Μια καινούργια στρατηγική φαίνεται να επιλέγει η Ρωσία για να βγει νικήτρια από τον πόλεμο στην Ουκρανία, σύμφωνα με το ABC. Το περίγραμμα αυτής της νέας στρατηγικής έχει αρχίσει να διαφαίνεται το τελευταίο δεκαπενθήμερο.

Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, μετά τα διατάγματα του Βλαντίμιρ Πούτιν για τη μερική επιστράτευση και την προσάρτηση των τεσσάρων ουκρανικών περιοχών και έπειτα από την έκρηξη στη γέφυρα του Κερτς, η Ρωσία αποφάσισε ότι χρειάζεται μια νέα προσέγγιση.

Ο ρόλος του Σουροβίκιν

Αυτή επιβλέπεται από τον διαβόητο νέο διοικητή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, τον στρατηγό «Αρμαγεδδών» ή κατά κόσμον Σεργκέι Σουροβίκιν.

Όπως αναφέρει το ABC, ο Σουροβίκιν καταλαβαίνει ξεκάθαρα την πολιτική στόχευση για την εκστρατεία του στην Ουκρανία. Όπως την περιέγραψε σε πρόσφατη συνέντευξή του, το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι «η Ουκρανία να είναι ανεξάρτητη από τη Δύση και το ΝΑΤΟ, ένα φιλικό προς τη Ρωσία κράτος».

Ο Ρώσος στρατηγός πρέπει να φέρει εις πέρας μια συγκεκριμένη αποστολή: να κάνει τον πόλεμο να τραβήξει όσο το δυνατόν περισσότερο. Γιατί;

Επειδή ο Πούτιν πιστεύει πραγματικά ότι η Δύση θα χάσει τελικά το ενδιαφέρον της για τον πόλεμο – και για την υποστήριξη της Ουκρανίας. Αν και αυτό δεν έχει ακόμη αποδειχθεί, φαίνεται πεπεισμένος ότι αυτό έχει μια ισχυρή πιθανότητα να συμβεί.

Ο άμεσος στόχος του ρωσικού στρατού

Ως εκ τούτου, η άμεση εστίαση του Σουροβίκιν φαίνεται να είναι η καταστροφή της θέλησης του ουκρανικού λαού για αντίσταση. Ο Ρώσος στρατηγός, ο οποίος γνωρίζει ότι δεν μπορεί να νικήσει τον ουκρανικό στρατό στο πεδίο της μάχης, σημειώνει το ABC, έχει στραφεί σε ένα παλιό δόγμα για να τρομοκρατήσει και να κάνει τον ουκρανικό λαό να δειλιάσει αντ’ αυτού.

Ο Σουροβίκιν στοχεύοντας στις υποδομές ηλεκτροδότησης και ύδρευσης, επικεντρώνεται στο να κάμψει τη θέληση του ουκρανικού λαού, παγώνοντάς τον τον ερχόμενο χειμώνα.

Ο στρατηγός «Αρμαγεδδών» – και το αφεντικό του ο Πούτιν – στοχεύουν επίσης στην αυτοπεποίθηση όσων επιθυμούν να επενδύσουν στην Ουκρανία. Όσο ανθεκτική και αν υπήρξε η ουκρανική άμυνα, η Ουκρανία εξακολουθεί να χρειάζεται μαζικά ξένα κεφάλαια για την ανοικοδόμηση σπιτιών, επιχειρήσεων και υποδομών. Οι Ρώσοι, που επιδιώκουν να στραγγαλίσουν οικονομικά την Ουκρανία, θέλουν αυτές οι επιθέσεις σε πολιτικά κτίρια και υποδομές να τρομάξουν τους ξένους επενδυτές.

Δύσκολη η αλλαγή της ιδέας

Ωστόσο, ενώ οι αρχικές ενέργειες του Σουροβίκιν ως ενιαίου διοικητή επικεντρώθηκαν στο να σπάσει τη θέληση του ουκρανικού λαού, δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο με αυτόν τον τρόπο.

Ο Σουροβίκιν είναι αξιωματικός του στρατού, αλλά φαίνεται να έχει υποκύψει στη χρεοκοπημένη θεωρία ότι οι πληθυσμοί μπορούν να συντριβούν με αεροπορικές επιθέσεις. Η θεωρία αυτή αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων. Η επέμβαση των εναέριων στόλων υποτίθεται ότι θα καθιστούσε τον αιματηρό χερσαίο πόλεμο άνευ σημασίας και θα κατέστρεφε τη θέληση και την ικανότητα των ντόπιων πληθυσμών να αντισταθούν.

Το πρόβλημα με αυτή τη θεωρία είναι ότι δεν έχει λειτουργήσει σε κανέναν πόλεμο. Όπως γράφει ο Ρόμπερτ Πέιπ στο πρόσφατο σημείωμά του στο Foreign Affairs, «όπως έχουν αποδείξει δεκάδες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, η χρήση αεροπορικής ισχύος εναντίον πολιτικών στόχων είναι σχεδόν πάντα καταδικασμένη σε αποτυχία».

Οι αεροπορικές επιθέσεις δεν πτόησαν τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Βομβαρδισμού της Βρετανίας (Blitz), ούτε τους Ιάπωνες κατά τη διάρκεια των άγριων αμερικανικών βομβαρδισμών του 1945. Αλλά, όπως λέει και το ρητό, το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να αλλάξει σε έναν στρατιωτικό θεσμό είναι μια ιδέα.

