Εκλογές δεν γίνονται, έκλεισε οριστικά το σχετικό κεφάλαιο που είχε ανοίξει από καιρό και είχε τίτλο «εκλογές 22 Μαΐου». Ο πρόεδρος Κυριάκος τα μέτρησε από δω, τα μέτρησε από κει, διαπίστωσε ότι δεν του βγαίνει ο λογαριασμός με την ακρίβεια. Μετά ήρθαν και κάτι (πολλές) δημοσκοπήσεις, που συμπίεζαν τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ προς τα κάτω, και πήρε τη μεγάλη απόφαση, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες, από τη Σύνοδο Κορυφής του τέλους Μαρτίου.

Πότε θα γίνουν λοιπόν οι εκλογές; «Είναι στις προθέσεις του», το λέει και το ξαναλέει, να εξαντλήσει ή σχεδόν να εξαντλήσει την τετραετία. Αλλά όσοι τον συζητούν τελευταία, καταλαβαίνουν ότι μετά το καλοκαίρι της (αναμενόμενης) ευφορίας, το κοντέρ θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα και ταχύτατα. Κάποτε λέγαμε από τον Σεπτέμβρη και μετά, όταν αναφερόμασταν στο φθινόπωρο. Εδώ, σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι να παίρνεις όρκο. Γιατί ποιος είπε ότι ο Σεπτέμβρης δεν είναι καλός μήνας για εκλογές; Και ο Κ. Καραμανλής, και ο Κ. Σημίτης, και πρόσφατα το 2015 ο «Λεγάμενος» τον έχουν επιλέξει – αν πρέπει να ανατρέξουμε σώνει και καλά στο παρελθόν…

«Αγκάθια» για ανασχηματισμό

Εκλογές δεν γίνονται, αλλά με αυτή την κυβέρνηση θα πάμε σε εκλογές, όποτε και αν πραγματοποιηθούν; Είναι μια εκλογική κυβέρνηση αυτή; Δεν ξέρω τι είναι αυτό που δίνει τη βούλα «εκλογική» σε μια κυβέρνηση. Προκειμένου μάλιστα για την κυβέρνηση Κυριάκου, είναι προφανές ότι ο «πάγκος» δεν έχει και τίποτε λαμπερά ονόματα για να χρησιμοποιηθούν και να πεις ότι απέκτησε «λούστρο» το Υπουργικό Συμβούλιο.

Ασε δε που σε περιόδους που δεν είναι καλά τα πράγματα, το εγχείρημα «ανασχηματισμός» μοιάζει με σχοινοβασία με 9 μποφόρ και χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Επειτα όπως έλεγε και ο μπαμπάς του Κυριάκου, ο Κώστας Μητσοτάκης, τον οποίο ο μικρός Μητσοτάκης άκουγε με προσοχή, την εποχή που ο μπαμπάς ήταν πρωθυπουργός, ο ανασχηματισμός δημιουργεί δύο κατηγορίες δυσαρεστημένων: είναι όσοι φεύγουν από την κυβέρνηση και – κυρίως – όσοι προσδοκούσαν να αναλάβουν υπουργικά καθήκοντα, αλλά δεν ανέλαβαν. Και αυτοί είναι και οι περισσότεροι. Είναι λοιπόν εποχή, συν τοις άλλοις, να δημιουργείς και τέτοιου είδους προβλήματα; Δεν είναι. Εξού και δεν πρόκειται να τον επιχειρήσει, πολύ περισσότερο την ώρα που είναι ανοιχτά τόσα μέτωπα…

Επιπλέον, ο ίδιος δηλώνει ικανοποιημένος από την απόδοση των περισσότερων, αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει στους συνομιλητές του, και ειδικότερα από την απόδοση εκείνων που έχει στοχοποιήσει η αντιπολίτευση – Παιδείας, Πολιτισμού, Οικονομικών, μερικώς Υγείας, Εξωτερικών (!), Αμυνας κ.λπ.

Κόκκινη κάρτα για δύο

Είμαι υπουργός, και διαβάζοντας όλα αυτά, μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος; Και όχι μόνο να κοιμάμαι ήσυχος, αλλά να χαλαρώνω τόσο ώστε πού και πού (ή και συχνότερα) να εκφράζω τις προσωπικές μου απόψεις οι οποίες δεν είναι κατ’ ανάγκην και στη «γραμμή»;

Θα απαντήσω ευθαρσώς: όχι. Γιατί ανασχηματισμό μπορεί να μην επιχειρήσει ο πρόεδρος Κυριάκος, αλλά είναι έτοιμος – έτοιμος! – να επιχειρήσει… λακτισμό (σουτ κανονικό, με το κουτουπιέ στα «γεμάτα») από την κυβέρνηση, ορισμένων υπουργών, οι οποίοι ανήκουν στην προηγούμενη κατηγορία. Πρόκειται για υπουργούς, οι οποίοι είναι στο παρά ένα να αντικρίσουν την κόκκινη κάρτα, μιας και έχουν προειδοποιηθεί ήδη, ορισμένοι από αυτούς, με κίτρινη – η χρήση ποδοσφαιρικών όρων προφανέστατα έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο πρόεδρος (Κυριάκος) κάθε Σάββατο ασκείται, με τους συμμαθητές του, στο ποδόσφαιρο, και είπα να συμβαδίσω την είδηση με αυτό. Πόσοι έχουν πάρει κίτρινη κάρτα από το υπουργικό σχήμα, δεν έχω ακριβή αριθμό. Θα έλεγα ίσως ότι ο πρόεδρος Κυριάκος «έχει μοιράσει πολλές». Οτι όμως είναι κοντά στο να δείξει δύο κόκκινες, αυτό μπορεί να το αναφέρω. Διότι ενώ έχουν προειδοποιηθεί, εξακολουθούν να έχουν την ίδια στάση. «Εδιωξα τον Σπήλιο (Λιβανό) που είναι προσωπικός μου φίλος», αναφέρει συχνά, «πλην όμως δεν αποκωδικοποίησαν σωστά το μήνυμα όλοι».

