Η Λεπέν προσπάθησε στην προεκλογική της εκστρατεία να ασχοληθεί με τα εσωτερικά ζητήματα της Γαλλίας και να μην καταπιαστεί τόσο με τον πόλεμο στην Ουκρανία, σε αντίθεση με τον Εμανουέλ Μακρόν που είχε θέσει το θέμα υψηλά στην ατζέντα του.
Η συμπάθεια της ακροδεξιάς υποψηφίου για τον Πούτιν είναι γνωστή, όπως και η υποστήριξη που του είχε παράσχει όταν ο τελευταίος κατέλαβε την Κριμαία το 2014. Κι αν τώρα δεν μιλάει πολύ για αυτό όπως είναι αναμενόμενο, το επιτελείο του Μακρόν φαίνεται πως θέλει να σηκώσει το θέμα στην αντιπαράθεση μπροστά στις κάλπες. Όπως αναφέρει το Bloomberg το επιτελείο του απερχόμενου Γάλλου προέδρου θα «ζωγραφίσει τη Λεπέν ως σύμμαχο του Πούτιν».
Σε αυτήν την προσπάθεια, που θα δείξει εάν θα είναι αποτελεσματική για τη συσπείρωση του «δημοκρατικού μετώπου» απέναντι στην απειλή της ακροδεξιάς, ο Μακρόν θα μπορούσε να αναφερθεί και σε κάτι παραπάνω από την πολιτική και ιδεολογική «φιλία» Λεπέν – Πούτιν.
Η ενίσχυση Πούτιν σε Λεπέν
Η γενναία «οικονομική ενίσχυση» του Ρώσου προέδρου στην προεκλογική εκστρατεία της Λεπέν το 2014 μπορεί να έρθει ξανά στο προσκήνιο.
Σύμφωνα με άρθρο του BBC το 2014, το κόμμα της κυρίας Λεπέν, είχε αποκλειστεί από τραπεζική χρηματοδότηση στη Γαλλία λόγω των ακραίων ρατσιστικών θέσεων που εξέφραζε (δεν είχε αγαπήσει ακόμα το mainstream η Λεπέν το 2014). Στην προσπάθειά της να χρηματοδοτήσει το κόμμα της, η Γαλλίδα πολιτικός κοίταξε προς τη Μόσχα και ο Πούτιν φαίνεται ότι ανταποκρίθηκε.
Στους λογαριασμούς του «Εθνικού Μετώπου» μπήκαν σχεδόν 11 εκατομμύρια ευρώ μέσω της «First Chech Russian Bank» η οποία φέρεται να έχει στενές σχέσεις με το Κρεμλίνο και με το σύστημα Πούτιν. 11εκ είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Στο μεταξύ είχαν απορριφθεί ιδέες για χρηματοδότηση είτε από το Αμπου Ντάμπι είτε από το Ιράν.
Ακόμα πριν από τις εφετινές εκλογές, ρεπορτάζ που είδαν το φως της δημοσιότητας ανέφεραν ότι η Λεπέν είχε κάνει αίτηση για νέο δάνειο από τη Ρωσία το 2016, ένα χρόνο πριν από τις εκλογές του 2017 όταν και έφτασε στο δεύτερο γύρο για να χάσει από τον Εμανουέλ Μακρόν.
Τώρα μένει να φανεί εάν ο Μακρόν θα επιμείνει στο να αναδείξει ξανά αυτές τις σχέσεις, και εάν αυτή η τακτική θα φέρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί.