Το έργο «Σκληρές φωτογραφίες» του Κυριάκου Βέρη ανεβαίνει στο Studio Μαυρομιχάλη κάθε Δευτέρα και Τρίτη σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χριστοφή. Τους κεντρικούς ρόλους υποδύονται οι ηθοποιοί Δημοσθένης Φίλιππας, Σπύρος Ασημένιος και Δημήτρης Μαργαρίτης.

Ο καλύτερος τζόκει του κόσμου, ένα δύστροπο άλογο που τρέχει μόνο για τη νίκη και ένας πατέρας που αποφάσισε να κάνει μια νέα αρχή στην Αβάνα.

Στο έργο «Σκληρές Φωτογραφίες» οι σχέσεις των τριών προσώπων κρίνονται στη λεπτομέρεια, πάνω σε οριακές στιγμές, εκεί που ένας κύκλος ζωής κλείνει και ανοίγει ένας άλλος, εκεί που ένας αγώνας τελειώνει και περιμένεις το σκληρό φώτο φίνις για να σου δείξει αν κέρδισες ή αν έχασες.

Οι «Σκληρές Φωτογραφίες» είναι ένα έργο με τρεις δυνατούς χαρακτήρες που άλλοτε συγκρούονται και άλλοτε συνεργάζονται, τρία πρόσωπα με παράλληλες διαδρομές αλλά την ίδια ανάγκη συμφιλίωσης με τις επιλογές, τα ταλέντα, την τύχη και τα λάθη τους. Τρία πρόσωπα που έκαναν τις επαναστάσεις τους και τώρα αναλογίζονται αν κέρδισαν ή όχι, που αναμετρώνται με εθισμούς και φόβους, με το παρελθόν τους αλλά και το μέλλον που δείχνει δύσκολο και αβέβαιο.

Όπως και στον ιππόδρομο, στη ζωή ποντάρεις στο πιο δυνατό άλογο ή στο άλογο που δεν θα ποντάρουν οι άλλοι, δοκιμάζεις την τύχη σου, κάνεις επιλογές, κυνηγάς την επιτυχία, βάζεις στόχους, θέλεις με επιμονή και πείσμα να κερδίζεις για να καταλάβεις στο τέλος ότι τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Στο τέλος του αγώνα, στο σκληρό φώτο φίνις, οι χαμένοι από τους νικητές έχουν μόνο μια τρίχα διαφορά.

Η Χριστίνα Χριστοφή μιλάει στα «Νέα» για την παράσταση, τις νίκες και τις ήττες.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση;

Ο συγγραφέας του έργου, ο Κυριάκος Βέρης, μου είχε στείλει το έργο του να το διαβάσω και αν με ενδιαφέρει να το σκηνοθετήσω. Το έργο μου άρεσε, το βρήκα πρωτότυπο και αποφάσισα να το ανεβάσω.

Η συγκεκριμένη παράσταση, αποτελεί το πρώτο ανέβασμα του έργο του Κυριάκου Βέρη. Αποτελεί αυτό μια πρόκληση, αφού με τη συγκεκριμένη δουλειά σας θα το συστήσετε στο θεατρικό κοινό;

Έχω ανεβάσει αρκετά έργα νέων Ελλήνων συγγραφέων, πιστεύω στο ελληνικό έργο και νομίζω ότι πρέπει να τολμάμε να ανεβάζουμε περισσότερα ελληνικά έργα. Και δεν εννοώ μόνο διασκευές μυθιστορημάτων ή devised theater αλλά και έργα που γράφτηκαν για το θέατρο. Όταν τα έργα ανεβαίνουν οι συγγραφείς εξελίσσονται αλλά και το κοινό συνομιλεί με τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία. Σίγουρα είναι ρίσκο να επιλέγεις να ανεβάσεις ένα ελληνικό έργο, αλλά είναι όπως λέτε κι εσείς, πρόκληση. Από τη στιγμή όμως που επιλέγεις ένα έργο που πρώτη φορά συστήνεται στο κοινό το σέβεσαι,  δεν κάνεις δηλαδή επεμβάσεις που το κάνουν αγνώριστο.

Ποια ζητήματα θίγει περισσότερο το κείμενο του Κυριάκου Βέρη;

Ο τίτλος του έργου είναι “Σκληρές φωτογραφίες” και η ιστορία περιστρέφεται γύρω από ένα σκληρό φώτο φίνις σε μια κούρσα ιπποδρόμου. Σε αυτό το σκληρό φώτο φίνις μια μικρή λεπτομέρεια καθορίζει τον νικητή. Αυτή η αλήθεια πιστεύω ότι είναι και το κεντρικό θέμα του έργου, ότι από μια λεπτομέρεια τελικά κρίνεται αν είσαι ο νικητής ή ο χαμένος. Και μετά, αφού κριθεί το αποτέλεσμα, θα πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς την ήττα ή ακόμα και τη νίκη.

Σε μια προσωπική επανάσταση, κατά τη γνώμη σας, υπάρχουν μόνο νίκες ή και παράπλευρες ήττες;

Νομίζω ότι μια προσωπική επανάσταση δεν μπορεί να αξιολογηθεί με βάση τις νίκες ή τις ήττες. Μια επανάσταση είναι μια ουσιαστική αλλαγή στάσης. Όσο πιο ουσιαστική είναι αυτή η αλλαγή τόσο πιο μεταμορφωτική είναι. Κάθε προσωπική επανάσταση είναι δύσκολη, επώδυνη και ταυτόχρονα απελευθερωτική. Και αυτό είναι μια επιλογή. Αν θα επιλέξεις δηλαδή να αλλάξεις τη στάση σου, να μετατοπιστείς. Και όπως σε κάθε επιλογή, έτσι και εδώ,  όταν διαλέγεις κάτι απορρίπτεις κάτι άλλο, σε κάθε “ναι” που λες έχεις πει ένα “όχι”. Το να προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο με αυστηρά δίπολα: καλό-κακό, νίκη-ήττα, σωστό-λάθος μας στερεί το στοχασμό πάνω σε όλα όσα συμβαίνουν.

Η ζωή με τον ιππόδρομο για εσάς, ποιες ομοιότητες έχουν;

Ομοιότητες με τη ζωή μπορείς να βρεις σε κάθε κατάσταση και συνθήκη γιατί όλα όσα κάνουμε είναι αντανακλάσεις της. Αγώνας, προσπάθεια, ανταγωνισμός, τύχη, τζόγος, αδρεναλίνη, νίκη, ήττα, φαβορί, αουτσάιντερς… Και μετά το τέλος του αγώνα, περιμένει ο επόμενος αγώνας.

Οι νικητές σε τι ξεχωρίζουν από τους χαμένους;

Θα πρέπει να αντέξουν τη νίκη τους.

Εσείς πώς αντιμετωπίζετε τις «σκληρές φωτογραφίες» της πορείας σας;

Προσπαθώ να τις αντιμετωπίζω με αποδοχή και με μια διάθεση συνέχειας και ροής. Κάθε φωτογραφία είναι μόνο μια στιγμή που αποτυπώθηκε ίσως και τυχαία.

Η φωτογραφία της σκηνοθέτιδας είναι της Χριστίνας Δενδρινού ενώ οι φωτογραφίες της παράστασης είναι του  Χρήστου Καλαϊτζή.