«Ποτέ μη θεωρήσεις ότι ξέρεις τους Ιταλούς»

Σκηνή 1η

Είναι Ιούλιος του 2008. Ο Φιλίπ Ριντέ εγκαθίσταται στη Ρώμη ως ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας Le Monde. Συνάδελφοί του περισσότερο πεπειραμένοι τού δίνουν δύο συμβουλές. Η πρώτη είναι η εξής: «Μη βιαστείς ποτέ να θάψεις τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Δέκα φορές τον έχουν κηρύξει νεκρό και άλλες τόσες έχει αναστηθεί». Η δεύτερη έχει άμεση σχέση με την πρώτη: «Ποτέ μη θεωρήσεις ότι ξέρεις τους Ιταλούς». Για καιρό, ο Ριντέ ακολουθούσε αυτές τις οδηγίες κατά γράμμα. Κάθε φορά που του έφτανε από το Παρίσι η εκτίμηση πως τα καραγκιοζιλίκια του ιταλού πρωθυπουργού, η απολύτως ανάξια για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης συμπεριφορά του, η αδυναμία του να προτείνει ένα συλλογικό σχέδιο στους Ιταλούς, και φυσικά η εξυπηρέτηση πρωτίστως των προσωπικών συμφερόντων του, τον είχαν πια φέρει στο χείλος της αβύσσου, εκείνος έλεγε στους συνομιλητές του: «Μη βιάζεστε, φίλοι μου. Θα δείτε, θα το ξεπεράσει».

Το 2011, όμως, όταν ο Μπερλουσκόνι μετέβη για τελευταία φορά από το παλάτσο Γκρατσιόλι, την κατοικία του στη Ρώμη, στο Κυρινάλιο, το προεδρικό μέγαρο, προκειμένου να υποβάλει παραίτηση, ο Ριντέ σκέφτηκε πως ίσως είχε πια φτάσει το τέλος του. Πείστηκε για αυτό δύο χρόνια αργότερα, όταν η Βουλή ήρε την ασυλία του, και η Δικαιοσύνη, που τον είχε κρίνει ένοχο φορολογικής απάτης, μπόρεσε να του επιβάλει την ποινή που είχε αποφασίσει: πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, που σήμαινε εκδίωξή του από τη Γερουσία, και κοινωνική εργασία αντί φυλάκισης. «Πόσο λάθος έκανα…», θα ομολογούσε γραπτώς ο Ριντέ το 2019, όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι επέστρεψε στο Ευρωκοινοβούλιο.

Σκηνή 2η

Είναι μέσα Σεπτεμβρίου του 2015. Εχει περάσει ενάμισης χρόνος από την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία. Η ΕΕ έχει επιβάλει για αυτό μια σειρά κυρώσεων στη Μόσχα. Εχει επίσης απαγορεύσει στους πολίτες της τον τουρισμό στην Κριμαία. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι γίνεται εντούτοις ο πρώτος πρώην αρχηγός ευρωπαϊκός κυβέρνησης που επισκέπτεται την περιοχή. Και όχι μόνος του – παρέα με τον παλιό του φίλο, Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με τα «μπούνγκα μπούνγκα πάρτι» επισκέπτεται αρχικά μια εκκλησία, κατόπιν αποθέτει λουλούδια σε ένα μνημείο για τους ιταλούς πεσόντες στον πόλεμο της Κριμαίας και καταλήγει μαζί με τον Πούτιν σε μία από τις διασημότερες οινοθήκες / οινοποιεία του κόσμου, το Μασάντρα. Πριν από την προσάρτηση της Κριμαίας, το Μασάντρα, που φυλάει στα κελάρια του περίπου ένα εκατομμύριο φιάλες, ανήκε στην ουκρανική κυβέρνηση. Πλέον, ελέγχεται από τη ρωσική. Ενώ ξεναγούνται από τη νέα, φιλορωσίδα διευθύντριά του, τη Γιανίνα Παβλένκο, ο Μπερλουσκόνι ρωτάει αν μπορεί να δοκιμάσει λίγο κρασί. Εκείνη ανοίγει ένα Jeres de la Frontera ηλικίας 240 χρόνων, μία από τις πέντε φιάλες αυτού του πολύτιμου κρασιού που διέθετε το Μασάντρα – η αξία του, υπολογίζεται στα 80.000 ευρώ. Εισαγγελείς της Κριμαίας που έχουν πια καταφύγει στην Ουκρανία απειλούν την Παβλένκο με (μάταιες βέβαια) αγωγές για υπεξαίρεση κρατικών κεφαλαίων. Στο μεταξύ, οι ουκρανικές Αρχές επιβάλλουν στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι τριετή απαγόρευση εισόδου στη χώρα, για λόγους «εθνικής ασφάλειας».

