Η χρονιά έκλεισε όπως έπρεπε για τον Ολυμπιακό. Με μια νίκη σε ένα εκτός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ και με μια εμφάνιση που, παρά την εναλλακτική ενδεκάδα, ήταν αντάξια ενός πρωταθλητή.
Τώρα, όσον αφορά σε συμπεράσματα;
Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές τον τελευταίο καιρό, ούτε εμείς ούτε αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις περιμέναμε τα πλέι-οφ για να τα βγάλουμε. Τα περισσότερα βγήκαν όταν… έκαιγε η μπάλα, και ειδικά στα ματς της Ευρώπης, όπου η ομάδα κακά τα ψέματα παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων. Το πρωτάθλημα το πήρε και πάλι για πλάκα ο Ολυμπιακός, αλλά για να επανέλθει εκεί που πρέπει στην Ευρώπη, θέλει πραγματάκια.
Για να πούμε δυο λόγια και για παίκτες που είδαμε στο ΟΑΚΑ, εγώ τουλάχιστον δεύτερες σκέψεις μόνο για τον Κούντε θα έκανα, κι αυτές υπό προϋποθέσεις. Ο Καμερουνέζος θεωρώ ότι έχει αδικηθεί από τον Μαρτίνς. Με την παρουσία του στα πλέι-οφ έδειξε ότι θα έπρεπε να έχει πάρει νωρίτερα περισσότερο χρόνο συμμετοχής, αλλά να ξεκαθαρίσω ότι θα έκανα δεύτερες σκέψεις για την παραμονή του μόνο εφόσον πουληθεί ο Μαντί Καμαρά.
Γενικά, αν έπαιρνα εγώ αποφάσεις στον Ολυμπιακό –που ευτυχώς για την ομάδα δεν τις παίρνω–, θα κοίταγα να τον μειώσω τον πληθυσμό της αφρικανικής παροικίας στην ομάδα, διότι η απουσία αυτών των παικτών σε ένα από τα πιο κρίσιμα κομμάτια της σεζόν, λόγω των… ατελείωτων ταξιδιών που κάνουν για τις εθνικές τους ομάδες, δημιουργεί αρρυθμίες και προβλήματα. Μην πάτε μακριά, σκεφτείτε πώς ήταν ο Αγκιμπού Καμαρά πριν φύγει για το Κόπα Άφρικα και πώς επέστρεψε μετά.
Κατά τα άλλα, παιδιά όπως ο Κίτσιος, ο Τζολάκης και ο Σουρλής (ανεξάρτητα από το αν οι δυο τελευταίοι δεν έπαιξαν στο ΟΑΚΑ) δικαιούνται θέση στο ρόστερ της νέας σεζόν, έστω και ως εναλλακτικές λύσεις. Εγώ τον Τζολάκη μέχρι και για βασικό θα τον σκεφτόμουν, βέβαια, αλλά εγώ, εκτός από πρόεδρος, δεν είμαι ούτε προπονητής.
Για επίλογο τούτο μόνο: σκεφτείτε να ήμασταν στη θέση της ΑΕΚ. Μιας ομάδας, δηλαδή, που ξεκίνησε τη σεζόν για να κάνει πρωταθλητισμό και ειδικά μεσοεπιθετικά έχει ποιότητα και εντέλει δε βγήκε καν στην Ευρώπη.
