Το ανεξέλεγκτο πλέον φαινόμενο του bullying το οποίο έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις άνοιξε η εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» με την Νίκη Λυμπεράκη.
O ηθοποιός Σπύρος Νικολαΐδης μετέφερε στη «Μεγάλη Εικόνα» το προσωπικό του βίωμα από την παιδική και εφηβική του ηλικία όσον αφορά τον εκφοβισμό που υπέστη.
Ο κ. Νικολαΐδης εξιστόρησε συμβάντα που έζησε κατά τη διάρκεια της εφηβείας του και τόνισε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη κατηγορία παιδιών που θα υποστούν bullying, αλλά ότι μπορεί εν δυνάμει να είναι το οποιοδήποτε παιδί που θα πέσει θύμα κάποιου εκφοβιστή.
«Το έχω ζήσει και από τις δυο πλευρές»
Χαρακτηριστικά λέει: «Ακόμα και σήμερα το έχω ακούσει από όταν βγήκα να μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία, έχει τύχει να με κοροϊδέψουν ακόμα και γνωστοί μου, να μου πουν, δυο μέτρα παλικάρι, δυνατός, γεροδεμένος, πετυχημένος. Είναι δυνατόν να σε κοροϊδεύαν; Δεν μας τα λες καλά. Γιατί να υπάρχει αυτό το στερεότυπο, κάποιος ψηλός, γεροδεμένος, όμορφος δεν μπορεί να φάει bullying; Δεν θεωρώ ότι υπάρχει ειδική ομάδα που θα φάει το bullying… Υπήρχαν φορές που για να προστατεύσω τον εαυτό μου και για να ενταχθώ και σε ομάδες, θα συμμετείχα κι εγώ σε ομάδες που μπορεί να είχαν κοροϊδέψει κάποιο παιδί. Παρότι ήξερα πόσο άσχημο είναι. Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει ένα παιδί σε εκείνη την ηλικία, επειδή το έχω ζήσει και από τις δυο πλευρές».
Διαβάστε επίσης: Βία στα σχολεία: Ενας ανήλικος θύμα ξυλοδαρμού κάθε ημέρα
Εξήγησε ότι τα παιδιά που βιώνουν τον εκφοβισμό συνήθως κλείνονται στον εαυτό τους. Είπε μεταξύ άλλων «Τα παιδιά δεν μιλάνε. Νιώθουμε ότι δεν θα μας βοηθήσει κανείς. Γινόμαστε πιο εσωστρεφείς. Μου στέλνουν τώρα πια παιδιά που με θαυμάζουν για τα προσωπικά τους. Για τα παιδιά αυτά είναι πιο εύκολο να τα πουν σε έναν ξένο παρά να το πουν στους γονείς τους».
Η σοκαριστική αφήγηση
Υπήρχαν φορές που για να προστατεύσω τον εαυτό μου και για να ενταχθώ και σε ομάδες, θα συμμετείχα κι εγώ σε ομάδες που μπορεί να είχαν κοροϊδέψει κάποιο παιδί, είπε ο ηθοποιός.
Αφηγήθηκε τη δική του ιστορία αναφέροντας πως, «Μεγαλώνοντας έτυχε να βιώσω bullying από ομάδες οι οποίες μας στοχοποιούσαν μέσω σωματικής βίας, στην γειτονιά, στην πόλη, μες το σχολείο. Να έρχονται να μας ζητάνε τα λεφτά μας για να μην μας δείρουν. Να μας πουλήσουν προστασία. Έτυχε να πάω κάποια στιγμή στην αστυνομία να ζητήσω βοήθεια. Από τους γονείς μου δεν θα το έκανα. Σκεφτόμουν ότι ο πατέρας μου θα πάει να τους σαπίσει στο ξύλο ή θα κάνουν ζημιά στον ίδιο μου τον πατέρα. Ήταν ένα συγκεκριμένο παιδί ο οποίος δεχόταν το εικοσαπλάσιο bullying από μένα. Είχαμε δέσει με το συγκεκριμένο παιδί. Πήγαμε στην αστυνομία και ο αξιωματικός μας είπε, τους ξέρουμε τους συγκεκριμένους, καλό είναι να μην κάνετε καταγγελία. Γιατί θα σας την στήσουν κάτω από σπίτι, θα έχετε χειρότερο πρόβλημα. Καλύτερα να το αφήσετε να περάσει. Κάποια στιγμή θα ασχοληθούν με κάποιον άλλον, θα περάσει…Κάποιες φορές οι ακραίες καταστάσεις δεν είναι μόνο στην τηλεόραση. Είναι και δίπλα μας. Αυτός ο συγκεκριμένος ο φίλος μου έφτασε στο σημείο, επειδή φοβόμασταν να βγούμε από το σπίτι, μια μέρα μου εκμυστηρεύτηκε ότι σκέφτεται να αγοράσει όπλο και να πάει να βρει τον αρχηγό της συμμορίας και να τον σκοτώσει».
