Συνέβη σήμερα και ήρθε να προστεθεί σαν ένας ακόμη κρίκος, στην βαριά και βρώμικη αλυσίδα που ολοένα και σφίγγει γύρω από το λαιμό του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Απειλείται λέει ο εκδότης της Sport Day -όπως καταγγέλλει δημόσια η εφημερίδα στο σημερινό της φύλλο. Τον απειλούν πως «θα… έρθουν νύχτα» σε μια αναφορά-ρητορικής που παραπέμπει (και) στον ψευδό-Σουλτάνο Ερντογάν, αλλά και στις… παραδόσεις του κόσμου της νύχτας. Των μπράβων και των συμμοριών.
Ποιοι τον απειλούν; Ήδη οι Αρχές φαίνεται να γνωρίζουν. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως έχει γίνει έγγραφη αναφορά, η απαραίτητη «μήνυση» και όσα τέλος πάντων προβλέπει το σχετικό πρωτόκολλο που ξεχωρίζει τις ευνομούμενες κοινωνίες από τις… Μπανανίες.
Όμως, πλέον αρχίζουν και μαζεύονται πολλά που φαίνεται να έχουν σταθερά την ίδια αφετηρία και το ίδιο… ποδοσφαιρικό υπόβαθρο. Και που το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι να τα διαπιστώσουμε. Ούτε καν να τα σχολιάσουμε ή να τα αναλύσουμε. Το ζήτημα είναι να κάνουν κάτι αυτοί που πρέπει. Δηλαδή, οι θεσμικά υπεύθυνοι φορείς.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε το λιτό και σαφές αξίωμα του Μπίσμαρκ πως «με κακούς νόμους και καλούς δημόσιους λειτουργούς είναι ακόμα δυνατόν να κυβερνήσεις. Με κακούς δημόσιους λειτουργούς όμως, ούτε οι καλύτεροι νόμοι δεν μπορούν να βοηθήσουν».
Και αυτό γιατί κάποια στιγμή πρέπει να δούμε ένα πολύ συγκεκριμένο… φαινόμενο στο ποδόσφαιρο και όχι μόνο: γίνονται καταγγελίες –και μάλιστα ειδικά στο ποδόσφαιρο πάρα πολλές σε όλα τα επίπεδα–, έρχονται στο φως σοκαριστικές ιστορίες, όμως στο τέλος «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν».
Για παράδειγμα μόνο μερικές εβδομάδες έχουν περάσει από μια άλλη καταγγελία και μήνυση. Την έχει κάνει μια υπάλληλος της περιφέρειας που προήδρευε, με την ιδιότητα μάλιστα του μηχανικού, της αρμόδιας επιτροπής της Περιφέρειας Αττικής, που έπρεπε να ελέγξει τον φάκελο ενός νέου γηπέδου και να εισηγηθεί εάν πληρούνται όλες τις προϋποθέσεις για να πάρει άδεια λειτουργίας. Δηλαδή, έπρεπε να ελέγξει εάν το νέο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας είναι σύμφωνο με τις προδιαγραφές, ιδίως αυτές που αφορούν την ασφάλεια των θεατών και των παικτών.
Η συγκεκριμένη υπάλληλος (και επιστήμονας) διαπίστωσε ότι υπήρχαν πραγματικές ελλείψεις σε θέματα που αφορούσαν έναν χώρο, που θα φιλοξενεί χιλιάδες θεατές. Και όταν ενημέρωσε για αυτούς την ιδιοκτήτρια εταιρία, την ΑΕΚ δηλαδή, και ζήτησε συγκεκριμένες βελτιώσεις, του τύπου καλύτερα και υψηλότερα κιγκλιδώματα και διαχωριστικά για να μην υπάρχει κίνδυνος, βρέθηκε απέναντι με μια αντίστοιχη κατάσταση: Και σε εκείνη «νύχτα» της είπαν πως θα έρθουν. Ότι εκατοντάδες οργανωμένοι θα της κάνουν τον βίο… αβίωτο έξω από την πόρτα του σπιτιού της.
Η απορία λοιπόν φαντάζει εύλογη: Ποιοι είναι εκείνοι που δίχως φόβο απειλούν εκδότες, δημόσιους υπαλλήλους κλπ; Και κυρίως γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να ίπτανται υπερβατικά πάνω από τους νόμους βγάζοντας τη γλώσσα στις Αρχές αλλά και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα;
Αφορά προφανώς συνολικά και τη μεγάλη εικόνα της ελληνικής κοινωνίας το παραπάνω ερώτημα. Και αυτομάτως δημιουργεί και την επόμενη απορία: Μήπως τέλος πάντων υπάρχει κάποιο οργανωμένο «παρακράτος» που δρα άφοβα δίχως απόκρυψη αλλά σίγουρα με ισχυρή κάλυψη.
