Μία ανάρτησή της γέμισε χαμόγελα αλλά και δάκρυα χαράς τους χρήστες του Διαδικτύου. Το κορίτσι με το κόκκινο φόρεμα, που ποζάρει μπροστά από την είσοδο του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, έδωσε σκληρή μάχη για 221 μέρες, τα κατάφερε και κέρδισε πίσω τη ζωή της.

Τα τελευταία 24ωρα, η Αναστασία Τασούλα βρίσκεται και πάλι στο σπίτι της, έπειτα από μία μεγάλη περιπέτεια που ξεκίνησε στις αρχές του περασμένου Μαρτίου. Αλλωστε, με την προχθεσινή της ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήθελε να ενημερώσει ότι… επέστρεψε. «Το γράφω και δεν το πιστεύω. Πάω σπίτι μου! Πάω σπίτι μου!!! Μαμά, έρχομαι. Τα κατάφερα. Ζω, αναπνέω, περπατάω. ΖΩ…», έγραψε χαρακτηριστικά.

Ο Γολγοθάς για την Αναστασία ξεκίνησε όταν εισήχθη στη Μονάδα Κυστικής Ινωσης του Σισμανόγλειου, με οξυγόνο στα… τάρταρα και το διοξείδιο του άνθρακα στα ύψη. «Με έβαλαν σε τεχνητό κώμα στο ΚΑΤ. Η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση που ξυπνάει από καταστολή στην Ελλάδα – και παγκοσμίως η πρώτη που ξυπνάει έπειτα από τόσο πολλές ημέρες. Για τη μεταμόσχευση πνευμόνων οι γιατροί μού είχαν μιλήσει πολλά χρόνια πριν. Δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία γιατί στην πραγματικότητα δεν ήθελα να παραδεχθώ ότι δεν είμαι καλά. Με την επιδείνωση της υγείας μου, όμως, η μεταμόσχευση ήταν, πλέον, μονόδρομος», δηλώνει στα «ΝΕΑ» η 23χρονη Αναστασία.

Πέντε μήνες στη ΜΕΘ

Πέντε μήνες πέρασαν μέχρι να βρεθεί συμβατό μόσχευμα. Πέντε μήνες που η νεαρή κοπέλα βρισκόταν στη ΜΕΘ, με εξωσωματική υποστήριξη πνευμόνων-ζωής, με τραχειοστομία, καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι. Ακόμη και τα γενέθλιά της, στις 5 Ιουλίου, τα γιόρτασε στη ΜΕΘ. Αλλωστε, από τις 221 μέρες νοσηλείας, μόλις οι 30 ήταν σε απλή κλίνη. «Από τη μία, έλεγα ότι θα είναι τα τελευταία μου γενέθλια. Από την άλλη, είχα πεισμώσει και ήθελα να βγω νικήτρια», περιγράφει. Στις 24 Ιουλίου γίνεται η μεταμόσχευση και παρ’ όλο που όλα πήγαν πολύ καλά, οι επόμενες τρεις εβδομάδες ήταν δύσκολες για την Αναστασία, με πολλές κρίσεις πανικού: «Για μένα η κυστική ίνωση ήταν μια μόνιμη πνευμονία. Με τους νέους πνεύμονες νόμιζα ότι δεν μπορούσα να αναπνεύσω, πιθανότατα επειδή είχα συνηθίσει να ζω διαφορετικά».

Οπως εξηγεί, η δική της μάχη με την κυστική ίνωση είχε αίσιο τέλος κι αν θα πρέπει να μείνει κάτι απ’ όλο αυτό είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου για τη δωρεά οργάνων. «Είναι έξι φορές πιο πιθανό να χρειαστείς ο ίδιος μόσχευμα παρά να δώσεις. Αλλά στην πιθανότητα να μπορείς να δώσεις μετά θάνατον τα όργανά σου, γιατί να πεις όχι; Κάθε άνθρωπος μπορεί να σώσει οκτώ ζωές. Και επειδή ένας άνθρωπος δώρισε τους πνεύμονές του, είμαι εγώ ζωντανή και αιώνια ευγνώμων…».

Η περίπτωση της Λένας

Σε εξωτερικό τοίχο του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας μια τοιχογραφία «μιλάει» για την ιστορία μιας ασθενούς με κυστική ίνωση. Αυτή είναι η Λένα Πολυχρόνη από τον Βόλο, η οποία διαγνώσθηκε με την ασθένεια όταν ήταν βρέφος. Οι νοσηλείες στο νοσοκομείο για αρκετές, μάλιστα, ημέρες ήταν μέρος της καθημερινότητάς της, ενώ οι φιάλες οξυγόνου στο σπίτι ήταν κάτι σαν μέρος της… διακόσμησης. Το γέλιο ήταν, όπως λέει στα «ΝΕΑ», αυτό που την κρατούσε στις δύσκολες στιγμές. «Επρεπε να επιβιώσεις άλλη μια μέρα, κι ακόμη μια μέρα».

Στα 14 της χρόνια, όμως, η μεταμόσχευση πνευμόνων ήταν πλέον επιτακτική. «Μπήκα σε λίστα αναμονής το 2014 και έπειτα από τρία άκυρα μοσχεύματα έγινε η επέμβαση σε νοσοκομείο της Αυστρίας το 2016. Μου δόθηκε, όπως και σε άλλους ασθενείς, μια δεύτερη ευκαιρία, που προσπαθούμε να την αξιοποιήσουμε, είτε αυτή διαρκέσει λίγο είτε πολύ. Το μήνυμα πίσω από αυτές τις νίκες της ζωής είναι να ενημερωθεί ο κόσμος, να αποκρούσουν τα ταμπού και να γίνουν δότες οργάνων…».

Τελευταία Νέα