Οι διαταραχές
Ο ψυχίατρος Δημήτρης Παπαδημητριάδης, η εκπαιδευτική ψυχολόγος Αντωνία Τορρένς και ο εκπαιδευτικός Πέτρος Σαπουντζάκης ανέλυσαν πτυχές του «bullying», του φαινομένου που επηρεάζει την καθημερινότητα πάρα πολλών παιδιών και εφήβων, ενώ δημιουργεί προβλήματα σε σχολεία όλης της χώρας.
Ο κ. Παπαδημητριάδης υπογράμμισε ότι το bullying μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τον ψυχισμό ενός ατόμου ακόμα και αφότου έχει πια μεγαλώσει, αυξάνοντας την τάση για κρίσεις πανικού και για αυτοκτονικό ιδεασμό.
Συγκεκριμένα είπε: «Το bullying έχει σοβαρές επιπτώσεις, όχι μόνο στη διάρκεια της σχολικής ζωής αλλά και μετέπειτα. Μία πολύ πρόσφατη έρευνα στην ψυχιατρική ανασκόπηση του Χάρβαρντ έδειξε ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί bullying, οι κοπέλες έχουν 28% μεγαλύτερη πιθανότητα για κρίσεις πανικού στην ενήλικη ζωή και 17 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα για να έχουν αυτοκτονικό ιδεασμό. Δηλαδή σκέψεις πολύ αυτοκαταστροφικές στην ενήλικη ζωή. Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στο σχολείο, δεν είναι οι μώλωπες, δεν είναι η διαταραχή της προσοχής του παιδιού στα μαθήματά του. Είναι και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις».
Η πλατφόρμα “Live Without Bullying”
Η ειδικός σε θέματα σχολικού εκφοβισμού κ. Τορρένς περιέγραψε την πρωτοβουλία του Κέντρου Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας να δημιουργήσει την πλατφόρμα “Live Without Bullying” στην οποία τα παιδιά μπορούν να επικοινωνήσουν με ειδικούς ψυχολόγους για τα προβλήματα που τα απασχολούν. Ακόμα, η κ. Τορρενς επεσήμανε ότι ένα παιδί θύμα κακοποίησης μπορεί να αναπαραστήσει τη συμπεριφορά που εκλαμβάνει στο οικείο του περιβάλλον και να την φέρει στο σχολείο εις βάρος άλλων παιδιών, συμβάλλοντας έτσι στον λεγόμενο «κύκλο της βίας».
Πιο συγκεκριμένα, είπε: «Με την πλατφόρμα Live Without Bullying έχουμε βοηθήσει πάνω από 30 χιλιάδες νέους από το 2015 που ξεκίνησε πιλοτικά η εφαρμογή αυτή. Είναι μια πλατφόρμα που δημιούργησε το Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας με σκοπό να δώσει ένα καθημερινό βοήθημα σε παιδιά ηλικίας 13 ως 18 ετών…Μπαίνουν περισσότερο παιδιά στην πλατφόρμα για διαφόρων ειδών λόγους και θέματα εκφοβισμού. Σε αυτά τα παιδιά απαντούν ψυχολόγοι ειδικά εκπαιδευμένοι, επαγγελματίες, οι οποίοι εθελοντικά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Λαμβάνουν τα μηνύματα και ξεκινούν ένα διαδικτυακό διάλογο με το παιδί. Ο ίδιος σύμβουλος με το ίδιο παιδί, όσο καιρό κι αν χρειαστεί…να θύμα μπορεί να γίνει και θύτης. Είναι μέρος του φαινομένου του κύκλου της βίας. Ένα άτομο που έχει υποστεί από οικείο του περιβάλλον μιας μορφής κακοποίηση, έχοντας τα συγκρουσιακά πρότυπα συμπεριφοράς, πολύ εύκολα θα πάει στο σχολείο να τα αναπαράξει σε συνομηλίκους του».
Οι ευθύνες
Από τη δική του την πλευρά, ο κ. Σαπουντζάκης θέλησε να επισημάνει ότι είναι πρωταρχικά ευθύνη του εκπαιδευτικού να παρεμβαίνει σε περιστατικά σχολικού εκφοβισμού, ενώ τόνισε ότι είναι πολλά τα περιστατικά που διαφεύγουν της προσοχής των εκπαιδευτικών.
Όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Οι γονείς δεν έχουν την εικόνα του παιδιού τους μέσα το σχολείο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να αγχώνονται. Εγώ ως εκπαιδευτικός είμαι σε θέση να κάνω πράγματα πιο συστημικά για ολόκληρη την σχολική μονάδα…Tο βασικό πρόβλημα είναι ότι έχουμε πολλά περιστατικά στα σχολεία που μένουν στην αφάνεια, ή μπορεί να τα έχουμε λίγο δει και να μην έχουμε κάνει τις κατάλληλες κινήσεις απέναντι τους. Εγώ ως εκπαιδευτικός πιστεύω ότι η μπάλα είναι στη δική μας την πλευρά. Εμείς πρέπει να εργαστούμε πιο συστηματικά».