Αυτοί που δεν «αποκωδικοποίησαν» το μήνυμα λοιπόν, εξακολουθούν να γυρίζουν τα κανάλια, να κάνουν δηλώσεις επί παντός του επιστητού, να ανακατεύονται σε ξένα χωράφια, να διατυπώνουν απόψεις για πολιτικές που εφαρμόζονται ή να «καίνε» άλλες στις οποίες εκείνος έχει επενδύσει πολιτικά. Και αυτό τον έχει κάνει έξω φρενών.

Ποιοι είναι αυτοί; Δεν είμαι στο μυαλό του Κυριάκου. Αλλά αν με έλεγαν Αδωνη (Γεωργιάδη) θα ανησυχούσα πολύ. Γιατί ανήκει ακριβώς σε αυτή την κατηγορία. Και «δεν κάνει ζημιά μόνο στον εαυτό του (με τις συνεχείς δηλώσεις), κάνει ζημιά και στην κυβέρνηση». Ασε που κάνει και λάθη, σοβαρά. Οπως τις προάλλες, που εμφανίστηκε σε τοπικό κανάλι της Αττικής για να μιλήσει για τον «ήρωα» Αντώνη Σαμαρά, και τον αγώνα που έδωσε για τη «διάσωση της χώρας». Και ο Κυριάκος δεν κάνει αγώνα; Θα τον ρωτούσε κάποιος…

Τέλος πάντων. Και Στέλιο Πέτσα αν με έλεγαν επίσης θα ανησυχούσα ιδιαίτερα. Αυτός ανήκει στην υποκατηγορία «φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν», όπως τελευταία που «ανήγγειλε» τη μείωση του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά…

Ο ρόλος του ΚΙΝΑΛ

Στο μεταξύ και ενώ δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα εκλογές σύντομα, όπως αναφέρω και προηγουμένως, το μέγα θέμα που απασχολεί κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση είναι «τι θα κάνει το ΚΙΝΑΛ στις εκλογές». Γιατί πρέπει να κάνει κάτι οπωσδήποτε το ΚΙΝΑΛ, και μάλιστα να το δηλώσει εκ των προτέρων, χωρίς να υπάρχει η εκπεφρασμένη άποψη του εκλογικού σώματος, δεν το έχω καταλάβει. Οπως δεν έχω καταλάβει, γιατί αυτός ο πόνος για το ΚΙΝΑΛ, που το βρίζουν και οι δύο, αλλά από την άλλη, το θέλουν ως εταίρο, σε μια πιθανή κυβέρνηση.

Αν και ο Ν. Ανδρουλάκης, που το πάει καλά το θέμα έως τώρα, δεν το έχει εκφράσει ακόμη, ενημερώνω και τους δύο ότι δεν θα αργήσει η μέρα που θα το πει! Τι θα πει; Οτι δεν υπάρχει κίνδυνος ακυβερνησίας στη χώρα, από τη στιγμή που κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση διαθέτουν τις δυνάμεις για να δημιουργήσουν από κοινού μια ωραία κυβέρνηση η οποία θα διαχειριστεί τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Εχει συμβεί και αλλού, και έχει εφαρμοστεί με επιτυχία. Πρόκειται για το μοντέλο του «μεγάλου συνασπισμού». Τελευταία παραδείγματα η Γερμανία, η Ιταλία και το Βέλγιο. Μπορούν θαυμάσια, ΝουΔου και ΣΥΡΙΖΑ, να αφήσουν λαϊκισμό και εγωισμούς περί ιδεολογικοπολιτικής καθαρότητας, και να συμφωνήσουν στη δημιουργία μιας υπέροχης κυβέρνησης, η οποία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα που θα παρουσιαστούν ή θα έχουν ανακύψει. Δεν είναι δύσκολο, θέληση να υπάρχει…

Ανοιγμα στην κοινωνία

Οσον αφορά το ΚΙΝΑΛ τώρα, του οποίου τις δραστηριότητες παρακολουθώ με αυξημένο ενδιαφέρον, τι να κάνουμε, οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται, έχω να αναφέρω ότι χθες τελείωσε η προθεσμία για την υποβολή υποψηφιοτήτων για τα ψηφοδέλτια. Η επιτροπή της οποίας ηγείται ο Βαγγέλης Αργύρης, ο αποκληθείς και «ηπειρωτάρχης», μετά την απόσυρση από το προσκήνιο του άλλοτε κατόχου του σχετικού τίτλου Αλέκου Παπαδόπουλου, θα παραλάβει όλα τα βιογραφικά, και εντός μηνός θα παραδώσει στον πρόεδρο του κόμματος τη συνολική της πρόταση. Κατά τον κύριο Αργύρη στόχος της όλης διαδικασίας ήταν «να ανοίξουμε τις πόρτες στην κοινωνία και να οικοδομήσουμε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που με αφετηρία τις διαχρονικές αρχές και αξίες μας, προσδοκά να χαράξει μια νέα πορεία, συμβατή με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας». Δεν ακούγονται άσχημα όλα αυτά…

Τελευταία Νέα