Ο ουκρανικός λαός επέδειξε εξαιρετική ανθεκτικότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτή η εναέρια τρομοκρατία είναι απίθανο να τον κάμψει. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ο Σουροβίκιν να πετύχει στην αποστολή που του ανέθεσε ο Πούτιν, αναρωτιέται το ABC.

Οι επιλογές που έχει ο Σουροβίκιν

Πρώτον, πρέπει να επανεξετάσει τη ρωσική στρατιωτική εκστρατεία. Ο ίδιος έχει κάποια ευελιξία, αλλά τα θεμέλια οποιασδήποτε μελλοντικής ρωσικής στρατιωτικής εκστρατείας έχουν ήδη τεθεί από τις ενέργειες των προκατόχων του.

Του κληροδότησαν εδάφη που κατέλαβαν στα νότια και ανατολικά. Αλλά τώρα ο Σουροβίκιν διοικεί έναν στρατό εισβολής που είναι εξαντλημένος, έχει σημαντικό πρόβλημα ηθικού και παρατηρεί συνεχή φθορά του ανθρώπινου δυναμικού και του καλύτερου εξοπλισμού του.

Είναι επίσης ένας ρωσικός στρατός που έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ηττήθηκε στην εκστρατεία στο Κίεβο και πιο πρόσφατα συνετρίβη στη συνεχιζόμενη ουκρανική επίθεση στο Χάρκοβο. Οι Ρώσοι βρίσκονται επίσης σε οπισθοχώρηση στο βόρειο Λουγκάνσκ και στη βόρεια Χερσώνα. Η Ρωσία κρατάει τα εδάφη που έχει κερδίσει στη Ζαπορίζια, ενώ σημειώνει πολύ μικρά κέρδη στο Ντονέτσκ με μισθοφόρους της Ομάδας Βάγκνερ.

Οι Ρώσοι ενισχύουν την εκστρατεία τους στην Ουκρανία με νέους στρατιώτες. Η διαδικασία επιστράτευσης ήταν χαοτική, αλλά ήδη βλέπουμε νέους στρατιώτες να αναπτύσσονται στα πεδία μάχης στην Ουκρανία.

Παρά τον αριθμό των στρατευμάτων που αποστέλλονται στην Ουκρανία, το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει ο Σουροβίκιν είναι ότι θα του δώσουν μια «σταθεροποιητική» δυνατότητα. Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν τα κενά στο υπάρχον ρωσικό αμυντικό σχήμα στα ανατολικά και τα νότια.

Τι θα κάνει τον χειμώνα;

Δεύτερον, τις επόμενες εβδομάδες, ο Σουροβίκιν θα πρέπει να επιλέξει το ζωτικό έδαφος που θα υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει επίσης να επιλέξει τα κατεχόμενα ουκρανικά εδάφη που πρέπει να παραχωρηθούν, ώστε να μπορέσει να διατηρήσει τις δυνάμεις του και να τις συγκεντρώσει για να υπερασπιστεί περιοχές – κλειδιά από τώρα μέχρι την άνοιξη του 2023. Βλέπουμε ήδη τα πρώτα στάδια μιας τέτοιας προσέγγισης να διαδραματίζονται με την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από τη δυτική όχθη του Ντνίπρο, τονίζει το ABC.

Τρίτον, ο Σουροβίκιν θα πρέπει να διασφαλίσει την υπεράσπιση των ρωσικών οδών ανεφοδιασμού. Θα πρέπει να επενδύσει στην οικοδόμηση ενός πιο ανθεκτικού δικτύου εφοδιαστικής αλυσίδας.

Αυτό πιθανόν να συνοδεύεται από τη δημιουργία αποθεμάτων για μελλοντικές επιθετικές επιχειρήσεις. Αυτό είναι σημαντικό διότι θα στηρίξει τον σχεδιασμό του Σουροβίκιν για μια εκστρατεία του 2023 στην Ουκρανία.

Τέλος, είναι πιθανό να συνεχίσει τη στοχοποίηση των ουκρανικών υποδομών. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει ιστορικό παράδειγμα επιτυχίας με τη χρήση αυτής της μεθόδου, ο Ρώσος στρατηγός είναι σε θέση να τη χρησιμοποιήσει για να αποδείξει στον Πούτιν ότι κάνει κάτι για να «πληγώσει» την Ουκρανία. Έτσι, θα επηρεάσει την οικονομική παραγωγή της Ουκρανίας, υποστηρίζοντας τις προσπάθειες της Ρωσίας να «στραγγαλίσει» το ουκρανικό ΑΕΠ.

Ο Σουροβίκιν έχει τη φήμη του βίαιου διοικητή από τη θητεία του στη Συρία. Παρά το γεγονός αυτό, και την κακή μέχρι στιγμής πορεία του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, είναι συνετό να υποθέσουμε ότι είναι ένας ικανός στρατιωτικός ηγέτης, σημειώνει το ABC.

Οι Ουκρανοί – παρά την ανδρεία τους στο πεδίο της μάχης τους τελευταίους οκτώ μήνες – δεν θα υποτιμήσουν τον εχθρό τους.