρο- αποκλείστηκε από τη συνέχεια της EuroLeague.

Την επόμενη σεζόν τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Ο Ολυμπιακός άλλαξε δύο φορές προπονητή (ο Κεμζούρα διαδέχτηκε νωρίς νωρίς τον Μπλατ και στη συνέχεια έδωσε τη θέση του στον κόουτς Μπαρτζώκα), αλλά και αρκετούς παίκτες κατά τη διάρκεια της σεζόν. Δυσκολευόταν πολύ να πετύχει δεύτερη σερί νίκη και η διακοπή της διοργάνωσης λόγω του κοροναϊού τον βρήκε στο φτωχό 12-16 και μακριά από τα όρια της 8άδας. Τουλάχιστον η έλευση του έλληνα τεχνικού είχε σηματοδοτήσει την έναρξη μιας καινούριας σοβαρής προσπάθειας, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή για το σύλλογο. Πράγματι, η περσινή χρονιά κύλησε με εμφανή σημάδια ανάκαμψης, ο Ολυμπιακός πάλεψε για την πρόκριση, όμως η καθίζηση με τις επτά συνεχόμενες ήττες, από το τέλος Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές Μαρτίου, έβαλε απαγορευτικό στα όνειρα για διάκριση.

«Μου έμαθαν ότι ο δρόμος της προόδου δεν είναι ούτε εύκολος ούτε δύσκολος» είχε πει η Μαρία Κιουρί, ένα από τα πιο φωτισμένα μυαλά της σύγχρονης εποχής, κι αν κάνουμε την αναγωγή σε… μπασκετικά μέτρα, ο φετινός Ολυμπιακός μάλλον απέδειξε του λόγου το αληθές. Η ομάδα του Πειραιά προόδευσε πετυχαίνοντας κάτι πραγματικά δύσκολο μ’ έναν τρόπο που το έκανε να μοιάζει σχετικά εύκολο. Με ήδη 18 νίκες και 9 ήττες δεν έχει απλώς επιβεβαιώσει την επιστροφή της στο TOP-8 της διοργάνωσης, αλλά θα είναι εκεί και με πλεονέκτημα έδρας. Πιστοποιημένο και σφραγισμένο με κάθε επισημότητα, έπειτα από τη νίκη επί της Βιλερμπάν στο «Αστρομπάλ», που της εξασφάλισε τουλάχιστον την τέταρτη θέση στην τελική κατάταξη.

Σ’ ένα σκληρό κι απαιτητικό μαραθώνιο, ο Ολυμπιακός επέδειξε αξιοσημείωτη σταθερότητα, έφτασε κατ’ επανάληψη την απόδοσή του σε υψηλά επίπεδα και αντέδρασε ιδανικά όσες φορές η πίεση αυξανόταν. Τον Ιανουάριο αποδεκατίστηκε λόγω Covid, με αποτέλεσμα όχι μόνο να διακοπεί απότομα ο ρυθμός του, αλλά και να μπει σε περιπέτειες. Παρ’ όλα αυτά, στις τέσσερις συνεχόμενες ήττες εκείνου του διαστήματος απάντησε με τέσσερις συνεχόμενες νίκες δείχνοντας από πόσο ανθεκτικό κράμα ήταν το μέταλλό του.

Όταν ο Ολυμπιακός έθετε το καλοκαίρι ως στόχο την επιστροφή στην 8άδα, ήταν λίγοι εκείνοι που εμφανιζόταν βέβαιοι για την υλοποίησή του. Τώρα, μία αγωνιστική πριν από την ολοκλήρωση της regular season και με το στόχο να έχει επιτευχθεί από καιρό, είναι πολλοί εκείνοι που αραδιάζουν σενάρια και προτιμήσεις για τον αντίπαλο που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τους Πειραιώτες με μειονέκτημα έδρας. Όπως όμως υπενθύμισε πολύ σωστά ο Κώστας Παπανικολάου στους έχοντες κοντή μνήμη, ο Ολυμπιακός δεν μπαίνει ποτέ σε τέτοιες συζητήσεις. Όποια ομάδα κι αν προκύψει, ας σκεφτεί εκείνη πώς θα αλώσει το ΣΕΦ.

Ποιο είναι λοιπόν το απευκταίο και συνάμα πιθανότερο σενάριο σύμφωνα με την πλειοψηφία; Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές του Μίσιτς και του Λάρκιν προφανώς. Μια ομάδα τόσο ταλαντούχα και γεμάτη, που αν τυχόν ο Ολυμπιακός την περάσει, το «τομάρι» της θα τον στείλει στο Βελιγράδι με άλλον αέρα και άλλο εκτόπισμα. Μια ομάδα που αυτομάτως θα του αφαιρέσει τον τίτλο του φαβορί, θα του πάρει το «πρέπει» από την πλάτη και θα τον αφήσει να ενσαρκώσει ξανά εκείνο τον αγαπημένο ρόλο του… κακού μπελά.

Ας μην προτρέχουμε, όμως. Οι Ερυθρόλευκοι ούτε την κατάσταση ελέγχουν απόλυτα ούτε αντίπαλο μπορούν να διαλέξουν. Αλλά και να μπορούσαν δε θα το έκαναν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για εκείνους η κατάσταση… απλοποιείται. Το πλεονέκτημα έδρας αυξάνει τις απαιτήσεις, αλλά όπως έχει διδάξει το παρελθόν αυξάνει και τις πιθανότητες. Το μεγάλο ερυθρόλευκο στήριγμα σε όλη τη σεζόν ήταν το ΣΕΦ, κι αυτό θα επιστρατευτεί και τώρα, ώστε ο Ολυμπιακός να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της πρόκρισης. Να μετατρέψει μια χρονιά επανεκκίνησης και συγκρατημένης αισιοδοξίας σε χρονιά ιστορική και σπουδαία. Άλλωστε, τίποτα μεγάλο δεν αρχίζει μεγάλο…

ΥΓ. Εδώ που φτάσαμε το στοίχημα της υπέρβασης είναι υπόθεση όλων. Κι όταν λέμε όλων, εννοούμε sold out. Τίποτα λιγότερο.

Τελευταία Νέα