«Η πολιτική δράση του ήταν μια αρμονική συνύπαρξη της ζωής και της καλλιτεχνικής πράξης. Η ιδεολογία του καθόριζε τη ζωή του και αυτό έβγαινε αβίαστα και στη δουλειά του. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε στον Κώστα Καζάκο την πολιτική δράση από την καλλιτεχνική του δραστηριότητα» ανέφερε το ΚΚΕ στην ανακοίνωση του.
Και τον περιέγραψε σωστά. Γιατί κανείς δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τον ενεργό πολιτικό άνθρωπο Κώστα Καζάκο από τον καλλιτέχνη, αφού η επιλογή του θεατρικού δρόμου για εκείνον ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία της ταξικής και ιδεολογικής του συνειδητοποίησης.
Τα καθοριστικά χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου
Γεννημένος το 1935, ο Κώστας Καζάκος έζησε ως παιδί τα χρόνια της Κατοχής, του Εμφυλίου και της Αντίστασης. Και όπως είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξη του (LIFO) για εκείνα τα χρόνια «τα θυμάμαι πολύ έντονα, τα έζησε πολύ άγρια η οικογένειά μου. Έτυχε να βρίσκεται από την πλευρά εκείνη που κυνηγήθηκε μετά και ουσιαστικά εμείς περάσαμε Κατοχή μετά την Απελευθέρωση […] Ο πατέρας μου ήταν στα «πανεπιστήμια του Αιγαίου», όπως έλεγε: πέρασε από Ικαρία και Άη-Στράτη και κατέληξε στη Μακρόνησο. Είχε απολυθεί από τη δουλειά του στη Νομαρχία – από την εξορία απολύθηκε το 1952. Τότε τέλειωσα κι εγώ το σχολείο, το νυχτερινό στο Παγκράτι –εκείνη την εποχή μόλις είχαν ιδρυθεί τα νυχτερινά– γιατί δούλευα όλη μέρα για να μπορεί να συντηρηθεί η οικογένεια. Περάσαμε πολύ βασανιστικά χρόνια που μας καθόρισαν οικογενειακώς και δεν θα τα ξεχάσουμε όσο ζούμε».
Τα όνειρα και ο ρόλος της Δραματικής Σχολής
Ακόμα και τα σχέδια του να γίνει δάσκαλος, να σπουδάσει φιλολογία ανατράπηκαν γιατί δεν μπορούσε να πάρει το χαρτί Κοινωνικών Φρονημάτων από την Ασφάλεια. Η φοίτηση στη Σχολή Σταυράκου και το γεγονός ότι έδινε μία ελευθερία στη διακίνηση των ιδεών, ήταν από τα πιο σημαντικά χρόνια στη ζωή του, όπως έλεγε ο ίδιος. Γράφτηκε χωρίς να έχει ιδέα από θέατρο, και γιατί η συγκεκριμένη σχολή λειτουργούσε χωρίς άδεια. Ως εκ τούτου δεν απαιτούσε και πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.
Ο ίδιος έλεγε ότι εκεί πέρασε από τα πιο σημαντικά χρόνια της ζωής τους, με συζητήσεις με ανθρώπους όπως ο Τσαρούχης, ο Τερζάκης, ο Θεοδωράκης, ο Καμπανέλλης που περνούσαν από τη σχολή και έδιναν την ευκαιρία για «απέραντες συζητήσεις» με πλήρη ελευθερία…
Οι επιλεγμένοι ρόλοι και το «Μεγάλο μας τσίρκο»
Σε αυτούς που εκτίμησαν το ταλέντο του ήταν ο Κάρολος Κουν, ο οποίος τον πήρε στο Θέατρο Τέχνης. Πρώτη παράσταση μετά την Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν στο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία», με τον Κώστα Καζάκο να επιλέγει στην πορεία του έργα μεγάλων συγγραφέων.
Τα έργα που ανέβαζε και ως θιασάρχης είχαν σαφή πολιτικό προσανατολισμό με την παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» να γίνεται το σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα. «Το μεγάλο μας τσίρκο» ήταν άλλωστε μία πολιτική πράξη, ωστόσο αυτοί που τον γνώριζαν σημειώνουν ότι η δράση του δεν περιορίστηκε σε αυτό.
Η στράτευση στο ΚΚΕ
Ο Κώστας Καζάκος υπήρξε από πολύ νωρίς ενεργός πολίτης και με έντονη πολιτική δράση. Στις τάξεις του ΚΚΕ στρατεύτηκε από το 1974 και μετά, με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Υπήρξε πάντα και σταθερά στο πλευρό του ΚΚΕ, ακόμα και στις «δύσκολες εποχές». Είχε πολιτική ταυτότητα και δεν την έκρυψε ποτέ. Φρόντιζε να την δηλώνει και μέσα από τα έργα που επέλεγε.
Τον Κώστα Καζάκο ήταν εύκολο να τον συναντήσεις και εκτός θεάτρου. Ήταν παρών σε πολλές κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Για την Εργατική Πρωτομαγιά. Για το Πολυτεχνείο. Στα φεστιβάλ της ΚΝΕ. Στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις. Στις εκδηλώσεις του ΚΚΕ.
Είχε εκλεγεί βουλευτής με το ΚΚΕ στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2007 και του Οκτώβρη 2009, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΚΕ.