Σκηνή 3η

Είναι 22 Σεπτεμβρίου του 2022, μόλις δύο ημέρες πριν από τις ιταλικές εκλογές. Ο ηγέτης της Φόρτσα Ιτάλια παραχωρεί συνέντευξη στη Rai, στη δημόσια ραδιοτηλεόραση της χώρας. Και, ω τι έκπληξη, μοιάζει να δικαιολογεί τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. «Ο Πούτιν βρέθηκε σε μία πραγματικά δύσκολη και δραματική κατάσταση», διαβεβαιώνει ο 86χρονος που δηλώνει κατά τα λοιπά εγγυητής «του φιλοευρωπαϊκού και φιλοατλαντικού προσανατολισμού της επόμενης κυβέρνησης». «Μία αποστολή των δύο φιλορωσικών δημοκρατιών του Ντονμπάς πήγε στη Μόσχα», σπεύδει να δώσει τα γεωπολιτικά του φώτα. «Μίλησε με όλο τον κόσμο, τα ραδιόφωνα, τον Τύπο, την τηλεόραση, με τους ανθρώπους του κόμματος [του Πούτιν], τους υπουργούς του κόμματος, κι έπειτα πήγε να τον δει για να του πει: ο Ζελένσκι έχει κλιμακώσει τις επιθέσεις των ουκρανικών δυνάμεων στα σύνορά μας. Μετράμε ήδη 16.000 νεκρούς. Σας παρακαλούμε, υπερασπιστείτε μας γιατί αν δεν το κάνετε, δεν ξέρουμε τι θα γίνει».

Τι να κάνει και ο Πούτιν, «πιέστηκε από τον ρωσικό λαό, από το κόμμα του, από τους υπουργούς του, να ξεκινήσει αυτή την “ειδική επιχείρηση”. Ετσι ονομάστηκε αρχικά, γιατί οι ρωσικές δυνάμεις έπρεπε κανονικά να μπουν και σε μία εβδομάδα να φτάσουν στο Κίεβο, να αντικαταστήσουν την κυβέρνηση Ζελένσκι με μία κυβέρνηση αξιοπρεπών ανθρώπων και σε μία εβδομάδα να ξαναφύγουν». Μην πέφτουμε από τα σύννεφα, λοιπόν. Σχεδόν τα ίδια ακούγεται να λέει ο Μπερλουσκόνι στην ηχογραφημένη συζήτηση με βουλευτές του κόμματός του που διέρρευσε στον ιταλικό Τύπο – εκτός αν η πτώση εκ των συννέφων αφορά μόνο τις κομπορρημοσύνες του για τα γενέθλια δωράκια που του έκανε ο Πούτιν, τα 20 μπουκάλια βότκας που παρέλαβε, τα μπουκάλια Lambrusco που του έστειλε ο ίδιος ως απάντηση και τα «γλυκά γράμματα» που αντάλλαξαν «αναθερμαίνοντας», λέει, τις σχέσεις τους. Με δυο λόγια, καλά κρασιά.