Αναζήτηση
Χιλιάδες Ρώσοι οι οποίοι αντιτίθενται στο καθεστώς Πούτιν έχουν εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια τη Ρωσία. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που έμειναν στη Ρωσία και πραγματοποιούν από εκεί αγώνα κατά του καθεστώτος, σε συνθήκες άκρας μυστικότητας και με κανόνες που θυμίζουν «επαναστατικές οργανώσεις». Είναι εκείνοι που ανατινάζουν γραμμές τρένων για να μην περνάνε τα ρωσικά όπλα ή καίνε τις στρατολογίες. Ο αριθμός τους είναι μικρός, ωστόσο ο αντίκτυπός τους είναι ήδη αρκετά αισθητός, σε βαθμό που οι ρωσικές Αρχές έχουν αυξήσει την ασφάλεια σε όλα τα κτίρια της στρατολογίας.
«ΤΑ ΝΕΑ» μίλησαν με τον Ιλιά Πονομαρέβ, ρώσο αντιπολιτευόμενο πολιτικό, ο οποίος ζει τα τελευταία χρόνια στο Κίεβο και συνεργάζεται με μια από αυτές τις ομάδες παρτιζάνων (όπως τις αποκαλεί ο ίδιος), η οποία ονομάζεται «Εθνικός Ομοσπονδιακός Στρατός». Υποστηρίζει μάλιστα ότι η συγκεκριμένη ομάδα ήταν εκείνη που πραγματοποίησε την επίθεση στο αυτοκίνητο του ρώσου ακροδεξιού «ιδεολόγου» Ντούγκιν, χωρίς ωστόσο να παρουσιάζει κάποια απόδειξη για αυτό. Ο Πονομαρέβ ήταν ο μόνος βουλευτής της ρωσικής Δούμας ο οποίος το 2014 καταψήφισε την προσάρτηση της Κριμαίας, ενώ λίγο αργότερα οι ρωσικές Αρχές τού αρνήθηκαν την είσοδο στη χώρα ενώ επέστρεφε από τις ΗΠΑ.
Μιλώντας για τους παρτιζάνους, ο Ιλιά Πονομαρέβ λέει ότι δεν πρόκειται για μαζικό φαινόμενο. «Εκτιμώ πως σε όλη τη Ρωσία είναι μερικές χιλιάδες άτομα. Σε αυτό το δίκτυο που συνδέομαι, στον Εθνικό Ομοσπονδιακό Στρατό, υπάρχουν 500-1.000 άτομα. Είναι πολλοί εν συγκρίσει με το μηδέν που υπήρχε πριν από την εισβολή αλλά λίγοι ώστε να χαρακτηριστεί μαζικό φαινόμενο. Και ούτε χρειάζεται γιατί η σημασία των παρτιζάνων στη Ρωσία δεν αφορά συγκεκριμένες πράξεις αλλά τη δημιουργία μιας γενικής ατμόσφαιρας, η οποία επηρεάζει πρώτα απ’ όλα τις ρωσικές ελίτ, θα τους δώσει να καταλάβουν ότι δεν θα τη γλιτώσουν αν απλώς περιμένουν να περάσει το πρόβλημα από μόνο του» λέει στα «ΝΕΑ» ο Πονομαρέβ.
Πιστεύει ότι το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να έρθει μόνο με την πτώση του καθεστώτος Πούτιν. «Αυτός ο πόλεμος δεν θα τελειώσει στην Ουκρανία, μπορεί να τελειώσει μόνο στη Μόσχα. Τέλος αυτού του πολέμου θα σημαίνει αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσική Ομοσπονδία».
«Ο Πούτιν δεν είναι δικτάτορας με την κλασική έννοια. Μοιάζει περισσότερο με αράχνη που ζει στο κέντρο ενός ιστού τον οποίο έχει υφάνει η ίδια. Αυτός ο ιστός αποτελείται από διάφορους ανθρώπους: Πάτρουσεφ, Κιριένκο, Κοβαλτσιούκ, Ροτενμπέργκ και πολλούς άλλους. Αλλά ο ιστός πεθαίνει όταν πεθαίνει η αράχνη. Αρχικά ο Πούτιν τον δημιούργησε με έναν τέτοιο τρόπο ώστε όλα τα κομμάτια του να ισορροπούν και να σχηματίζουν την προσωπική του ασφάλεια. Αλλά ο Πούτιν είναι ιδιαίτερα σημαντικός σε αυτό ως ο παράγοντας που συγκρατεί όλες αυτές τις δυνάμεις. Αν δεν υπάρχει ο Πούτιν, οι συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων συστατικών αυτού του ιστού αναπόφευκτα θα τον κομματιάσουν».