Γιατί κάτι τέτοιο, εκ των πραγμάτων δεν είναι ένα «στενά» ποδοσφαιρικό πρόβλημα, αλλά κοινωνικό και τελικά πολιτικό. Γιατί όταν σε ένα τομέα υπάρχει παραβατικότητα και περιφρόνηση για τη νομιμότητα, αυτό θα επεκταθεί και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Η κυβέρνηση για τους δικούς της λόγους έχει αποφασίσει να αφήσει το ποδόσφαιρο παραδομένο στη μοίρα του. Είναι η γνώστη θεωρία του «μη μας ανακατεύετε με το ποδόσφαιρο», ακόμη και όταν έρχεται το ποδόσφαιρο και ανακατεύεται με την πολιτική.
Τα όσα συμβαίνουν με την ΕΠΟ ειδικά εδώ και 13 μήνες μετά την ξαφνική –και όπου φύγει…φύγει– παραίτηση του Θοδωρή Ζαγοράκη, είναι ενδεικτικά.
Μια Ομοσπονδία με πρόεδρο τον προνομιακό συνομιλητή της Χρυσής Αυγής Τάκη Μπαλτάκο, παραδομένη σε μια «αγέλη» που έπαψε πια να παριστάνει πια… τα χαδιάρικα κουτάβια και δείχνει τα δόντια της προς πάσα κατεύθυνση.
Σε πρώτη ανάγνωση δεν συνδέεται το γεγονός ότι για παράδειγμα ένας συγκεκριμένος προπονητής (Ματίας Αλμέιδα), κάνει χειρονομίες στην αντίπαλη εξέδρα δίχως να καλείται να δώσει εξηγήσεις, με τις απειλές σε έναν εκδότη. Ή ότι μια ομάδα, η ΑΕΚ, εκδίδει ατιμώρητη εμπρηστικές και απειλητικές ανακοινώσεις, από εκείνες που τροφοδοτούν το οπλοστάσιο της βίας, με την προσπάθεια τρομοκράτησης μιας μηχανικού της Περιφέρειας.
Αν, όμως, κάποιος σκάψει βαθύτερα θα διαπιστώσει πως όλα αυτά τελικά ίσως είναι κομμάτια του ίδιου παζλ. Τακτικοί Δικαστές υπάρχουν στην ΕΠΟ. Άλλωστε στο φινάλε σε τακτικούς Δικαστές φτάνουν και οι υποθέσεις για «απειλές» και «εκβιασμούς».
Όλα ίσως συνδέονται. Αρκεί κάποιος να θέλει να κοιτάξει πίσω από το δάχτυλο του.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον κάποια στιγμή να μπορούσαν να δώσουν μια εξήγηση η πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου, Διακυβέρνησης και Συμμόρφωσης κ. Διονυσία Μπιτζούνη. Ο Ποδοσφαιρικός Εισαγγελέας κ Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος. Τελικά ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Λευτέρης Αυγενάκης και βεβαίως ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Τάκης Θεοδωρικάκος.
Τι ακριβώς συμβαίνει τελικά; Γιατί κάθε κανονικός άνθρωπος που ξέρει δύο πράγματα παραπάνω για όσα συμβαίνουν με αφορμή το ελληνικό ποδόσφαιρο καταλαβαίνει πως παγιώνεται μια κατάσταση που παραπέμπει σχεδόν σε… ξέπλυμα μαύρων τακτικών.
Μην γράψεις κάτι γιατί θα έρθουν… νύχτα.
Μην εντοπίσεις κάποιο λάθος που τους βάζει εμπόδιο γιατί θα έρθουν νύχτα.
Μην απορείς που στο πάρκο Γουδή οι αναφορές δεν φτάνουν στο γραφείο του Ποδοσφαιρικού Εισαγγελέα γιατί θα έρθουν νύχτα κλπ.
Και δεν είναι μόνο λόγια…
Για παράδειγμα: Πριν από μερικούς μήνες νύχτα πήγαν σε μια γειτονιά και έγινε… καλοκαιρινό το αυτοκίνητο ενός Τακτικού Δικαστή που πριν παραιτηθεί με συνοπτικές διαδικασίες κράτησε στα χέρια του τον λάθος ποδοσφαιρικό «φάκελο».
Ως πότε η μέρα θα κάνει τα στραβά μάτια για όσα γίνονται τη νύχτα;
